032 - ไปลำธารแล้วไม่ได้จับปลา ก็แปลว่าไปไม่ถึงล่ะคะ!

   หลังจากจบคำเตือนเล็กน้อยที่เกือบจะเป็นเลคเชอร์จากหัวหน้ากิลด์ ฉันก็กำลังมุ่งหน้าไปที่โกดัง เพื่อทำการขายวัตถุดิบที่ได้จากสัตว์ประหลาดล่ะ
   ฉันตัดสินใจขายเนื้อที่ทานได้ทั้งหมดให้กับทางกิลด์ ด้วยว่าถ้าเก็บไว้ก็จะยุ่งยากอย่างที่ว่าไปข้างต้น แต่ฉันยังเก็บหนังสัตว์เอาไว้บางส่วนนะ แล้วก็ ความรู้เพิ่มเติมที่ได้มาคือ เนื้อโอเกอร์ทานไม่ได้ น่าเสียดาย

แต่ในขณะที่ฉันเอาทุกสิ่งอย่างออกมากองไว้ ทุกคนรอบตัวดูอึ้งไปเลย อยากบอกว่าทั้งหมดนี่เป็นไปโดยเทพยดาประจำตัวของฉันเลยนะ คุณโนรุนนั่นเอง ตั้งแต่นี้จะไม่ตั้งแง่อะไรกับคุณโนรุนอีกแล้ว ฉันรักเธอโนรุน    “ล้มสัตว์ประหลาดเยอะขนาดนี้…….แต่ไม่มีแม้แต่ร่องรอยอาการบาดเจ็บหรือขีดข่วนอะไรเลยเนี่ยนะ……?”

   เสียงวิจารณ์ดังลอยมา อา สังเกตเห็นเป็นแบบนั้นสินะ แต่โฟกัสผิดจุดแล้วนะนาย คนที่ล้มเจ้าพวกนี้ไม่ใช่ฉันหรอกนะ แต่ฉันก็แกล้งทำเป็นเงียบๆ ไม่รู้ไม่ชี้ไป พอเห็นพฤติกรรมของฉันเป็นแบบนี้แล้ว ก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก

   ทั้งหมดขายได้ 20 เหรียญทองล่ะ
   อื้อ เรียกได้ว่าเยอะทีเดียว ส่วนหัวหน้ากิลด์ก็ดูลิงโลดด้วยเหตุผลอะไรซักอย่าง ไม่รู้หรอกนะว่าทำไม แต่ยินดีด้วยละกันนะ? แต่ฉันตัดสินใจที่จะไม่ขายหินเวทย์มนต์ที่ได้จากโอเกอร์ออกไป ก็ในเมื่อมันแลดูเอาไปใช้งานได้อีกหลายอย่าง

   ในเมื่อการขายวัตถุดิบจากสัตว์ประหลาดทั้งหลายได้ข้อสรุป ตอนนี้ก็ถึงเวลาออกไปทำงานแล้วสิ ถึงตั้งแต่เช้าจะมีอะไรหลายอย่างเกิดขึ้น แต่นี่ก็นับว่ายังค่อนข้างที่จะเช้าอยู่
   ส่วนป่าทางใต้ก็ถูกปิดการเข้าถึงไปเรียบร้อยแล้ว หัวฯกิลด์1 ทำงานเร็วดีจริงๆ เพราะงั้นแล้วก็คงต้องเปลี่ยนไปทำอะไรอย่างอื่นสินะ
[1 เร็นกร่อนคำจาก ギルドマスター(Guild Master) เป็น ギルマス(Giru Mas) ทางนี้เลยกร่อนบ้างจาก “หัวหน้ากิลด์ ” เป็น “หัวฯกิลด์” ค่ะ :3 ]

   แต่พอมองไปเห็นกระดานข่าวสารที่ห้องโถง คราคร่ำไปด้วยฝูงชนเบียดเสียด ฉันที่ก็ไม่มีแรงกายแรงใจที่จะบุกเข้าไปแต่แรกอยู่แล้ว ก็ขอลา
   ขณะที่คิดจะเดินออกไปจากกิลด์ เพราะอะไรๆ ก็แลดูยุ่งยากอยู่นั่นเอง คุณซาเลน่าก็เดินเข้ามาเลียบๆเคียงๆ กระซิบบอกความลับอะไรบางอย่าง ดูเหมือนว่าจะมีสมุนไพรพันธุ์ที่หายาก ขึ้นอยู่ใกล้ตามแนวลำธารที่ไหลอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองล่ะ เธอบอกอีกด้วยว่าเป็นของตอบแทนจากอุด้งเมื่อเช้า เห็นทีสงสัยต้องเลี้ยงข้าวให้บ่อยขึ้นแล้วล่ะเพื่อข่าวสาร แถมยังทำแต้มได้อีก ……!
　
   หลังจากขอบอกขอบใจเธอเรียบร้อย ก็ได้เวลามุ่งหน้าออกจากเมือง


