050 – นั่นสิ สร้างรถม้ากันดีกว่า

ก็ไม่รู้สินะ แต่ดูเหมือนฉันจะเกิดใหม่ที่ต่างโลกล่ะ
よくわからないけれど異世界に転生していたようです
แปล : Ayumin3310

   เช้า-เช้าแล้วล่ะー ตื่นได้แล้วー!

   ทั้งคุณลิลลี่และคุณอาริสะต่างก็เข้างานวันนี้ทั้งคู่ เพราะงั้นฉันเลยลงมาทานมื้อเช้าที่แคนทีนได้ ส่วนเมนูวันนี้น่ะเหรอ เดาสิ...ถูกต้อง ฮ๊อทดอกกับซอส คุณพ่อครัวไม่ลังเลที่จะลองทำตามทันทีเลยแฮะ

   งั่ม-งั่ม อื้ม ต่างกันอย่างชัดเจน รสชาติก็ผิดไปหมด แล้วนี่มันอะไรอ่ะ? ไม่มีรสเผ็ดเลย จะว่าคล้ายวอเชสเตอร์เชียก็ไม่เชิง.......รสชาติมันแปลกๆ อ่ะ......อธิบายไม่ถูก

   อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยวันนี้ก็ทานอาหารเช้าได้อย่างสงบสุขล่ะ ในอีกความหมายก็คือ พอมีใครก็ตามพยายามเข้าหา ก็จะโดนสองคนนั้นเข้ามาขวางแล้วไล่ออกไปทันที

   พอทานเสร็จ ฉันกับโนรุนก็ออกจากโรงแรมมุ่งหน้าตรงไปที่ประตู วันนี้ตั้งใจว่าจะไปเจอพวกเด็กๆ

   ขณะคิดอะไรเรื่อยเปือยก็เดินมาถึงประตูโดยไม่ทันสังเกต ทันได้นั้น ความคิดชั่วแว่บหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัว ตกลงใจแล้วว่าจะสร้าง เจ้านั่น ล่ะ ก่อนที่จะเดินเตร่เก็บข้อมูลเล็กน้อย แล้วก็ออกนอกประตูเมืองไป

   อืมม แค่มองเก็บข้อมูลจากภายนอกมันไม่พอจริงๆ ด้วย ข้างในมันมีอะไรเยอะกว่าที่ตาเห็นเยอะเลย......ว่าแต่ จะมีสกิลที่ทำให้เห็นรายละเอียดของพวกบรรดาโครงสร้างภายในของสิ่งต่างๆ มั้ยนะ

   อื๋อ-อื้อออออ! ขณะที่กำลังส่องเก็บข้อมูลไปทั่วๆ อยู่นั่นเอง ก็ทดลองส่งพลังเวทย์มนต์เข้าไปที่ดวงตาขณะที่มองกราดแบบมั่วๆ ดันได้รับสกิลใหม่มาเฉยๆ ซะอย่างนั้น เจ้าสกิลที่ว่าก็คือ 【วิเคราะห์¹】 ดูเหมือนกับว่าจะใช้งานร่วมกับ【ประเมินค่า】ได้ด้วยล่ะ เอาล่ะสิ ได้เป็นสกิลเจ้าปัญหามาอีกตัวแล้ว......แต่ก็ช่างมันเถอะนะ เพราะว่าอยู่ๆ ก็ได้สกิลที่อยากได้แบบจริงจังมาแบบทันทีเลย เพราะงั้นถึงจะพล่ามออกไปอย่างนั้นแต่ก็จะยังใช้อยู่ดีแหละนะ!
[¹ 解析]

   ฉันมุ่งหน้าออกนอกประตูเมืองไปอีกหน หลังจากที่อิ่มเอมกับข้อมูลที่อยากได้จากการใช้สกิลใหม่เรียบร้อยแล้ว

   พอมองไปรอบๆ เพื่อหาตัวพวกเด็กๆ แต่ยักเห็นใคร เพราะว่าตามปกติแล้วอีกฝ่ายจะเป็นฝ่ายที่สังเกตเห็นก่อน แล้วเดินเข้ามาหาเอง อืมมม

   อา ถ้าจำไม่ผิด พวกเขาเคยบอกไว้ว่า จะไปหาเก็บของป่าที่ป่ารอบนอกใช่มั๊ยหว่า? นี่ออกเดินทางไปกันแล้วล่ะมั๊งนะ?

