051 - ก็เพราะฉันเป็นคนพิถีพิถันน่ะสิ

ก็ไม่รู้สินะ แต่ดูเหมือนฉันจะเกิดใหม่ที่ต่างโลกล่ะ
よくわからないけれど異世界に転生していたようです
แปล : Ayumin3310

   เข้าสู่วันที่สองของการทำรถเทียมม้าล่ะ

   วันนี้นับว่าง่ายกว่าเมื่อวานมาก ในเมื่อพอรู้โครงสร้างพื้นฐานของรถเทียมม้าอยู่แล้ว สิ่งที่ต้องคิดเพิ่มก็คือ จะทำยังไงให้ตัวรถไม่เขย่ามากเกินไป

   ยอมรับด้วยความสัตย์จริงเลย จากที่เคยนั่งมานี่สยองกับการเขย่าของรถม้ามากเลยนะ

   ถนนน่ะ มันไม่เรียบเสมอไปหรอก มีหลายหนเลยที่ฉันลอยตัวโยน เพราะล้อของรถกระแทกเข้ากับหลุมบ่อบนผิวถนน จนแทบจะกัดลิ้นตัวเองเข้า และก็อีกนับไม่ถ้วนที่หัวกระแทกเข้ากับเพดานรถ

   เหตุนี้เอง ฉันจึงอยากสร้างรถเทียมม้าที่ไม่โยกเยก โยนตัวฉันลอยไปทางโน้นทีทางนี้ที
   เช่นนั้น ระบบช่วงล่างจึงเป็นสิ่งจำเป็น ฉันลองอะไรหลายๆ อย่าง ที่คิดว่าดี และช่วยให้รถวิ่งได้นุ่มลื่นที่สุด และกว่าที่จะรู้ตัวก็เข้าสู่ช่วงเย็นไปแล้ว อ๊ะ ยังไม่ได้คิดเรื่องดีไซน์เลยล่ะ เอาไงดีนะ?

   สุดท้าย ก็ใช้เวลาไปอีกราวหนึ่งอาทิตย์สำหรับการดีไซน์ ใช่...รู้แล้ว รู้ตัวดีเลยล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ชาติที่แล้วฉันน่ะพิถีพิถันตัวพ่อเลยนี่นา…….ช่วยไม่ได้หรอกน้า

   แต่ว่านะ ขณะที่ดีไซน์ไปด้วย ฉันก็ทดลองใช้วัตถุน้ำหนักเบาทดแทนเหล็กไปด้วยล่ะ อย่างพวกดูลาลูมิน1 หรือไทเทเนี่ยม ทำไห้ตัวรถเบาลงอย่างที่ไม่ได้กะเกณฑ์ไว้มาก่อน เอาไว้เปลี่ยนเฟรมของม้าโกเลมคราวหลังด้วยดีกว่า
[1 ジュラルミン(duralumin) : ดูลาลูมิน หรือ ดูลาลูมิเนี่ยม, ดูลาลูมินั่ม, ดูลาลั่ม, ดูลาเลี่ยม, ดูลัล - ทั้งหมดล้วนเป็นชื่อทางการค้าของโลหะผสมค่ะ ส่วนประกอบหลักคือ อลูมิเนี่ยม ผสมด้วยทองแดง, แมงกานีส, แมกนีเซียม, ฯลฯ เป็นอลูมิเนี่ยมที่มีน้ำหนักเบา แต่ไม่งอได้ง่ายเหมือนอลูมิเนี่ยมปกติ ใช้ในอุตสาหกรรมการบิน กระเป๋าใส่ของที่ต้องการความแข็งแกร่ง ฯลฯ]

   แร่ธาตุโลหะทั้งหลายที่เอามาใช้หนนี้ ดูเหมือนว่าจะดึงขึ้นมามาจากใต้ดิน แล้วก็คงเป็นชั้นดินที่ลึกเอามากๆ เลยด้วย นั่นเลยอธิบายถึงค่า MP ที่ใช้ไปสำหรับโลหะที่เอามาสร้างรถเทียมม้า ว่าทำไมถึงสูงขนาดนี้

