052 - ยังไม่ได้คิดเรื่องตารางเวลาไว้เลยล่ะค่ะ
ตอนนี้รถเทียมม้าก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว เพราะงั้นแล้วเริ่มเตรียมการที่จะออกจากโรงแรมเลยดีกว่า นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมหลังจากที่ขายของกับทางกับทางกิลด์เรียบร้อยแล้ว จึงเดินทางตรงกลับโรงแรมเลย สาเหตุหลักๆ ก็คือการบอกกล่าวกับคุณลิลลี่น่ะแหละ
จริงๆ จะบอกแจ้งเรื่องไว้กับพนักงานโรงแรมคนไหนก็ได้ แต่ในเมื่อนับว่าเป็นเพื่อนที่สนิทกันที่สุดแล้ว จึงตัดสินใจว่าจะเจาะจงบอกกับเธอน่ะ
นั่นทำให้ฉันมองไปรอบๆ หาคุณลิลลี่อยู่…...อ๊ะ เจอแล้วล่ะ
“คุณลิลี่คะ”
“อา กลับมาแล้วเหรอคะคุณเร็น”
“กลับมาแล้วค่า เอ่อ คุณลิลลี่คะ คือว่าพรุ่งนี้ช่วงเช้าจะขอแจ้งออกจากโรงแรมนะ”
“หรือว่า จะออกเดินทางอีกแล้วเหรอ?”
“ค่ะ”
“อาจจะละลาบละล้วงไปสักหน่อย แต่ว่าจะไปที่ไหนเหรอคะเนี่ย?”
“หมู่บ้านทางทิศเหนือของที่นี่ กับหมู่บ้านที่อยู่ทางตะวันตกของแม่น้ำค่ะ ตั้งใจว่าจะไปหาซื้อนมกับไข่น่ะ”
“เอ่อ จะเอามาทำอาหารสินะคะ? ”
“ใช่แล้ว เพื่อทำอาหารจริงๆ นั่นล่ะ”
“......”
อาา เงียบไปเลย ช๊อคไปเลยเหรอเนี่ย?
“เอ่อ...คุณลิลลี่คะ?”
“คุณเร็นคะ ฉันวางแผนลางานไว้ ว่าจะกลับไปพักอยู่ที่บ้านในเมืองหลวงสักพักหนึ่ง …...จะเป็นไปได้มั้ยคะ ถ้าจะเดินทางไปเมืองหลวงด้วยกัน? ”
“เอ๋? ”
“นมกับไข่หาซื้อได้ที่เมืองหลวงด้วยนะคะ แล้วก็อาจจะหาซื้อของได้มากกว่าที่จะตระเวนไปตามหมู่บ้านรอบๆ ฮาลูร่าด้วยซ้ำไป สนใจมั้ยคะ?”
“......เมืองหลวง งั้นหรือคะ”
ถ้าพูดถึงเมืองหลวงล่ะก็ มีคิดเผื่อไว้แล้วว่าซักวันอาจจะไป แต่ว่านะ…... ถ้าไปแล้วจะหาซื้อของได้มากกว่าที่คิดไว้ งั้นเร่งกำหนดการณ์ให้เร็วขึ้นอีกสักหน่อยก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“นั่นน่ะ เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมากเลย ใจจริงก็อยากตอบรับเลยล่ะนะคะ แต่ว่า…….”
“อืมม ติดปัญหาตรงไหนเหรอคะ? ”
“ขอถามอะไรเพิ่มหน่อยนะคะ”
“ได้ค่ะ ถามมาได้เลย”
“นั่นสินะ...เรื่องแรกที่อยากรู้ก็คือ มีแค่ฉันกับคุณลิลลี่เดินทางกันแค่สองคนเหรอคะ? ถ้าเป็นการกลับบ้าน แล้วคุณซาเลน่าล่ะ จะเดินทางไปกับเราด้วยหรือเปล่า? ”
“ถ้าเรื่องนั้น คนที่จะไปด้วยจะเป็นอาริสะแทนค่ะ
ส่วนพี่ติดงานด่วนแทรกเข้ามา….รู้สึกจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับ โอเกอร์ลอร์ดล่ะมั้ง? เห็นว่างานที่ต้องจัดการไล่หลังมันยุ่งยากมาก
จริงๆ แล้วก็ยังคิดอยู่เลย ว่าจะเลื่อนวันลากลับบ้านออกไปดีมั้ย…...”
“เป็นคุณอาริสะ แทนที่จะเป็นคุณซาเลน่างั้นเหรอคะ?”
