039 - ฮย้าาา ทนไม่ไหวแล้ว一! จะซื้อให้หมดเลย!

ก็ไม่รู้สินะ แต่ดูเหมือนฉันจะเกิดใหม่ที่ต่างโลกล่ะ

よくわからないけれど異世界に転生していたようです
แปล : Ayumin3310

   วันนี้ฉันพักเหนื่อยอยู่ที่โรงแรม พรุ่งนี้จะเริ่มออกตระเวนค่ะ แต่ขั้นแรก ต้องเก็บข้อมูลให้มากกว่านี้
   โอ้ ตอนนี้คุณแม่โนรุนกับลูกสาวต้องนอนอยู่นอกเมืองล่ะ เพราะว่าในหมู่บ้านไม่มีที่ไหนที่ให้สัตว์ในอาณัติอยู่ได้ อย่างที่คาดไว้ก่อนหน้าจริงๆ

   “เอ่อ ขอโทษนะคะ นี่คือซุปมิโสะใช่มั๊ยคะ”

   “อื๋อ? เธอรู้จักซุปมิโสะด้วยเหรอ?”

   “ใช่ค่ะ พอรู้อยู่บ้าง แต่อยากทราบว่าหนูจะสามารถหาสาหร่ายที่เป็นวัตถุดิบสำหรับต้มซุปนี่ได้ที่ไหนคะ?”

   “เฮ้ยๆ ตกใจเลยนะนี่ รู้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย?”

   หลังจากที่รับฟังคำอธิบาย ทำให้ได้รู้ว่าวิธีทำซุปอันนี้ ไม่ใช่สิ่งที่จะกระจายออกไปนอกหมู่บ้านง่ายๆ แต่ก็ไม่ได้ขี้ตืดขนาดที่จะกีดกันคนที่รู้ นอกจากนั้นก็ยังยอมขายวัตถุดิบให้ใครก็ได้ ถ้ารู้วิธีทำอยู่แล้วอีกต่างหาก
   ก็ไม่ใช่อยู่ๆ จะพูดออกไปว่า ที่รู้เพราะกลับชาติมาเกิด ได้นี่นะ ฉันก็เลยอ้างไปว่า ตัวเองเป็นพวก เสาะแสวงหารสชาติของคนท้องถิ่น แทน
   หืม หรือจะเรียกว่า รสลิ้นของคนท้องที่ ดีนะ ?  อะไรก็คงได้ล่ะมั้ง ช่างเถอะ….
   สุดท้าย ก็ได้พิกัดที่ๆ จะสามารถหาซื้อได้ทั้งหมดเลย ทั้งสาหร่ายคมบุตาก และปลาคัตสึโอะตากแห้งล่ะ แถมยังได้พิกัดตลาดมาอีก ซาบซึ้งน้ำใจคนที่นี่จริงๆ เลย
   อืมม一 หรือจะสอนสูตรทำอาหารโดยใช้วัตถุดิบพวกนี้เป็นการตอบแทนดีนะ ? นาเบะ1ดีมั้ยนะ? แต่คิดอีกที นาเบะมันคงซับซ้อนไปหน่อย คิดแล้วน่าจะยุ่งยากไม่เอาดีกว่า …...จะว่าไปแล้ว ซุปมิโสะเมื่อก่อนหน้านี้ใส่เต้าหู้ด้วยนะ เพราะงั้นสอนทำยูโดฟุ2ดีมะ?
[1 鍋 (Nabe) : นาเบะแปลว่าหม้อไฟค่ะ ซึ่งจะใส่อะไร ปรุงยังไง ค่อนข้างฟรีสไตล์มากๆ ]

นาเบะ : www.google.com

[2 湯豆腐(Yudofu) : เต้าหู้ต้มกับดาชิค่ะ เวลาทานก็ราดด้วยซอสพอนซุ หรือน้ำจิ้มงาอีกที ปล. เหมือนจะเคยเห็นร้านอาหารญป.ในไทยเรียกเมนูนี้ว่า เต้าหู้ร้อน? ]

Yudofu : https://www.justonecookbook.com/hot-tofu-yudofu/

“เอ่อ..”