   ขณะเดียวกันฉันก็ดีไซน์ตัวรถเสร็จสมบูรณ์พอดี ที่เหลือก็คือขึ้นตัวรถตามที่วางแผนไว้

   ตามปกติแล้ว จะใช้【เวทย์รังสรรค์】สร้างชิ้นส่วนเหมือนตอนที่สร้างโกเลม แต่คราวนี้ตัดสินใจว่าจะค่อยเป็นค่อยไป โดยเลี่ยงที่จะไม่ใช้โพชั่นฟื้นฟู MP ล่ะ
   ก็ในเมื่อขั้นตอนดีไซน์ยังใช้เวลาไปมากขนาดนั้น คิดว่านี่ก็คงไม่ต้องรีบร้อนอะไรแล้วมั้งนะ?

   พอตัดสินใจว่าอย่างนั้น เลยใช้เวลาเพิ่มไปอีกหนึ่งอาทิตย์โดยไม่เร่งรีบอะไร สุดท้าย รถเทียมม้าก็เสร็จสมบูรณ์

   อ่า แม้จะใช้เวลากับการสร้างรถม้าไปก็ตาม ฉันก็ยังคงไปขายสมุนไพรที่เก็บไว้ใน【มิติกักเก็บ】เหมือนปกติ ด้วยว่ามันเป็นการช่วยเหลือทางกิลด์ในหลายๆ ทางด้วย ถึงอย่างนั้น นี่ก็ยังมีเหลือเก็บไว้อีกเยอะล่ะ

   นอกเรื่องไปกลับมาที่งานตรงหน้าดีกว่า

   รถม้าที่เสร็จสมบูรณ์แล้วนั้นเป็นรูปทรงกล่อง โดยรวมนั้นเน้นที่ความปลอดภัยและความสะดวกสบาย
   ก็ในเมื่อมันมีความเป็นไปได้ว่าอาจจะมีบางคราวที่ทำให้ได้นอนในนั้น อย่างเช่นขณะที่ตั้งแคมป์ระหว่างเดินทางใช่มั้ยล่ะ? แล้วก็นะ ในเมื่อสัมภาระทั้งหมดฉันเก็บไว้ใน【มิติกักเก็บ】แต่แรกอยู่แล้ว เลยไม่จำเป็นต้องมาคำนึงถึงพื้นที่ใช้สอยอะไรมากมาย
   ตัวรถถูกออกแบบมาให้เข้าจากประตูทางด้านหลังที่นั่งของพลขับ ตรงนั้นมีที่ว่างพอให้วางสัมภาระได้เล็กน้อยได้พอเป็นพิธี

   ถ้าหันหน้าไปทางเดียวกันประตูเข้ามาในตัวรถอยู่ทางด้านซ้าย ถ้าหันหน้าไปทางเดียวกัน นอกจากนั้นยังมีประตูด้านหลังที่เปิดเข้าไปเป็นที่เก็บของอีกจุดด้วย เพิ่มเติมก็คือ ประตูทุกบานสามารถลงกลอนปิดล๊อคได้ทั้งหมด

   ส่วนที่นั่งภายในนั้นใช้เป็นโซฟาหันหน้าไปด้านหน้ารถ และที่แน่เหมือนแช่แป้งก็คือ ที่นั่งนั้นต้องนุ่มน่ะสิ ด้วยว่าโครงสร้างภายในนั้นเป็นคอยด์สปริงค์ และในเมื่อวางแผนแต่แรกแล้วว่าอาจจะได้หลับนอนบนรถ เบาะจึงถูกออกแบบมาให้พับ และสามารถดึงออกมาเป็นเตียงนอนได้ นี่คิดว่าถ้าลงไปนอนจริงๆ พื้นที่ก็อาจจะพอนอนได้สักสี่คนล่ะมั้งนะ?

   ตรงกำแพงด้านนั้นยังมีโต๊ะที่พับได้ติดอยู่ แถมยังใส่ที่วางแก้วน้ำเข้าไปด้วย ส่วนกำแพงของตัวรถด้านหน้ากับขวาก็มีหน้าต่างติดตั้งไว้
   แล้วเรื่องล้อน่ะเหรอ? จะใช้อะไรได้อีกนอกจากยางล่ะ? มียางในรึเปล่าน่ะเหรอ? มีแน่นอนสิ!