   ขณะที่ฉันก้าวเท้าหมายจะตามพวกเด็กๆ ไปยังจุดที่คิดเอาไว้ ก็มีเสียงร้องเรียกฉันดังมา

      "คุณพี่เร็น! กลับมาแล้วเหรอคะ! "

      "ยูอิ สบายดีมั้ยจ๊ะ? "

      "ค่ะ! เพราะพี่สาวแท้ๆ เลยล่ะ"

   ยูอินั่นเอง ดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น แก้มก็ขึ้นสีกว่าเดิมด้วย คงกินอิ่มนอนหลับดีสินะ จากนั้นชินก็เดินตามน้องสาวมาติดๆ พวกเด็กคนอื่นๆ ที่กระจายตัวอยู่รอบๆ ต่างก็รีบกรูมารวมตัวกัน

      "กลับมาแล้วล่ะ ว่าจะอยู่แถวนี้อีกพักหนึ่งน่ะนะ "

      "นี่วางแผนจะไปที่ไหนอีกเหรอครับ? "

      "ใช่แล้วล่ะ ฉันคิดจะไปที่หมู่บ้านใกล้ๆ นี้ มีของบางอย่างที่อยากได้อยู่ที่นั่นน่ะ แต่ยังไม่ไปเดี๋ยวนี้หรอกนะ"

      "อย่างงั้นเหรอครับ......"

   ทุกคนแสดงท่าทางผิดหวัง ดูซึมลงอย่างชัดเจน แต่มันทำอะไรไม่ได้นี่นะ

      "พวกเธอกำลังจะออกไปหาเก็บสมุนไพรกันใช่มั๊ย? ฉันไปกับพวกเธอด้วยได้รึเปล่า?"

      "แน่นอนค่ะ! "

   รอยยิ้มสว่างสดใสฉายขึ้นบนใบหน้าของเด็กๆ อื้ม ทุกคนดูสดใสเปี่ยมแข็งแรงกันดี เห็นเพียงเท่านี้ฉันก็ยิ้มออกแล้ว

   พวกเราออกเดินทางกันทันทีหลังจากนั้น โดยวันนี้พวกเราก็ตัดสินใจว่าจะเข้าไปในโซนด้านหลังที่เมื่อก่อนเคยเข้าไปกัน เพราะเห็นแล้วว่าพื้นที่รอบนอกไม่ค่อยมีอะไรเหลือให้เก็บมากนัก ของป่ากระจายกันบางตา ดูหรอมแหรม แถมหนนี้ดูมีสมาชิกมากกว่าเดิม ถ้าฝืนเก็บกันตรงนี้ก็คงไม่ได้อะไรติดมือกลับไปมากนัก

   ท้ายที่สุด พวกเราก็เดินทางเข้าป่ามาลึกและไกลกว่าที่คิดเอาไว้ ส่วนนึงก็เพื่อความสะดวกของฉันด้วยล่ะนะ เพราะว่านี่ตั้งใจว่าจะทำอะไรที่ไม่อยากให้คนอื่นเห็น

   พวกเด็กๆ แยกย้ายกันไปเก็บของป่าทีทันที พอเห็นแบบนั้น ฉันเลยเรียกโนรุนมาแล้วบอกคุณแม่ให้ระแวดระวังรอบคอบให้มากกว่าปกติ แล้วก็ให้ไฟเขียวที่จะโจมตีก่อนได้เลยถ้าเห็นอะไรไม่ชอบมาพากล ป้องกันไว้ก่อนดีกว่าจะมาเสียใจทีหลัง ที่พาเด็กๆ มาลึกแบบนี้ ส่วนนึงก็เพราะความเห็นแก่ตัวของฉัน เพราะงั้นคงต้องให้ความสำคัญกับเรื่องความปลอดภัยของพวกเด็กๆ เป็นอันดับแรกๆ

   เพียงเท่านี้ก็หมดห่วงไปเรื่องหนึ่ง ฉันจึงเรียกเอาเต๊นท์ออกมาแล้วเริ่มลงมือทำงาน

   สิ่งที่ฉันจะสร้างก็คือรถเทียมม้า จะสร้างแม้กระทั่งม้าที่ใช้ลากด้วย แต่เป็นม้าโกเลมนะ หรือจะพูดให้ถูกก็คือ ฉันจะสร้างรถเทียมม้าโกเลมน่ะ

   มันมีเหตุผลอยู่ ว่าอะไรที่ทำให้ฉันตัดสินใจที่จะสร้างเจ้าของแบบนี้ขึ้นมา นั่นก็คือ ความอึดของฉัน ยังไงล่ะ