“หืม? มีอะไรเหรอ?”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่อยากตอบแทนน้ำใจน่ะ”

   ดูเหมือนว่าเมนูยูโดฟุยังไม่มีเคยมีมาก่อน เพราะงั้นจึงเขาถึงดีใจพอควรเลยล่ะ ส่วนวิธีการที่สอนไปก็แค่ให้ใส่เต้าหู้ลงในน้ำซุปดาชิที่ต้มคมบุเตรียมไว้เท่านั้น เพิ่มเติมก็คือสอนวิธีทำน้ำจิ้มพอนซุ1ปลอมๆ โดยใช้แค่ปลาคัตสึโอะตากแห้งกับโชยุ แถมไปด้วย
[1 ポン酢 (Ponzu) : น้ำจิ้มสีเข้มชนิดหนึ่ง มีรสเปรี้ยว เหมาะสำหรับอาหารประเภทนาเบะ]

   หลังจากนั้นจึงออกเดินทางมุ่งหน้าไปตลาดตามที่ได้ขอพิกัดไว้ทันที
   ตลาดแห่งนี้ออกแนวเป็นท่าเรือ หรือโป๊ะเรือมากกว่าที่จะเป็นตลาดธรรมดา เพราะบรรดาพ่อค้าจะมาซื้อเพื่อไปขายต่อหรือปรุงอาหารต่ออีกที พ่อค้าคนไหนที่ไม่ได้พกอุปกรณ์เวทย์มนต์ที่ใช้แช่แข็งมา หรือไม่สามารถใช้เวทย์มนต์สายน้ำแข็งได้ ก็จะซื้อไปในปริมาณที่ไม่มากนัก...ซึ่งเรื่องพวกนั้นไม่ได้อยู่ในห้วงคำนึงของฉันเลยอ่ะนะ

   ด้วยข้อจำกัดด้านการเก็บรักษาและขนส่งอาหารทะเลอย่างที่ว่าไป จึงทำให้ตลาดแห่งนี้ไม่ได้จับปลามารอขายมากนัก ด้วยว่าอาหารทะเลสดนั้น หากขายไม่ทันมันก็จะเน่าเสียไปอย่างรวดเร็ว เพราะฉะนั้นที่เหลือขายอยู่ตอนนี้จึงมีมากพอแค่ใช้ทานกันเฉพาะในหมู่บ้านเท่านั้น ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้นะ一

   มองไปรอบๆ จะเห็นชาวประมงนั่งอยู่เรียงราย แต่ละคนก็จะมี อ่าง หรือกะละมังที่มีน้ำตั้งอยู่ข้างๆ ตัว
   พอเข้าไปดูใกล้ๆ ก็จะพบว่าในภาชนะพวกนั้น มีปลาอยู่หลายอย่างเลย มีแม้กระทั่ง ปลาลิ้นหมา ปลาอีคุด แล้วก็ปลาอะไรซักอย่างที่ดูเหมือนซาบะ1 ฉันเลยตัดสินใจซื้อมันทั้งหมดนั่นแหละ
[1 カレイ、鯛、鯖 ]

Karei : https://foodslink.jp/syokuzaihyakka/syun/fish/karei.htm

Tai : https://ja.wikipedia.org/wiki/%E9%AF%9B

Saba : http://ppmatthew.com/2019/09/09/sabatop/

   “ขอโทษนะคะ ขอหมดนี่เลยค่ะ”

   “ห้ะ? ทั้งหมด? ”

   “ใช่ค่ะ หมดเลย”

   “ถ้าอยากได้จริงๆ จะซื้อหมดนี่ก็ได้อยู่หรอกนะคุณหนู แต่เอาจริงๆ เหรอ? จะไม่เน่าซะก่อนเรอะ?”

   “ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็ ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ เพราะฉะนั้น ขอซื้อทั้งหมดนั่นล่ะค่ะ”

   “อ-โอ้”

   หลังจากนั้น ฉันก็ย้ายไปร้านถัดไปที่อยู่ข้างๆ และก็ซื้อทั้งหมดที่มีขายเช่นกัน พอย้ายไปร้านถัดไปอีกก็เหมาทั้งหมดแบบเดิม วนลูปอยู่แบบนี้
   แต่ว่ายังไม่เจอปลาคัตสึโอะ กับปลาทูน่า1เลย อยากกินซาซิมิง่ะ ปลาคัตสึโอะทำเป็นทาทาคิ2ก็ได้
[1 คัตสึโอะ / มากุโร่ เป็นปลาทูน่าเหมือนกัน แต่คนละพันธุ์ และคัตสึโอะขนาดตัวจะเล็กกว่า]
[2 たたき(tataki) : ซาซิมิชนิดหนึ่ง ที่จะเป่า/เผา ผิวภายนอกให้สุกแต่เนื้อข้างในยังดิบอยู่ เพื่อเพิ่มความหอม]
 
   จะว่าไปแล้วนี่มีวาซาบิ1ที่เก็บมาตอนไปหาของป่ากับพวกเด็กๆ อยู่นี่นา
[1 山葵(wasabi) : วาซาบิ พืชหัว ตระกูลใกล้เคียงกับฮอร์สราดิช มีรสฉุนจัด ขูดไว้ทานกับซาซิมิ]
   ขณะที่กำลังจะเดินย้ายร้านอยู่นั้น…...ก็มีเสียงเรียกจากชายคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง

   “เฮ้ย เธอน่ะ จะซื้อเพิ่มอีกเรอะ?”