   ยอมรับตรงๆ เลย ว่าเผลอยัดโน่นนี่นั่นลงไปเยอะไปหน่อยง่ะ แต่ไม่เสียใจหรอกนะ ก็เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีแล้วมันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้นี่นา

   แต่ในเมื่อฉันมันส์มือเกินไปหน่อย รถเทียมม้าที่สร้างออกมาเลยอาจจะใหญ่เกินกว่าที่ม้าตัวเดียวลากไหว
   คงต้องยอมสร้างโกเลมม้าเพิ่มมาอีกตัวแล้วล่ะ ถึงแม้ว่าลำพังหากดูแค่น้ำหนักโดยรวมแล้วจะพอทู่ซี้ใช้ม้าตัวเดียวลากได้ก็เถอะ ก็วัสดุพวกโลหะที่เอามาใช้ประกอบเฟรมมันเบาอ่ะ

   ตอนที่ทดสอบวิ่งรอบแรกด้วยม้าตัวเดียวนั้น ฉันก็แก้ไขดัดแปลงจุดที่สำคัญๆ ไปด้วย
   และฉันขึ้นไปทดสอบโดยการนั่งที่นั่งพลขับ โดยให้รถวิ่งไปตามทางไปเรื่อยๆ
   ในตัวรถนั้นไม่สั่นเลย แม้ว่าจะวิ่งบนทางในป่าที่ไม่มีหินปูถนนเลยก็เถอะ นี่ฉันสร้างอะไรที่เหลือเชื่อขึ้นมาแล้วสินะ
 
   แต่ว่าม้าตัวเดียวนั้นแรงไม่พอจริงๆ ตามที่คาดคิดเอาไว้ ถ้าจะฝืนใช้แบบนี้คงจะลำบากไปสักหน่อย เพราะงั้นคงยอมแพ้แล้วเดี๋ยววันพรุ่งนี้คงลงมือสร้างโกเลมขึ้นมาอีกตัวล่ะ
 
   แต่มันคงไม่ลำบากอะไรขนาดนั้นหรอก ก็ขนาดตัวแรกยังโหมใช้เวลาสร้างแค่วันเดียว เพราะงั้นเดี๋ยวคงเอาตัวแรกมาแก้ไขเพิ่มด้วยดีกว่า
   เพราะตอนนี้ก็รู้แล้วว่าแรงเค้นมันไปขมวดอยู่ที่จุดไหน จากการทดลองลากรถดูเมื่อกี้ เพราะอย่างนั้นคงจะไปเน้นเพิ่มความแข็งแรงตรงพื้นที่ที่ว่านั่นแหละ

   และในขณะที่กำลังดัดแปลงหลายๆ อย่างในตัวโกเลมอยู่นั้น เด็กๆ ก็วิ่งมาร้องบอกอย่างดีใจว่าพวกเขาฆ่าฮอร์นแรปบิทได้

   ฮอร์นแรปบิทนั้น เป็นกระต่ายตัวใหญ่มีเขา เป็นแหล่งโปรตีนที่ดีของชาวบ้านร้านตลาดทั่วไป และสำหรับนักผจญภัยแล้ว เจ้านี่เป็นหนึ่งในสัตว์ประหลาดไม่กี่ประเภท ที่หากมีการปิดประกาศเควสปราบปรามแล้วจะไม่จำกัดอายุผู้เข้าร่วม

   ด้วยว่าคนธรรมดาก็สามารถล้มฮอร์นแรปบิทได้ ตราบใดที่ถ้าระวังตัวดีพอ เพราะงั้นแล้วก็เลยเป็นเหตุให้ไม่ได้มีเควสปราบปรามฮอร์นแรปบิทมีบ่อยๆ แต่ถ้าทางกิลด์ปล่อยไว้เฉยๆ ไม่ทำอะไรเจ้าพวกนี้ก็จะโผล่ออกมาเต็มไปหมด เพราะดูเหมือนกับว่าฮอร์นแรปบิทขยายพันธุ์ได้เร็วพอๆ กับก๊อปลิน และถ้าปล่อยไว้ก็อาจจะกลายเป็นตัวทำลายไร่นา พืชผลทางการเกษตรเอาได้ นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้เจ้ากระต่ายตัวปัญหาพวกนี้ อยู่นอกเหนือการจำกัดอายุผู้เข้าร่วมเควสปราบปรามยังไงล่ะ

