022 - ก็ฉันเป็น(อดีต)ชาวญี่ปุ่นที่ปฏิเสธไม่เป็นนี่คะ

February 11, 2020

022 - ก็ฉันเป็น(อดีต)ชาวญี่ปุ่นที่ปฏิเสธไม่เป็นนี่คะ

เช้าวันรุ่งขึ้น บรรยากาศน่าอึดอัดของเมื่อคืนหายไปแล้ว หรืออย่างน้อยก็คือ ดูเหมือนหายไปแล้ว เอลซ่าก็ยังช่างพูดเหมือนปกติ ลอยด์ที่กำลังหน้าแดงหันมาจ้อง ก่อนที่เหมือนจะรู้ตัวว่าเสียมารยาท แล้วรีบหันหลบหน้าไป และเจ้าคนคุ้มกันที่สุมหัวกันสนทนาวางแผนเรื่องอุบาทว์อะไรซักอย่าง นี่ทุกคน ช่วยดูคุณนิโคลเป็นตัวอย่างได้มั้ยคะ แต่ความคิดนี้ก็อยู่ได้ไม่นาน

“11ปีงั้นเหรอ…...บางที…...กับเจ้าลูกชาย…...”

ดูเหมือนกำลังพึมพำอะไรไม่ดีอยู่เลยนะ คุณนิโคลคะ ! แม้แต่คุณก็เอากะเค้าด้วยเหรอคะ ? ขอออกตัวก่อนเลยว่า ฉันน่ะไม่มีความคิดจะเป็นแม่ค้าเลยซักกะนิด เพราะถ้าเป็นล่ะก็ มีหวังได้ป๊ะกับเจ้าพ่อค้าหน้าคางคกที่อยู่สายงานอาชีพเดียวกันเข้าซักวันนึง

แม้จะมีเรื่องให้ต้องกังวลอยู่บ้าง แต่ดูเหมือนว่าเราจะถึงฮาลูร่าในอีกราวๆหนึ่ง - สองวันล่ะ นี่ก็อยากให้ถึงเร็วๆ จะได้พ้นจากสถานการณ์หน่วงๆนี่ซักที ตอนนี้เลยได้แต่ทำหน้าที่เป็นคู่สนทนาแบบปลอมๆ ใจลอยๆ ให้กับเอลซ่าไปก่อน และถ้าคิดว่าการเดินทางจะราบรื่นล่ะก็ คิดใหม่ได้เลย เพราะสุดท้ายแล้วก็มีเรื่องน่าปวดหัวเกิดขึ้นจนได้

แม้ปัญหาที่ว่า จะไม่ถึงขนาดที่เจ้าพวกคนคุ้มกันบ้ากามพวกนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องหรอกนะ แต่เป็นแค่เหตุสัตว์ประหลาดโจมตีต่างหาก จะให้ชี้ชัดๆก็คือ ออร์ค 6 ตนน่ะ ตอนแรกก็หวังให้เป็นการมาป๊ะกันแบบสันติ แต่นั่นมันความคิดเพ้อเจ้อสินะ
แต่ไม่ต้องกลัวไป เรามีผู้คุ้มกันที่เป็นถึงนักผจญภัยชำนาญการถึงสองคนมากับคณะเดินทางด้วยเลยนะ ! ก็ปรนเปรอด้วยของกินดีๆ ไปตั้งมากมาย ก็หวังว่าจะช่วยทำงานให้คุ้มหน่อยน่ะนะ! เอาเลยสิ สำแดงพลังของเนื้อที่ฉันอุตส่าห์ปรุงให้กิน พลังของนักผจญภัยมืออาชีพให้เห็นเป็นบุญตาเลย!

แต่ก็ลืมไปว่า ฉันเป็นพวกที่เสี่ยงดวงอะไรก็ไม่เคยได้รางวัลน่ะนะ…

“เฮ้ยๆ ? ทำไมถึงมีออร์คมาอยู่ที่นี่!? แล้วก็หกตัวเนี่ยนะ!?”

“เฮ้ย ซิคกี้! เป็นไปไม่ได้หรอก! หนีเถอะ!”

เดี๋ยวนะคะ?