   พอออกมาจากเมืองได้ ฉันก็กวาดตาไปรอบๆ มองหาคนบางคน
   จริงๆ จะตรงไปเลยก็ได้ล่ะนะ  แต่ว่า……

   กลุ่มเด็กๆ เริ่มมารุมล้อมบ้างแล้วเหมือนนัดกันไว้ มองไปแล้วมี ชิน ยูอิ แล้วก็บรรดาเด็กๆ ที่เป็นพวกพ้อง
   ก็ในเมื่อไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันจึงไม่ได้พูดทักทาย หรือแม้แต่จะเอ่ยอะไรออกมา ไหนดูซิ มีเด็กผู้ชาย 5 เด็กผู้หญิง 3 รวมทั้งหมดแล้ว 8 คน?
   หลังจากที่รอจนแน่ใจว่ามากันครบแล้ว ฉันก็พยักหน้าส่งสัญญาณว่าพร้อมออกเดินทาง เป้าหมายคือลำธาร

   “......เอ่อ วันนี้ไม่ได้เข้าไปในป่าเหรอ”

   “เราจะไปไหนกันเนี่ย?”

   “ชิน เข้าไปถามให้หน่อย”

   ดูเหมือนจะตั้งแง่กับที่ๆ ฉันจะไปกันสินะ ก็ไม่ได้ขอร้องให้ไปด้วยอ่ะ ถ้าไม่ถูกใจ จะกลับบ้านไปก็ไม่ได้ว่าหรอกนะ แล้วก็ วันนี้ก็จะเป็นหนแรกที่ฉันจะไปตรงนี้ด้วย

   ชินเร่งฝีเท้าตามฉันที่กำลังก้าวอาดๆ มุ่งหน้าอยู่ขึ้นมา

   “เอ่อ วันนี้คุณจะไปที่ไหนเหรอครับ?”

   “ลำธารค่ะ”

   “ลำธาร? ไม่ได้จะเข้าไปในป่าเหรอครับ?”

   “ป่าทางใต้ของเมืองตอนนี้ถูกสั่งปิดอยู่ค่ะ”

   “สั่งปิด?”

   “เพราะดูเหมือนว่าจะมีโอเกอร์โผล่ออกมาน่ะ”

   “โอเกอร์!?”

   เด็กๆ เริ่มแตกตื่นจากข้อมูลที่เพิ่งได้ยิน เพราะแบบนั้นไงเล่า เลยจะไปที่โซนลำธารแทนที่จะเป็นป่าน่ะ
   ฉันเร่งรุดเดินหน้าต่อ โดยไม่สนเสียงพึมพัมหนวกหูที่ไล่หลังมา

   คณะใช้เวลาราว 1 ชั่วโมงในการเดินทางจนถึงพื้นที่ริมลำธาร มองไปรอบๆ เห็นกลุ่มคนจับจองกันอยู่บ้างแล้ว แล้วแบบนี้จะหาเก็บได้เหรอ? หันไปทางปลายน้ำมีทุ่งกว้างลาดยาว มองขึ้นไปอีกทาง ต้นน้ำมีป่าอยู่ไกลๆ ก็คงต้องเป็นป่าสินะ