“ใช่แล้ว บ้านของอาริสะก็อยู่ที่เมืองหลวงด้วย จริงๆ แล้วเราสองคนเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันน่ะค่ะ แล้วก็เดินทางมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน”
“......อย่างนี้นี่เอง
ว่าแต่ เดินทางด้วยกันลำพังแค่เด็กผู้หญิงสามคนเนี่ย มันฟังดูอันตรายไปหน่อยมั้ยคะ? ”
“อ่า ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็ไม่ต้องคิดมากเลย เห็นแบบนี้ฉันกับอาริสะก็เป็นนักผจญภัยแรงค์ D เลยนะคะ! ฉันน่ะค่อนข้างมั่นใจในฝีมือพอตัวเลย ส่วนอาริสะก็รู้วิธีใช้ดาบ นอกจากนั้นแล้วเรายังมีไพ่ตายไว้ป้องกันตัวเองอีก ไม่เป็นไรแน่นอนค่ะ! ”
“ไพ่ตาย...งั้นเหรอ?”
“ใช่แล้ว! เป็นความลับค่ะ”
“อย่างนี้นี่เอง…...ว่าแต่ พวกเราจะเดินเท้ากันเหรอ?”
“ไม่ค่ะ ตั้งใจว่าจะเช่ารถม้าเอาน่ะ”
หืมม เท่าที่สอบถามคร่าวๆ แล้วก็ไม่เห็นว่าจะมีปัญหาอะไร ว่าแต่ รถเทียมม้าเหรอ……เอาล่ะ
“เข้าใจแล้ว ถ้างั้นขอฉันร่วมทางไปด้วยนะคะ”
“จริงเหรอคะเนี่ย!? ดีจังเลยค่ะ!”
“อ่า ส่วนเรื่องรถเทียมม้า ฉันมีอยู่แล้วเพราะงั้นไม่ต้องเช่าก็ได้นะคะ”
“อย่างงั้นเหรอ? งั้นรบกวนฝากจัดการเรื่องนี้ด้วยนะคะ? ”
“ไว้ใจได้เลย แต่ว่าเราจะออกเดินทางกันเมื่อไหร่เหรอ?”
“นั่นสินะคะ เอาเป็นเช้าวันมะรืนนี้ดีมั้ย?”
“รับทราบ งั้นฝากจัดการเรื่องขอเงินมัดจำคืน หลังหักค่าที่พักจนกว่าจะถึงวันเดินทางให้ด้วยได้มั้ยคะ?”
“ไว้ใจได้เลยค่ะ! ”
อืมม กำหนดการณ์เปลี่ยนไปหมดเลย กระทันหันชะมัด
หลังจากจบเรื่องตรงนั้น ฉันก็เข้านอนทันทีหลังจากอาบน้ำและทานมื้อค่ำเสร็จเหมือนปกติ วันรุ่งขึ้นก็ออกไปหาซื้อผักกับมันฝรั่งตุนเผื่อเอาไว้
พอได้ของที่หมายตาไว้ครบ ฉันก็ตรงกลับมาที่โรงแรมเพื่อปรุงอาหารเก็บเอาเป็นสต๊อค เผื่อเหลือยังไงก็ดีกว่าขาด!
แล้วก็ ต่อให้ทำเอาไว้เหลือล้นคนานับขนาดไหน คุณ【มิติกักเก็บ】ก็บ่ยั่นหรอกนะ!
และแล้ว วันเดินทางก็มาถึง
พวกเราสามคนทานมื้อเช้าด้วยกันที่โรงแรม ก่อนที่จะไปทำเรื่องเช็คเอ้าท์ แล้วก็ออกไปบอกลาคุณซาเลน่าด้วยกันที่กิลด์ ก่อนจะเริ่มเดินทางออกนอกเมืองไป
คุณซาเลน่าฝากฝังน้องสาวเอาไว้ ถึงกับโค้งคำนับหลายต่อหลายที แหม..ทางนี้อยากจะบอกออกไปว่า ยินดีรับฝากค่า~!
พวกเราทั้งสามคนจึงเดินทางออกนอกเมืองไปอย่างราบรื่น ส่วนพวกเด็กๆ น่ะ ฉันร่ำลาเอาไว้ตั้งแต่วันที่รถม้าเสร็จไปแล้ว เพราะงั้นเลยไม่มีปัญหาอะไร
“เอ๋? นี่เราเดินออกมานอกเมืองแล้วนี่คะ ว่าแต่ไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ยคะ? เรื่องรถม้าน่ะ ......”