เฮ้ยๆ เดี๋ยวนะ พวกแกสองคนพูดเรื่องอะไรกัน? นี่มันหน้าที่ของพวกแกที่จะต้องสู้เพื่อถ่วงเวลาเพื่อให้ทุกคนหนีรอดให้ได้ไม่ใช่เรอะ? ถึงตรงนี้ฉันเริ่มสับสน

“นี่ คุณนายจ้าง! พวกข้าจะหนีไปก่อนนะ!”

“พูดอะไรน่ะ! อย่าทำเป็นเล่นตอนนี้ได้มั้ยครับ!”

“ไม่ได้พูดเล่นโว้ย! ใครมันจะมาอยากตายกันเล่า!”

“ใช่แล้วๆ ! เพราะงั้น คุณนายจ้าง ช่วยถ่วงเวลาให้พวกข้าหนีหน่อยนะ!”

พอสิ้นคำ โจรในคราบคนคุ้มภัยทั้งสองก็ชักอาวุธออกมาฟันลงไปที่เท้าของคุณนิโคล ขณะที่ฉันกำลังสับสน ตามไม่ทันกับหลายๆ สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

ขณะที่กำลังชะงักงังอยู่นั่นเอง ซิคกี้ที่เข้าถึงตัวก็พยายามจะคว้าแขนฉันไว้ แต่เบลก็เข้ามาขวางไว้ได้ทัน ในขณะที่โนรุนกำลังเผชิญหน้ากับหมู่ออร์ค และล่อพวกมันไว้

“เฮ้ย ซิคกี้! ทำอะไรอยู่! หนีเร็วๆเข้าเดะ! ”

“ไอ้เด็กนี่น่าจะใช้ประโยชน์ได้อยู่! ลำพังแว่นนั่นก็ขายได้หลายแล้ว…...”

“ชีวิตสำคัญกว่านะโว้ย! มาเร็วเข้า!”

“ชิ! ก็ได้วะ!”

…...สองตัวนั้นมันเกินเยียวยาแล้ว บางทีฉันน่าจะฆ่ามันทิ้งตรงนี้เลยนะ
ความคิดแบบนั้นดังก้องอยู่ในหัว แต่มันมีสิ่งตรงหน้าหลายเรื่องที่สำคัญ และต้องจัดการก่อน ถึงจะดูเกรี้ยวกราด แต่ที่จริงแล้ว ณ ตอนนั้นฉันไม่ได้ตื่นตระหนกเลย กลับกัน จิตกลับสงบมากกว่าปกติด้วยซ้ำ
พอคิดได้ตามนั้นฉันเลยพยายามดึงสติ ละความคิดออกจากเรื่องของเจ้าสองคนนั้นที่กำลังวิ่งหนีไป เร่งรุดไปทางคุณนิโคล
เอลซ่าที่ตอนนี้กำลังเกาะก่าย ร้องไห้ฟูมฟาย พลางเขย่าร่างของฉันไม่หยุด

ฉันรุดเข้าไปดูบาดแผล เห็นเท้าทั้งสองข้างเป็นรอยถูกฟันค่อนข้างลึก แต่ไม่โดนเส้นเลือดใหญ่ แผลระดับนี้ดูแล้วน่าจะรักษาได้ด้วยโพชั่นคุณภาพต่ำ

ฉันเรียกโพชั่นออกมาแล้วราดลงไป แผลที่ขาสมานตัวทันที
คุณนิโคลที่ดูท่าทางเจ็บปวดแสนสาหัสเมื่อสักครู่ ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์ตกใจระคนแปลกใจที่อยู่ๆ แผลก็หายอย่างรวดเร็ว แล้วรีบเอ่ยปาก ขอบใจไปพลาง ขอโทษไปพลาง

“ขอโทษนะครับ ที่ต้องมารักษาผมด้วยของมีค่าขนาดนี้ แต่ผมไม่คิดว่าจะช่วยอะไรกับสถานการณ์ตรงหน้าได้…...แล้วก็ขอโทษที่ทำให้ต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับอะไรแบบนี้ด้วยนะครับ แต่ผมจะพยายามถ่วงเวลา ให้คุณหนีไป แต่ว่าได้โปรด อย่างน้อยก็ช่วยพาเอลซ่าหนีไปด้วยกันได้มั้ยครับ ?”