   พวกเราเดินต่อกันอีกราว 30 นาที ตามทางลำธารขึ้นไป ก็ถึงชายป่าที่ตอนแรกเห็นอยู่ลิบๆ จึงตัดสินใจที่จะเก็บสมุนไพรที่จุดนี้ล่ะ ในป่าที่ขึ้นอยู่เลียบลำธารนี่
   อืม ตอนแรกก็กลัวว่า แนวลำธารอาจจะไม่มีอะไรให้เก็บมากนัก แต่ปรากฏว่าพืชพรรณทั้งหลายก็ขึ้นรกเหมือนปกติ ที่นี่นับว่าโอเคเลยล่ะ
   และในระหว่างที่ก้มๆ เงยๆ เก็บสมุนไพรที่ขึ้นริมน้ำอยู่นั้น ตาฉันไม่ได้มองที่ริมน้ำแม้แต่นิด กลับจดจ้องลงไปที่พื้นก้นลำธารมากกว่า ใช่ มีสมุนไพรอะไรซักอย่าง ขึ้นอยู่ตรงนั้นใต้พื้นน้ำเลย แต่ก็ไม่ได้คิดจะลงไปอยู่แล้ว ก็ด้วยว่ากลัวเปียกนั่นแหละ ซึ่งทีนี้ก็เป็นหน้าที่ของ【มิติกักเก็บ】แล้วล่ะ โอเค เรียบร้อย!
   ชั่วโมงหนึ่งผ่านไปหลังจากที่เริ่มเก็บสมุนไพรกันแบบจริงจัง อารมณ์เหนื่อยหน่ายเริ่มเข้ามาแทน หาอะไรอย่างอื่นทำกันดีกว่า !
   หืม...ลำธาร...ลำธาร? พูดถึงลำธาร ก็ต้องมีปลาใช่มะ? ใช่แล้วล่ะ ปลา! ตัดสินใจแล้ว จับปลาดีกว่า!
   จากการใช้สกิล【ตรวจจับ】ดูเหมือนว่าจะมีปลาที่คล้ายๆ กับปลาเทร้าต์น้ำจืด1 อยู่ ส่วนน้ำแถบนี้ก็แลดูใสดี นี่ควรจะเดินทวนน้ำขึ้นไปไกลกว่านี้ดีมั้ยนะ? แต่ถ้าตามกระแสน้ำลงไป ก็อาจจะเจออะไรที่คล้ายกับเรนโบวเทร้าต์ก็ได้นะ เดี๋ยวนะ ตามน้ำ......ลงไปก็ทะเลน่ะสิ? ว่าไปแล้วก็อยากทานปลาทะเลจังน้า
   อา ไม่ดีๆ ตั้งใจกับไอ้ที่อยู่ตรงหน้าก่อนดีกว่า
[1 イワナ(Iwana) : ปลาเทร้าต์น้ำจืดชนิดหนึ่ง มีเนื้อสีขาว ไม่คาว ชมรูปประกอบได้ที่ท้ายบท]

   ปลาเทร้าต์ เอาล่ะ ปัญหาตอนนี้คือ จะจับด้วยวิธีไหนดีนะ? ตกด้วยเบ็ดเหรอ? แต่ไม่มีอุปกรณ์ตกปลาเลยน่ะสิ
   แต่ถ้าจะลองลงไปจับด้วยมือเลย มันก็ได้ล่ะนะ เพราะแม้แต่เด็กๆ ก็ยังจับได้เลย ว่าแต่จะมีวิธีอื่นที่ลำบากน้อยกว่านั้นอีกมั้ยนะ
   กับดักดักปลาล่ะ? ฉันว่าฉันสามารถสร้างได้อยู่นะ แต่อยากให้มีไม้ไผ่จัง แต่ในเมื่อไม่มีก็ต้องหาอะไรมาแทนไปก่อน พอคิดได้ตามนั้นฉันก็เรียกไม้ที่เก็บไว้ใน【มิติกักเก็บ】ออกมาทำเป็นไซดักปลา1 ในเมื่อมีวัตถุดิบแล้ว มันก็ไม่เปลือง MP อะไรมากมาย
[1 ต้นฉบับใช้คำว่า 簗ที่แปลว่ากับดักปลา กับ 籠 ที่แปลว่าตะกร้า แต่ผู้แปลเดาว่าน่าจะเป็นกับดักประเภทให้ปลาเข้าทางเดียว หนีออกมาไม่ได้แบบไซดักปลา เลยแปลไปตามความเข้าใจ ชมรูปไซดักปลาได้ที่ท้ายบทความ]

   ถัดมา ก็ต้องเบี่ยงทางน้ำ อีกนัยหนึ่งก็คือ บีบทางน้ำให้แคบลง เพราะงั้น…...ก็ต้องใช้เวทย์มนต์ธาตุดินจัดการน่ะสิ
   จากนั้นก็วางกับดักลงไป ไว้ตรงจุดคอดของทางน้ำ เยี่ยม น้ำไหลผ่านได้ดีเลย ตอนนี้ก็เหลือแค่หาทางไล่ปลาให้เข้าไปติดกับดัก