   นักผจญภัยเด็กที่อายุต่ำกว่า 13 โดยมากแล้วจะเป็นเด็กกำพร้า ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่อาหารการกินของเด็กพวกนี้มักจะเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ ขาดมาก เกินบ้าง แต่โดยมากจะหนักไปทางขาด หรืออีกพวกก็จะเป็นเด็กๆ ที่เป็นลูกของชาวบ้านทั่วไป หางานพิเศษโดยการออกมาทำงานเป็นนักผจญภัย หรือบ้างก็มาเพื่อฝึกวิชาการต่อสู้ ซึ่งในกรณีนี้ สิ่งที่เด็กๆ ล่าได้ก็จะไปเป็นจานพิเศษเพิ่มเติม อยู่บนโต๊ะอาหารที่บ้าน

   แต่ถึงแม้ว่าฮอร์นแรปบิทจะนับว่าเป็นแค่ปลาซิวปลาสร้อยขนาดไหน แต่สัตว์ประหลาดก็คือสัตว์ประหลาด แม้แต่ผู้ใหญ่ก็ใส้แตกตายเอาง่ายๆ ถ้าไม่ระวังตัว เช่นนั้นแล้วฉันจึงเอ่ยปากเตือนเด็กๆ ว่าให้ประมาณตนดีๆ อย่าประมาท ฉันไม่อยากเห็นเจ้าเด็กพวกนี้ด่วนตายจากไปก่อนหรอกนะ

   ปกติแล้วพวกเด็กๆ ก็ไม่ได้เจาะจงออกล่าฮอร์นแรปบิทอยู่ก่อนหน้านี้ เพราะเห็นว่าเน้นเรื่องของความปลอดภัยมาก่อนเป็นสิ่งแรกๆ อยู่แล้ว
   แต่เนื่องจากรายรับที่มากขึ้น พวกเด็กๆ เลยสามารถหาซื้ออาวุธและชุดเกราะมาติดตัวกันได้ครบทุกคน และแต่ละคนก็มีอาหารการกินที่สมบูรณ์มากขึ้น ทุกคนไม่ดูผอมแห้งแรงน้อยอีกแล้ว เดินเหินก็กระฉับกระเฉงมากขึ้น นั่นเองเลยทำให้พวกเขาเริ่มตัดสินใจล่าฮอร์นแรปบิทในคราวนี้ เติบโตขึ้นมาได้ดีแบบนี้ทำให้ฉันดีใจไปด้วยเลยล่ะ
   แต่ว่านะ การบาดเจ็บไม่ใช่เรื่องสนุก  เพราะงั้นหลังจากที่เอ่ยชมแล้ว ก็ยังออกปากเตือนไม่ให้หักโหม ก็ไม่อยากให้ฝืนทำอะไรเกินตัว ด้วยชุดความคิดที่ว่า 「ถ้าใช้คำว่ายังไหว ก็ถือว่าอันตรายแล้ว1」
[1 まだ行けるはもう危ない : เป็นสโลแกนของทางการญี่ปุ่นที่ออกมารณรงค์เรื่องการไม่ประมาทในการทำงานค่ะ ความหมายคือ ถ้ารู้สึกว่าเหนื่อย รู้สึกว่าล้า หรือป่วย ให้หยุดผ่อนคลายให้ร่างกายพร้อมก่อน อย่าใช้คำว่า “ยังไหวอยู่” เป็นตัวผลักดันให้ทำงาน]

   หลังจากหลายวันอันแสนสงบสุขผ่านไป ม้าโกเลมตัวที่สองก็เสร็จ แถมรถเทียมม้าก็สมบูรณ์แบบซักทีหลังจากดัดแปลงอะไรไปมากมายตลอดเวลา

   นี่มันใช้เวลามากกว่าที่คิดเยอะเลยนะ แต่เอาเถอะ ตอนนี้ก็สามารถไปช๊อปปิ้งได้แล้วล่ะ~

<Prev - Index - Next>