   ความทรงจำตอนที่หมดแรงนั่งทรุดอยู่ริมทางขณะที่กำลังเดินกลับเมืองหลังจากที่ล้มโอเกอร์ลอร์ด ยังคงแจ่มชัด ก็ร่างกายของฉันน่ะ มันไม่แข็งแรงเอาซะเลย

   ที่ตัดสินใจว่าต้องเป็นรถเทียมม้าก็เพราะว่า ฉันมีโอกาสได้เคยนั่งมันหลายต่อหลายครั้งแล้ว ทั้งรถของคุณนิโคล และโรเบลโต้

   รถเทียมม้านั้นเป็นสิ่งที่สะดวก ในขณะที่คุณกำลังนั่งสบายๆ ก็ยังสามารถเคลื่อนที่ไปได้โดยไม่ต้องออกแรง อย่างไรก็ตาม มันก็ต้องมีพลขับคอยคุมม้า นั่นแหละ เป็นจุดที่โกเลมจะเข้ามาแทนที่

   ฉันน่ะ สามารถสร้างโกเลมให้ทำตามคำสั่งง่ายๆ ได้แล้ว ที่ต้องทำก็แค่บังคับรถให้วิ่งไปตามถนนแล้วก็ระวังพาหนะร่วมทางคันอื่นๆ ถ้าสิ่งที่ต้องระวังมีเพียงแค่นั้นก็สบายมาก โกเลมที่ฉันสร้างรับมือกับปัญหาง่ายๆ พวกนั้นได้ ยิ่งไปกว่านั้นฉันยังไม่ต้องมาคอยบังคับม้าอีกด้วย ปลอดภัยขนาดที่ฉันงีบบนรถได้สบายๆ เลยล่ะ ข้อดีเพิ่มเติมก็คือ ไม่ต้องคอยป้อนอาหารป้อนน้ำ สิ่งเดียวที่ต้องคำนึงถึงก็แค่การซ่อมบำรุงเท่านั้นเอง

   แต่ว่าโกเลมน่ะ ขับเคลื่อนด้วยพลังเวทย์มนต์ อย่างที่เคยบอกไปว่าการบังคับให้วัตถุทรงตันงอได้นั้นต้องใช้พลังเวทย์มนต์มาก ต่างกับวัตถุที่มีข้อพับข้องอทั้งหลายที่แทบไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นเลย เพราะงั้นบรรดาจุดที่ควรจะขยับได้ก็แค่ใส่ข้อพับเข้าไป

   นั่นแหละ เป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อเช้าฉันถึงหยุดอยู่ที่หน้าประตูเมือง ส่องไปทั่วเพื่อเก็บข้อมูล

   ด้วยว่า มีการเข้าคิวกันเพื่อจะผ่านด่านเข้า-ออกเมือง ในช่วงเช้าซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนรีบเร่งจะไปทำธุระ สบโอกาสได้เก็บข้อมูลของม้า โดยการใช้【วิเคราะห์】เพื่อดูลักษณะทางกายภาพอย่างละเอียด ทั้งโครงสร้างกระดูกและมัดกล้ามเนื้อ จากนั้นก็ยังเก็บข้อมูลโครงสร้างพื้นฐานของตัวรถเทียมม้าอีกด้วย เจ้าสกิล【วิเคราะห์】ที่ได้มาใหม่นี่ มีประโยชน์ชะมัดเลยแฮะ

   เพราะอย่างนั้นเลยรีบลงมือทันทีตอนที่ภาพในหัวยังสดใหม่อยู่ ก่อนอื่นฉันสร้างโกเลมที่มีข้อพับตามจุดแบบโครงกระดูกจริง ที่ลงรายละเอียดขนาดนี้เพราะจะได้เป็นการฝึกมือ เผื่อไว้ว่าอนาคตอาจจะสร้างหุ่นกลแบบที่ขยับเองได้ ตัดสินใจได้เอง

   ศูนย์กลางของระบบสั่งการและแหล่งจ่ายพลังงาน ก็จะใช้การลงลายวงจรบนหินเวทย์มนต์เหมือนก่อน

   ตามหลักแล้วในขั้นตอนการสร้างวงจรของโกเลม ฉันควรที่จะจบงานด้วย【สัมผัสเวทย์มนต์】กับ【ควบคุมเวทย์มนต์】น่ะนะ แต่【เวทย์รังสรรค์】ก็ให้ผลเหมือนกัน เพราะงั้นก็อย่าไปคิดอะไรมากเลย เหมือนๆ กันนั่นแหละ