   เด็กๆ ในคณะเริ่มงงว่าฉันทำอะไรที่พวกเขาไม่เข้าใจ อีกแล้ว แต่ฉันก็ทำงานต่อโดยไม่ได้สนใจ หรือใส่ใจแม้แต่น้อย

   อืม ถ้าจะลงไปไล่ปลา...ตามที่คาด ยังไงก็ต้องเปียกอยู่ดี เพราะงั้นก็ต้องถอดเสื้อผ้าบางชิ้นออก ช่วยไม่ได้ล่ะนะ
   ฉันปลดผ้าคลุม และถอดรองเท้าบูตหุ้มข้อออก โชคดีที่วันนี้ท่อนล่างใส่เป็นคูลอท(กระโปรงกางเกง)มาล่ะ แต่ในเมื่อข้างในใส่เป็นเกเตอร์เบลท์ กับถุงน่องมา ก็คงต้องปลดออกมาทั้งหมด

   เท้าเปล่าล่ะ-เท้าเปล่า พร้อมเปียกแล้ว! น้ำก็ดันเย็นมากจริงๆ
   ฉันลงไปในน้ำ แล้วก็เริ่มวักน้ำจ๋อมแจ๋มเพื่อไล่ปลา เด็กๆ ที่เห็นเหตุการณ์ก็ยิ่งงงเข้าไปอีก ส่วนบรรดาเด็กผู้ชายทั้งหลายที่พอเห็น ต่างก็หน้าแดงและรีบเบือนหน้าหนีหันไปทางอื่น

   พอถึงตรงนี้ ยูอิก็ร้องเรียกทัก

   “เอ่อ! ทำอะไรอยู่เหรอคะ?”

   “ไม่ต้องสนใจหรอกนะ ฉันกำลังดักปลาอยู่”

   ถึงจะบอกว่าไม่ต้องสนใจ แต่ดูเหมือนทุกคนกลับยิ่งเพ่งความสนใจมาที่ฉันซะอย่างนั้น แต่ก็ไม่มีใครมาร่วมด้วย
   หลังจากจ๋อมแจ๋มอยู่ครู่ใหญ่ๆ ฉันก็เดินไปดูที่กับดัก ติดทั้งหมด 16 ตัว? แอบรู้สึกว่าน้อย ผิดไปจากที่หวังนิดหน่อย แต่สำหรับวันนี้ก็คงพอแล้วล่ะ

   ฉันยกไซออก และใช้เวทย์มนต์ธาตุดินทำให้แนวคันดินริมลำธารกลับมาอยู่ในสภาพเดิม

   หลังจากที่ขึ้นมาจากลำธารแล้ว ฉันก็ใช้『เหือดแห้ง』เพื่อรีดน้ำออกจากเนื้อตัว และเสื้อผ้าบางส่วนที่เปียก จากนั้นก็แต่งตัวกลับมาเหมือนเดิม

   จับปลาได้แล้วก็ต้องปรุงเลยสิ ฉันเรียกเครื่องไม้เครื่องมือสำหรับตั้งแคมป์ออกมา รวมไปถึงเตาเวทย์มนต์ที่สร้างเมื่อคืนสดๆ ร้อนๆ ด้วย ถ้าอยากให้ไฟแรงกว่านี้ คงจะต้องปรับปรุงเจ้าเตานี่อีกทีแล้วล่ะ ถ้ามีเวลาน่ะนะ
   จะว่าไปแล้ว ฉันได้รับสกิลใหม่ที่ชื่อ【งานอุปกรณ์เวทย์】หลังจากสร้างเจ้าเตาพกพานี่ เอาเข้าจริงๆ แล้ว ฉันว่าฉันมีสกิลมากเกินไปแล้วล่ะ แล้วก็มีสกิลหลายอันเลย ที่ฉันอยากจะเพิ่มระดับแต่ดันไม่มีเวลามากพอที่จะมานั่งเพิ่มให้ทั้งหมดน่ะสิ