ลอยด์ถือกระบองอยู่ในมือแล้วยืนมองบทสนทนาเมื่อสักครู่ นับว่าเด็กคนนี้กล้าหาญมากนะ ส่วนเอลซ่า ตอนนี้ร้องไห้เป็นเผาเต่าพลางงอแงร้องว่าจะให้ทุกคนหนีไปด้วยกัน

“ขอร้องล่ะ เอลซ่า อย่าดื้อสิลูก”

“ขอโทษนะคะ แต่ฉันต้องขอปฎิเสธค่ะ”

“อะ………?”

ฉันยืนขึ้นเงียบๆ แล้วเดินไปอยู่ตรงหน้าคนทั้งสามพลางมองไปรอบๆ เห็นหมู่ออร์คทั้งหกตนที่อยู่ข้างหน้า ห้าตนอยู่ด้านหน้าใกล้เข้ามาและกำลังประทะกับโนรุนที่ล่อเพื่อถ่วงเวลาพวกมันเอาไว้ อีกตนหนึ่งติดพันอยู่กับเบลที่กำลังโดดหนีไปมาอยู่ทางด้านหลังไกลออกไป

ฉันนี่แพ้น้ำตาของเด็กๆ จริงๆ น่ะแหละ
“โนรุน รบกวนถ่วงเวลาไว้อีกซักครู่นะคะ”

“วู๊ฟฟ!”

โนรุนโดดโผเข้าไปอีกครา งั้นมาเริ่มจากตัวที่อยู่ด้านหลังกัน ฉันเรียกกระสุนหินออกมา • เล็งเป้า • ยิง! หัวของออร์คที่กำลังสู้ติดพันกับเบลอยู่ ระเบิดกระจายเป็นชิ้นๆ

ขณะที่หันไปทางสมรภูมิของโนรุนอยู่นั่นเอง ก็เห็นหนึ่งในออร์คกำลังจมน้ำที่ลอยอยู่กลางอากาศ จะให้อธิบายชัดๆก็คือ หัวของออร์คตัวหนึ่ง กำลังติดอยู่ในลูกบอลน้ำ …...เป็นวิธีใช้เวทย์มนต์ธาตุน้ำที่ฉลาดมาก ทีนี้ออร์คตัวนั้นก็ไม่สามารถขยับไปไหนได้ โนรุนที่กระโดดขึ้นสูง โฉบลงมากลางอากาศ แล้วตวัดหัวของออร์คอีกตัวหนึ่งด้วยอุ้งเท้าหน้าจนหัวของมันลอยออกไปไกล อะไรล่ะนั่น เท่ห์มากเลยคุณโนรุน ไว้ต้องให้สอนให้ทีหลังซะแล้ว

ตอนนี้ก็เหลือแค่สามตัวแล้ว ฉันเล็งเป้าไปที่พวกมัน แล้วยิง เป้าหมายทั้งหมดค่อยๆ ล้มลงทีละตน หลังจากเสียงระเบิดทยอยดังขึ้น

สำหรับออร์คตัวที่กำลังจมน้ำอยู่กลางอากาศและเป็นอัมพาตอยู่นั้น โนรุนค่อยๆ เข้าไปเฉือนคอหมายจะสอนวิธีการล้มออร์คให้กับเบลผู้เป็นลูกสาว

เวลารวมทั้งหมดที่ใช้ไป นับได้ราวๆสามสิบวินาทีเท่านั้น ไม่สำคัญเลย ว่าจะมีออร์คอยู่กี่ตน เราก็สามารถล้มพวกมันได้ง่ายๆ ถ้ารักษาระยะห่าง หรือจนกว่า MP ของโนรุนที่ถ่วงเวลาไว้จะหมด

“จบแล้วค่ะ”

ขณะที่ฉันหันกลับไปมองคุณนิโคลกับเด็กๆ ก็เห็นพวกเขากำลังช๊อคอ้างปากค้าง

ในท้ายที่สุดหลังจากทุกคนสงบลงแล้ว เราตัดสินใจที่จะหยุดการเดินทางสำหรับวันนี้ แล้วตั้งแคมป์
ก็ไม่แปลกหรอก ผ่านประสบการณ์เฉียดตายกันมาขนาดนั้นนี่นะ แล้วจึงเลือกตั้งแคมป์พักแรมในพื้นที่ใกล้ๆ