   “เอ๋? ใช่แล้ว ยังมีแผนจะซื้อเพิ่มอีกค่ะ”

   “ถ้างั้น ทำไมไม่ให้ใครซักคนออกทะเลไปจับมาให้เลยล่ะ จะได้ไม่ต้องมาเดินดุ่มๆ หาทีละร้าน”

   ดูเหมือนว่า ถ้าบอกตั้งแต่แรกว่าจะเหมาทุกอย่างที่มีทั้งหมด ก็จะมีคนออกไปจับปลามาให้เลยน่ะ แหม เป็นวิธีที่ดีมากเลยอ่ะ แม่จะเหมา...จะเหมาให้หมดเลยล่ะค่ะ !
   เพราะงั้น แค่เจรจากับชาวประมงซักคนว่าจะรับซื้อทั้งหมดก็ได้แล้วสินะ! เอาล่ะ เริ่มยังไงดีน้อ?
   ขณะที่เงยหน้า ยังไม่ทันจะเข้าหาใคร ก็มีคนที่จะเสนอตัวเดินเข้ามารุมล้อมเสียก่อนแล้ว พร้อมทั้งแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ แหม ไม่ได้อยากได้เยอะขนาดนี้หรอกนะคะ

   “เอ่อ งั้นก็ ขอจ้างวานคุณเลยได้มั้ยคะ ไหนๆ ก็อุตส่าห์ใจดีเสนอความคิดดีๆ ให้ทั้งที”

   สุดท้ายก็เลือกจ้างคุณคนที่เดินมาแนะนำ ซึ่งดูสมเหตุสมผลที่สุดแล้ว ตอนแรกเขาก็ทำท่าทางละล้าละลังอยู่เล็กน้อย แต่พอให้เหรียญทองเล็กไปเหรียญนึงเป็นมัดจำ ก็กุลีกุจอรีบออกเรือไปทันที
   ก็นะ เป็นใครก็คงลังเลทั้งนั้นล่ะ ถ้าอยู่ๆ มีใครที่ไหนก็ไม่รู้ ใส่ฮู้ดปิดหน้าปิดตา ทำตัวน่าสงสัย มาขอให้ออกเรือโดยไม่มีหลักประกันน่ะ?
   ถัดไปเป็นหาซื้อคมบุตาก กับปลาคัตสึโอะตากแห้ง ตามที่ได้พิกัดจากคุณคนที่ประจำอยู่ที่โรงแรมสินะ นี่ควรจะต้องซื้อไปเก็บตุนเอาไว้เยอะๆ ด้วยว่าโอกาสที่จะได้เจอวัตถุดิบสองอย่างนี้มันน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย
   แถมนี่ก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาที่หมู่บ้านนี้อีกเมื่อไหร่ เพราะงั้นที่เหมาหมดนี่ ไม่ได้เพราะโลภหรอกนะ
   แหม คุณคนขายอย่าทำหน้าแข็งแบบนั้นสิคะ อ่ะๆ ทางนี้จะทำเป็นไม่สนใจไปละกัน



   หลังจากที่ตระเวณช๊อปปิ้งจนหนำใจแล้ว ฉันก็มาชื่นชมความงามของชายหาด ไม่สิ ฉันไม่ได้โอ้เอ้หรอกนะ ที่มานี่ก็เพื่อที่จะใช้【เวทย์รังสรรค์】สร้างเกลือต่างหาก แถมสร้างไปเยอะมากอีกด้วย นอกจากนั้นยังได้ดีเกลือ1มาเป็นผลพลอยได้อีกต่างหาก ในเมื่อถั่วเหลืองมีขายอยู่ทั่วไป เพราะงั้นก็น่าจะทำเต้าหู้ได้ด้วยตัวเองสินะ? การพึ่งพาตนเองได้นี่ดีจังเลยนะ
[1 ดีเกลือ : เกลือชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นเม็ดละเอียดสีขาว รสเค็มจัดจนขม ได้จากการตกผลึกน้ำขมในขั้นตอนสุดท้ายของการทำนาเกลือ มีสองแบบคือ โซเดียมซัลเฟต หรือ แมกนีเซียมซัลเฟต เป็นส่วนประกอบหนึ่งสำหรับทำเต้าหู้]