   แต่ก็ช่างมันเถอะนะ

   อืมม ปลาเทร้าต์น้ำจืดจะปรุงยังไงดีหนอ? ย่างเกลือก็ฟังดูไม่เลว หรือจะใส่เนยห่อฟอยล์แล้วย่างก็ดูน่าสนใจ หรือว่าจะทอดก็น่าจะเวิร์ค อาา หรือว่ารมควันดีล่ะ ตกลงใจละ ทำมันทั้งหมดนี่เลยละกัน

   ไหนๆ ก็ซื้อเกลือมาแล้วเมื่อวันก่อน ฉันจึงเริ่มจากการย่างเป็นอันดับแรก ก่อนอื่นเลยก็ต้องเอาเมือกและเครื่องในปลาออกไป เอาส่วนที่ทานไม่ได้ที่เหลือออก เคลือบเกลือให้ทั่วแล้วเอาขึ้นย่าง
   ต่อมาเป็นใส่เนยห่อฟอยล์แล้วย่าง เนยสดซื้อมาพร้อมกับเกลือเมื่อวันก่อน ส่วนกระดาษฟอยล์เนี่ย ต้องสร้างขึ้นมาเอง ถึงจะต้องใช้ MP มากพอสมควร แต่ก็เป็นเรื่องจำเป็นล่ะนะ
   ส่วนปลาทอด ก็ตั้งกระทะ ใช้น้ำมันพืชที่สกัดจากคามีเลียที่ทำไว้ก่อนโน้นทอด
   ปลารมควันก็เอาไว้แล่บางๆ ทานกับสลัด

   จากนั้น ฉันเก็บปลาทั้งสี่ชนิดที่ปรุงเสร็จแล้วไว้ใน【‌มิติ‌กัก‌เก็บ‌】‌ด้วยตั้งใจเอาไว้ทานทีหลังล่ะ

   รู้สึกตัวอีกทีก็เข้าช่วงบ่ายแล้ว ดีมาก จะได้เอาออกมาทานตอนนี้เลย ในขณะที่ทุกอย่างเพิ่มทำสดใหม่อยู่นี่แหละ…...แต่อนิจจา การถูกจ้องตาแป๋วจากดวงตาสดใสของเด็กๆ มันช่างทิ่มแทง ฉันไม่ได้มีมากพอที่จะแบ่งให้ทุกคนหรอกนะ ก็ต้องยึดถือตามนั้นไปนั่นแหละ เพราะฉันต้องให้ความสำคัญกับตัวเองก่อน

   จนแล้วจนรอด ก็ไม่ได้ทานปลาในมื้อเที่ยงวันนั้น กลายเป็นมื้ออาหารง่ายๆ อย่างเนื้อออร์คกับขนมปังที่ทำเก็บไว้ใน【‌มิติ‌กัก‌เก็บ‌】‌ก่อนหน้า หลังจากทานเสร็จ ฉันก็ตัดสินใจที่จะจบงานวันนี้ แล้วกลับเลยล่ะ เด็กๆ ที่ตามมาคราวนี้ไม่มีใครบ่นอะไร คงด้วยว่าเด็กชายที่ชื่อชินเป็นคนกำชับไว้
   ดีมาก จิตใจที่สดใสของฉันไม่ขุ่นมัวแล้วล่ะ

   อา และวันนี้ โนรุนก็ยังเป็นเทพยดาคอยปกป้องฉันอีกแล้ว แถมด้วยการเพิ่มซากออร์คและก๊อปลินหลายตัวเก็บเข้าไปเพิ่มในคลัง
   หลังจากกลับถึงเมืองฉันก็เข้าไปจัดการขายวัตถุดิบที่เกิบได้มาวันนี้ที่กิลด์ กลายเป็นว่า สมุนไพรที่ขึ้นอยู่ที่ก้นลำธารนั่น เป็นสมุนไพรหายาก และขายได้ในราคาที่สูงล่ะ คิดเฉพาะที่เก็บตรงนั้น ยังขายได้ตั้ง 5 เหรียญทองเล็ก แถมด้วยสมุนไพรที่ค้างอยู่ในสต๊อคอีก 10 เหรียญทองเล็กอีกต่างหาก