   พอถึงตรงนี้ เด็กๆ ได้แต่มองมาแบบเงียบๆ ที่ไม่พูดอะไรอาจจะชินชากับการที่ฉันทำอะไรแปลกๆ เป็นประจำล่ะมั้งนะ นี่แอบเศร้านะเนี่ย เอาซะบรรยายความรู้สึกออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเลย

   กลับมาที่งานกันต่อ โครงสร้างกระดูกเป็นไทเทเนี่ยมน่ะ แล้วก็ใช้ไม้หรือดินเหนียวผิวด้านเป็นตัวปิดผิวภายนอก ต้องระวังอย่าให้น้ำหนักโดยรวมมากเกินไปไม่งั้นอาจจะมีปัญหาได้ แล้วก็อยากให้มีแรงขับเคลื่อนเป็นแรงม้าสูงๆ ด้วย เผื่อเวลาที่เดินทางแล้วไปเจอทางลาด หรือที่พื้นผิวแย่ๆ เลยเลือกใช้หินเวทย์มนต์ที่ได้จากโอเกอร์สองก้อน ลงวงจรเป็นศูนย์กลางระบบสั่งการ แล้วก็ใช้หินเวทย์มนต์ที่ได้จากแมดบูลไว้เป็นตัวจ่ายพลังงาน

   ขณะที่ทำงานไปก็ยกโพชั่นฟื้นฟู MP ขึ้นมาดื่ม รู้สึกตัวอีกที ก็เข้าเวลาที่ควรจะทานมื้อเที่ยงซะแล้ว

   อืมม ยังไม่อยากหยุดมือจากงานที่ทำเลยอ่ะ เพราะงั้นทำอะไรทานง่ายๆเร็วๆดีกว่าเนอะ พาสต้า? เอาล่ะ ตามนั้นแหละ

   ตัดสินใจได้ก็มาลงตัวที่เส้นฟูซิลลี่¹ที่ทำไปเมื่อวานกับซอสเนื้อ ด้วยว่ายังมีมะเขือเทศเหลือจากการทำซอสมะเขือเทศอยู่ แล้วก็มีเนื้อที่บดเอาไว้อยู่แล้ว อีกทั้งยังมีใบกระวาน²ขึ้นอยู่แถวนี้อีกต่างหาก

[¹ フィジリ(Fusilli) : เป็นเส้นพาสต้าชนิดหนึ่ง เป็นเส้นแบบสั้นตีเกลียวทรงคล้ายขนมโปเต้ Credit : https://en.wikipedia.org/wiki/Fusilli#/media/File:Fusilli.png]

[² ローリエ]

   ฉันตั้งน้ำร้อนให้เดือดแล้วโยนมะเขือเทศลงไปลวก ก่อนที่จะย้ายขึ้นมาใส่ชามเพื่อบดให้แหลก จากนั้นก็นำเซลารี่, หอมใหญ่ และแครอทออกมาซอยเป็นชิ้นเล็กๆแล้วตั้งไฟผัดในกระทะ ผัดสักพักจนหอมใหญ่เริ่มใสก็ใส่เนื้อบดลงไปผัดต่อจนเนื้อสุกเปลี่ยนสี ก็เข้าสู่ขั้นตอนปรุงรสด้วยเกลือ พริกไทย และไวน์เล็กน้อย จากนั้นก็เททุกอย่างใส่ลงไป คนอีกนิดหน่อย แล้วก็ปล่อยตั้งไฟตุ๋นให้งวด

   ฉันตั้งหม้ออีกใบต้มน้ำ หยอดเกลือลงไปเล็กน้อย พอน้ำเดือดก็เทเส้นฟุซิลลี่ลงไป

   ระหว่างที่รอเส้นต้มให้ได้ที่อยู่นั้น ฉันก็กลับมาจัดการกับซอสในกระทะ โดยใส่ใบกระวานลงไป แล้วชิม อื้ม...เกือบได้ที่แล้ว ถ้ามีซอสวอเชสเตอร์เชียหรือซอสหอยนางรม รสชาติจะดีกว่านี้อีกมากเลยล่ะ

   พร้อมกันนั้น เส้นก็สุกพร้อมทานพอดี

   มองผลสำเร็จก็เห็นทั้งซอสและเส้นปริมาณมหาศาล เลยเรียกเด็กๆ มาทาน แก๊งเด็กทุกคนตั้งหน้าตั้งตาจ้วงตักพาสต้าซอสเนื้อเข้าปากทานหงุบหงับอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่มีใครพูดอะไรกัน เคี้ยวกันให้ละเอียดๆ ล่ะ