“ไม่เป็นไรแน่นอนค่ะ เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ว่าถ้าเอาออกมาตรงนี้มันจะเด่นเกินไปสักหน่อย เพราะงั้นพวกเราเดินออกไปอีกนิดนะ”
“คะ? เด่น? งั้น...แค่เดินออกไปอีกหน่อยใช่มั้ย? ”
“ลิลลี่ ให้เดินเท้าจากนี่ไปเมืองหลวงน่ะ~ มันเป็นไปไม่ได้หรอกนะ~”
“ม-ไม่เป็นไรหรอก! ก็คุณเร็นออกปากแล้ว! ไม่เป็นไร...มั้งนะ..อื้ม..”
คุณสองคนข้างหลังนั่นน่ะ ดิฉันได้ยินนะค๊า~
ขณะที่พ้นจากประตูเมือง พวกเราเริ่มเดินเท้าตามหนทางไปเรื่อยๆ โดยมีโนรุนกับเบลขนาบซ้าย-ขวา อืมม แสงแดดอบอุ่นนี่รู้สึกดีจังเลยเนอะ
หลังจากเดินกันมาได้ชั่วครู่พอเริ่มลับสายตาจากผู้คน ก็พบเข้ากับสุมทุมไม้ที่เป็นป่าขนาดเล็กๆ พอเหมาะ ตรงนี้แหละใช้ได้แล้ว
“เอาล่ะ เดี๋ยวเราเอารถเทียมม้าออกมาตรงนี้กันนะ”
“เอ๋? เอาออกมา? ”
โดยไม่สนใจกับเพื่อนร่วมทางสองคนที่กำลังสับสนในชีวิต ฉันเริ่มขั้นตอนเรียกรถเทียมม้าออกมาจาก【มิติกักเก็บ】วงแสงทรงกลมเริ่มสว่างวาบขึ้นที่พื้นดินตรงหน้า ไม่ถึงชั่วอึดใจรถเทียมม้าก็ปรากฏออกมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
วงแสงนั้นเป็นเสมือนการกำหนดพิกัด ที่สิ่งของชิ้นใหญ่ หรือสิ่งของจำนวนมากๆ จะถูกเรียกออกมาจาก【มิติกักเก็บ】โดยมีเงื่อนไขบางอย่างคือ หากมีสิ่งของอะไรกีดขวางอยู่ในพื้นที่ๆ วงแสงเกิดขึ้น การเรียกสิ่งของนั้นๆ จาก【มิติกักเก็บ】จะไม่สำเร็จ นี่เป็นผลจากการที่เคยลองใช้กับ บ้านพกพา ของฉันน่ะ
รถเทียมม้า พร้อมม้าสองตัวตระหง่านอยู่ตรงหน้า ที่เพิ่มเติมก็คือ มีพลขับปลอมๆ นั่งติดมาด้วย
อื้ม พลขับก็เป็นโกเลมล่ะ ขอโทษด้วยนะ ก็ในเมื่อระหว่างเดินทางเค้าก็อยากเข้าไปนั่งสบายๆ ในห้องโดยสารบ้างง่ะ เพราะงั้นเลยต้องสร้างพลขับปลอมๆ มาเป็นดัมมี่ไว้ไงล่ะ
ฉันน่ะ รู้อยู่แล้วว่าการบังคับโกเลมสามตัวพร้อมๆ กัน มันง่ายโคตร ไม่ได้ลำบากอะไรเลยซักกะนิด ขนาดที่แม้จะหลับ ก็ยังไม่สูญเสียการควบคุมเลย แต่อย่าถามนะว่าทำไมเป็นแบบนี้ เพราะนี่เองก็ไม่รู้และอธิบายไม่ได้เหมือนกัน
นอกจากนี้ฉันยังมานั่งปรับแต่งเก็บรายละเอียดของรูปลักษณ์ภายนอก เพื่อไม่ให้ความแตกอีก
ตัวรถนั้นไม่ได้มีลวดลายประดับประดาอะไรอย่างที่รถม้าของพวกชนชั้นสูงประเคนติดเข้าไปหรอกนะ ออกจะเรียบๆ เพื่อสบกับจุดประสงค์การใช้งานมากกว่า เน้นไปที่ความแข็งแรงเสียด้วยซ้ำ นี่ถึงขนาดลงทุนโปะๆ ดินเข้าไป แล้วก็ทำรอยถลอกปลอมๆ ให้เหมือนผ่านการใช้งานมาแล้ว
ส่วนช่วงล่างของรถอย่างพวกระบบดูดซับการสั่นสะเทือนทั้งหลายที่อยู่ใต้ห้องโดยสารทั้งหมดก็ทำปิดซ่อนไปไม่ให้เห็นจากข้างนอก ขนาดที่ว่าล้อยังทำเลียนแบบให้ดูเหมือนไม้เลยนะ