   เมื่อที่กลับมาถึงโรงแรม ก็พบเข้ากับคุณลิลลี่เลยนั่งคุยกันเล็กน้อย เธอดูชอบใจกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการจับปลาลำธารของวันนี้ที่ฉันเล่าให้ฟังมาก ไหนๆ ก็ปรุงมาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันเลยเอ่ยปากชวนเธอ ให้ไว้มามาทานด้วยกัน ลิลลี่สดใสขึ้นทันทีที่ถูกชวนมาทานอาหาร ส่วนคุณพ่อครัวที่ทำตัวเป็นอิแอบคอยเงี่ยหูฟังก็ดูฟัวฟัดหัวเหวี่ยงหน้าดำหน้าแดงโดยไม่มีเหตุผล

   วันนี้นับว่ากลับมาเร็วมาก เลยมีเวลาเหลือค่อนข้างมากก่อนที่จะถึงเวลาทานมื้อเย็น ใช่แล้วล่ะ ยังไม่ได้ตัดเสื้อผ้าจากผ้าที่ซื้อมาเมื่อวันก่อนเลย เย็นวันนี้ฉันเลยทุ่มเทพลังอย่างมากในการทำเสื้อผ้า ใช่แล้ว ก็เพราะว่า ฉันเป็นสาวน้อยน่ะสิ ถึงแม้ว่านิสัยข้างในจะเป็นตาลุงในร่างสาวน้อย*ก็เถอะ
   ฉันยังตัดเย็บผ้าคลุมใหม่ด้วย เพราะจนถึงปัจจุบัน ผ้าคลุมที่ใช้อยู่ทุกวันนี้เป็นแค่ของทดลองสร้างน่ะสิ! แถมยังทำขึ้นมาจากหนังสัตว์ฟอก ทำให้มีน้ำหนักมาก เป็นภาระพอสมควร เพราะงั้นหนนี้เลยทำขึ้นมาใหม่ด้วยผ้าพร้อมด้วยคุณสมบัติกันน้ำ แถมยังปักลายที่ชายผ้าอีกต่างหาก ….ยิ่งไปกว่านั้นฉันยังผนึกสกิล【ล่องหน】ลงไปเพื่อลดการถูกทำให้เป็นจุดสนใจอีกด้วย
   ที่ฉันสามารถผนึกสกิลลงไปได้เป็นเพราะฉันมีสกิล【ลิขิตสกิล】สำหรับการผนึกสกิลต่างๆ ลงไปในเครื่องไม้เครื่องมือน่ะสิ เหมือนที่เคยทำกับแว่นปลอมเปลือกนั่นแหละ และเนื่องด้วยระดับของสกิล【ลิขิตสกิล】ที่ยังต่ำอยู่ จึงทำให้ผลของสกิล【ล่องหน】ที่ผนึกลงไปบนผ้าคลุม เทียบเท่ากับ LV2 เท่านั้น

   หลังจากนั้น ฉันก็ไปอาบน้ำ และลงไปทานข้าว
   เนื่องด้วยมีของกินให้เลือกเยอะเลย ฉันเรียกปลาใส่เนยห่อฟอยล์ย่างออกมา กลิ่นเนยย่างฟุ้งกระจายไปทั่วแคนทีน
   ลูกค้าบางคนเริ่มหันรีหัวขวางหาที่มาของกลิ่น บางคนก็หันมาจ้อง และเริ่มมีเสียงร้องเรียกแกมโวยวายเข้าไปในครัวบ้างแล้ว แต่อย่าคิดว่าฉันจะสนใจนะ ในเมื่อนี่ไม่ใช่ปัญหาของฉันซักหน่อย นี่ถึงขนาดว่ามีบางคน พยายามเข้ามาชวนคุยด้วยเลยล่ะนะ

   อา สีหน้าแดงก่ำมีความสุขแบบสุดๆ1 ของคุณลิลลี่วันนี้ ก็น่ารักอีกแล้วล่ะ
[1 トロ顔 (Torogao) : สีหน้าตอนกำลังฟิน ใกล้เคียง Ahegao แต่เบากว่า และ torogao ใช้กับตอนทานข้าวได้ ในขณะที่ Ahegao ใช้ไม่ได้ค่ะ ชมรูปเพิ่มได้ที่ท้ายบท]

<Prev - Index - Next>

TL : นิสัยตาลุง อะไร มีปักลายผ้าด้วย ทำแบบนี้นี่มันสาวน้อยชัดๆ !


Iwana : http://fishing.shimano.co.jp/product/series/river/vol45.html

ไซดักปลา : http://www.lannacorner.cmu.ac.th/lanna2016/view.php?id=00390&group=1

Totogao : http://warotime.2chblog.jp/archives/2566365.html