   พอฉันทานเสร็จก็หันกลับไปตั้งหน้าตั้งตาทำงาน สร้างโกเล็มของฉันต่อโดยปล่อยให้พวกเด็กๆ ทานกันไป หันไปอีกทีเจ้าพวกลูกลิงที่ทานกันอิ่มทุกคนก็แลดูง่วงนอนตาจะปิด แบบที่ว่า อิ่มเกินไปจนทำให้ง่วง แต่ก็ยังฝืนออกไปหาเก็บของป่ากันต่อ นี่เลี้ยงดีเกินไปมั้ยหว่า?

   พ้นช่วงบ่ายไป โกเล็มก็เสร็จสมบูรณ์ ในที่สุดก็ทำได้สำเร็จล่ะ หากมองแบบผ่านๆ ก็ม้าปกติดีๆ นี่เอง นี่เป็นผลของการบรรจงทำพื้นผิวให้เนียนที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างไรก็ตาม ถ้ามาเพ่งดูดีๆ ก็จะเห็นจุดที่แปร่งๆ อยู่ แต่ใครมันจะมาเพ่งขนาดนั้นกันล่ะ เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอกนะ

   ตอนนี้ก็ถึงเวลาทดสอบลองให้วิ่งดู อื้มม แลดูทำงานได้ดีไม่มีอะไรผิดปกติ จากที่ลองหลายๆ สิ่ง ป้อนคำสั่งซ้อนๆไปหลายๆ อันซ้อนลงไปทั้งที่ยังทำงานคำสั่งก่อนหน้าไม่เสร็จดี ก็ยังไม่เจอปัญหาอะไรจากการทดสอบรอบนี้ คงพูดได้เต็มปากว่าเจ้าโกเล็มม้าเสร็จสมบูรณ์แล้วสินะ? อีกเดี๋ยวรอรถเทียมม้าเสร็จก่อน ต้องให้ลองลากดูอีกที?

   ฉันเปิดดูหน้าต่างสถานะก็พบว่าระดับของสกิล【ศาสตร์โกเลม】【ควบคุมโกเลม】และ【ศาสตร์มนุษย์กล】ทั้งสามตัวเพิ่มขึ้นเล็กน้อย กว่าจะเสร็จโปรเจคนี้ เลเวลของสกิลพวกนี้อาจจะเพิ่มขึ้นอีกหน่อย แต่ในเมื่อไม่มีสกิลที่เป็นขั้นก่อนหน้า ก็คงทำอะไรไม่ได้มาก ว่าไปแล้วก็อยากได้ 【เล่นแร่แปรธาตุ】จังเลยน้า.......

   จะไปเรียนได้จากที่ไหนกัน แล้วจะต้องทำยังไง?

   ขณะที่กำลังคิดเรื่องแบบนั้นอยู่ ก็รู้สึกว่ากำลังโดนสายตาจับจ้องมาจากทางด้านหลังจึงหันไปดู เพื่อจะพบกับสายตาของเจ้าพวกลูกลิงที่จ้องเขม็งมาด้วยตาโตเป็นไข่ห่าน นี่คงตกใจกันสินะ?

   ฉันเก็บม้าโกเล็มลงใน【มิติกักเก็บ】แบบเงียบๆ โดยไม่เอ่ยอะไรออกมา แล้วบอกทุกคนให้เตรียมตัวเดินทางกลับเมืองโดยไม่ตอบคำถามใดๆ ทั้งสิ้น

      “เอิ่ม พี่เร็นคะ นั่นน่ะมันอะไร.....”

      “ม่าย~ตอบ”

   ยุอิยังคงไม่ยอมแพ้ ส่งคำถามเจื้อยแจ้วมาเรื่อยๆ แต่ฉันก็เงียบไม่ตอบอะไรใดๆ เช่นกัน

   เอาเถอะ ค่อยมาสร้างรถเทียมม้าค่อยมาต่อวันพรุ่งนี้ละกันนะ?

<Prev - Index - Next>

TL note 1 : ซอสสปาเก็ตตี้เนี่ยนะทำง่ายใช้เวลาไม่นาน ?!?!?! ตุ๋นโคตรนานเลยเหอะ :v

TL note 2 : ซอสสปาเก็ตตี้โลกไหนใส่ซอสหอยนางลมก๊านนนนนนน :v