ส่วนม้าโกเลมก็ทำให้เหมือนม้าของจริงเข้าไปอีก จนถึงขนาดที่ว่ามีหนหนึ่งเผลอคิดไปเลยล่ะ ว่าตากลมๆ ของแกมันน่ารักจริงๆ เลยนะเจ้าม้า
ส่วนพลขับปลอมๆ นั่นก็เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดูดีหล่อล่ำ โดยมีบนหัวหมวกฟางที่เข้ากันสวมอยู่
อื้มม ไม่ใช่ว่านี่มันผลงานชิ้นโบว์แดงของฉันหรอกเหรอ? อืม~อืม
“ไม่ ไม่ ไม่ เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว! - เดี๋ยวก่อนนะ! ขอโทษนะคะ ไม่เข้าใจซักกะนิดเลยอ้ะ! เอ๋? นั่นมันอะไร? รถม้าไม่ใช่เหรอ? แล้วออกมาจากสกิลที่ใช้เก็บของ? ไม่ ไม่ ใหญ่ไปแล้ว! รถม้านี่น่ะ ใหญ่เกินไปแล้ว! แล้วนั่นม้า! ม้าชัดๆ เลยไม่ใช่เหรอ!? แล้วคนที่นั่งอยู่นั่นมันใคร? เจ้าคนขับที่นั่งอยู่ตรงนั้นน่ะ!? น่ากลัวเกินไปแล้ว! ”
หวาย คุณลิลลี่พังไปแล้วอ่ะ ลัดวงจรจนคำพูดไม่เป็นประโยคแล้ว
ส่วนคุณอาริสะก็ดวงตาว่างเปล่ามองไปไหนแล้วก็ไม่รู้ นี่คือเลิกคิดตามไปแล้วสินะคะ
“นี่น่ะ ฉันเพิ่งสร้างเสร็จไม่นานนี้เองล่ะ”
“ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ เพิ่งสร้างเสร็จไม่นานนี้ เอ๋? สร้าง? ไอ้นี่น่ะเหรอ คุณเร็นอ่ะนะ?”
“ช่าย”
“ม้าก็ด้วย?”
“โกเลมน่ะค่ะ”
“เจ้าคนขับนั่นก็ด้วย?”
“โกเลมน่ะค่ะ”
“ทำไมต้องโกเลมง่ะ? ”
“ไม่ทำไมหรอกค่ะ ก็ม้าตัวเป็นๆ มันหลายตังค์อยู่ ไหนจะอาหารม้า ไหนจะคอก ดูแลก็ลำบากยุ่งยากวุ่นวายใช่มั๊ยล่า? แต่ถ้าเป็นโกเลม จะเก็บลงไปตรงไหนก็ได้ ไม่มากวนใจ พังไปก็แค่ซ่อมน่ะค่ะ”
“คนขับนั่นก็ด้วยเหรอ?”
“ก็ถ้าเดินทางคนเดียวมันก็มีอยากเข้าไปนั่งๆ นอนๆ เอกเขนกในห้องโดยสารใช่มั๊ยล่ะคะ? เพราะงั้นเจ้านี่เลยเป็นตัวหลอกค่ะ”
“โอ๊ย ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดีแล้วนะ…...”
“ค่อยๆ ทำความเข้าใจไปทีละอย่างดีมั๊ยคะ? ”
“......เอาตามนั้นแหละค่ะ”
ดูเหมือนคุณลิลลี่จะหยุดคิดตามไปเรียบร้อย ชนะแล้วสินะ
TL note 1 : "ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็ไม่ต้องคิดมากเลย เห็นแบบนี้ฉันกับอาริสะก็เป็นนักผจญภัยแรงค์ D เลยนะคะ! ฉันน่ะค่อนข้างมั่นใจในฝีมือพอตัวเลยล่ะ " <= นี่ มันประโยคปักธงหายนะชัดๆ ถ้าโนเวลแฟนตาซีทั่วไปล่ะก็ เตรียมตายยกตี้ได้เลย - -"
ไปกับคนอื่น=อดเพิ่มความสามารถร่างกาย สิเนี่ย!!
ReplyDeleteลอง ตะล่อม แวะข้างทางควักบ้านออกมาดีไหมน้าาาาา <3
Deleteแล้วก็ชวนเล่น3P ดีไหม? >A<
DeleteCasino & Hotel - MapYRO
ReplyDeleteCasino & Hotel in Gary, IN at 3075 South 대구광역 출장마사지 Front St. 3-star hotel at 순천 출장마사지 the casino, 1.9 km from 포천 출장마사지 the 춘천 출장안마 city centre. Nearby 김해 출장마사지 restaurants