   หลังจากทานอาหารเที่ยงเรียบร้อย ฉันก็นั่งใจลอยอยู่ที่เดิม จนเวลาคล้อยบ่ายถึงเริ่มรู้สึกว่าตัวเองทำตัวน่าสงสัยอีกแล้ว เพราะงั้นเลยลุกขึ้น ออกเดินเตร่เลาะชายหาดไปรอบหมู่บ้าน ถือซะว่าออกสำรวจไปด้วยในตัว
   เดินเตร่ไปเรื่อยจนมาถึงจุดที่เป็นโขดหิน มองลงไปในทะเลพลางคิดว่าพื้นที่นี้ค่อนข้างอันตราย ถ้าพลาดตกลงไปคงแย่
   แต่พอเพ่งดูดีๆ แล้วก็พบว่ามีสาหร่ายโนริ1ขึ้นอยู่ในทะเลเต็มไปหมด เพราะงั้นฉันเลยสาวขึ้นมาเก็บไม่ยั้งเลยล่ะ เอ้อ แต่ออกตัวไว้ก่อน ฉันไม่ได้กวาดจนเหี้ยนหรอกนะ โอเค๊?
[1 岩海苔(iwa-nori) : แปลตรงตัวว่าสาหร่ายหิน แต่จริงๆแล้วมันคือสาหร่ายที่ใช้ห่อมากิค่ะ รวมถึงไอ้สาหร่ายที่เป็นผงๆ อยู่ในซองเลย์รสโนริสาหร่ายนั่นแหละ ]

   เพราะงั้นตอนนี้ก็ทำสาหร่ายแผ่นได้แล้วสิ! โอนิกิริแปะสาหร่าย! อ๊า ทำมากิซูชิ1ก็ได้ด้วยล่ะ…...แม้แต่ไคเซ็นมากิ2ก็ด้วยสินะ? เอื้อก!
[1 ตรงนี้เร็นพูดถึง ทั้ง 巻き寿司(Maki-Sushi) และ 海苔巻き(Nori-Maki) ที่หมายถึง ข้าวห่อสาหร่าย ม้วนเป็นแท่งทั้งสองคำ แต่ผู้แปลแยกสองอย่างนี้ไม่ออกจริงๆ ค่ะ - -”]
[2 海鮮巻き(Kaisen-maki) : ซีฟู้ดโรล เหมือนโนริมากิเลย แต่ยัดทะนานอาหารทะเลเป็นใส้เข้าไปเยอะๆ ]

Kaisen-Maki : https://www.syokuraku-web.com/news/28561/

   ถึงจะมีเมนูใหม่ๆ ที่สามารถทำได้ผุดขึ้นมามากมายขนาดไหน แต่วัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับเมนูที่ว่า หาได้แค่เฉพาะหมู่บ้านนี้นี่นะ
   เพราะงั้น ทางที่ดีที่สุดคือตุนไว้ให้เยอะที่สุดเท่าที่ทำได้เผื่อเหลือเผื่อขาด ใช่มะ?
   ช่วงเย็น หลังจากที่ไปรับปลาจากคุณชาวประมงความคิดดี ที่ออกเรือไปหามาให้แล้ว ฉันก็กลับมาเอนจอยกับอาหารทะเลที่โรงแรมล่ะ ไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะได้เจอกับปลาดิบซาซิมิ! แถมวันนี้ยังได้ปู กับกุ้งมาอีก ไม่ได้การ พรุ่งนี้ต้องจ้างพ่อคนนี้ออกเรือให้อีกรอบแล้วล่ะนะ

   วันรุ่งขึ้น ฉันเข้าไปว่าจ้างชาวประมงคนนั้นให้ออกไปหาปลามาให้อีก ตามที่วางแผนไว้เมื่อคืน แถมยังได้หอยติดมือมาตอนที่เดินดูนู่นนี่นั่นที่ตลาดอีก เหมือนว่าบางครั้งจะเป็นผลพลอยได้ระหว่างที่ดำน้ำของชาวบ้านแถบนี้น่ะ เพราะงั้น ต้องซื้อสิ!  ฉันกวาดซื้อหอยทั้งหมดที่มีตรงนั้น แล้วยังขอให้ไปจับให้เพิ่มอีก  วันนั้นผู้หญิงในหมู่บ้านจึงหายตัวไปทั้งหมดอย่างเป็นปริศนา
   …….ทุกคนคงออกไปจับหอยมาให้สินะ

   เดี๋ยวนะ? จะมีเงินพอซื้อได้ทั้งหมดมั้ยนะ?

   เนื่องจากความกังวลดังว่า ฉันเลยเข้าไปขายสมุนไพรที่กิลด์สาขาย่อยในหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่กิลด์ดูดี๊ด๊าดีใจด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง
   ด้วยว่าที่นี่นับเป็นพื้นที่ห่างไกล สมุนไพรในคลังของกิลด์สาขาจึงไม่เคยพอ และเหมือนว่าจะมีลิมิตที่ทางกิลด์สามารถรับซื้อได้ในแค่ละวัน ด้วยความย้อนแย้งอย่างที่เห็น เจ้าหน้าที่กิลด์คนนั้นจึงผิดหวังเอามาก

   แต่อย่างน้อย มันก็มากพอที่จะให้ฉันกว้านซื้อกุ้งกับหอยได้น่ะนะ

<Prev - Index - Next>

TLnote : โน๊ตเยอะจังว้อยยยย