และสุดท้าย ฉันก็ได้เป็นคนเก็บเนื้อออร์คทั้งหมดที่ล้มได้เอาไว้
อืมม ถ้ามันจะเยอะขนาดนี้ล่ะก็นะ…...เพราะงั้น ฉันเลยเอาเนื้อพวกนั้นมาปรุงมื้อค่ำ ในคืนนั้นซะเลย ก็มันสดมากนี่นา! ทั้งนิโคลและลอยด์ ตอนนี้มีสีหน้าที่แสดงความซับซ้อนในความรู้สึก ก็เพราะเนื้อของสัตว์ประหลาดในมือนี่ เกือบจะฆ่าพวกเขาตายเมื่อซักครู่ ส่วนเอลซ่าน่ะเหรอ? กำลังกินอย่างเอนจอยล่ะ! แถมด้วยอารมณ์สดใสมากเสียด้วย

ฉันทำสเต็คหมู1 ด้วยเครื่องปรุงรสแบบญี่ปุ่นล่ะ ฉันใช้โชวยุน่ะ แต่ถ้ามีซอสหอยนางรมด้วย ฉันมั่นใจว่าจะทำให้อร่อยได้มากกว่านี้อีก คุณนิโคลแบ่งกระเทียมกับกระหล่ำปลีสับที่เป็นของที่เอาไว้ขายมาให้ด้วย แต่ก็ถือซะว่าเป็นการฉลองที่ยังมีชีวิตอยู่นี่นะ
[1 トンテキ(Tonteki) : สเต็คหมูสันใน จี่ในกระทะด้วยน้ำมันกระเทียม ราดด้วยบราว์นซอส ดูรูปประกอบได้ที่ด้านล่าง]

“ผมไม่เคยรู้เลย ว่าโชวยุจะรสชาติเป็นแบบนี้…...อร่อยจริงๆ นะครับ”

มิโสะและ โชวยุ มีอยู่บนโลกนี้ด้วย แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยแพร่หลาย ด้วยว่ามีเมนูอยู่ไม่กี่ชนิดเท่านั้นที่ใช้วัตถุดิบเหล่านี้ปรุง โดยปกติแล้วสเต็คเนื้อออร์คจะปรุงรสด้วยเกลือเพียงอย่างเดียวเท่านั้น บางตำราก็อาจจะมีการใช้เครื่องเทศอยู่บ้างเหมือนกัน คุณนิโคลตื่นตาตื่นใจกับรสชาติของสเต็คเนื้อออร์คที่ฉันปรุงวันนี้มาก เพราะฉะนั้นแล้ว เร็นเอ๋ย! จงทุ่มเทกำลังและความพยายามลงไปในการทำอาหารให้มากกว่านี้อีก!
ส่วนเอลซ่าอ่ะเหรอ? ตอนแรกก็ดูงอนตุ๊บป่องที่ฉันไม่มีเวลาให้ ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการปรุงอาหารอยู่นะ แต่ก็เงียบลงหลังจากที่อาหารวันนี้เข้าปากล่ะ

หลังจากมื้ออาหาร พวกเราก็นั่งถกกันว่าจะเอายังไงกับคนคุ้มกันสองหน่อที่หนีไป
นอกจากละทิ้งภารกิจแล้ว ยังทำร้ายนายจ้างแล้วหนีไปเสียอีก อันนี้เป็นการละเมิดข้อตกลงจ้างงานชัดเจน
คุณนิโคลวางแผนไว้ว่า เมื่อไหร่ที่เดินทางกลับถึงเมือง จะตรงไปที่กิลด์และแสดงตัว ที่แน่นอนคือสองคนนั้นต้องถูกปรับ ยึดทรัพย์ และขับไล่ออกจากกิลด์ แต่ดูจากการกระทำที่ร้ายแรงขนาดนี้ ก็คงต้องถึงกับถูกจับไปเป็นทาสเลยล่ะนะ
และเพื่อการนั้นคุณนิโคลต้องการพยานรู้เห็น เลยอยากให้ฉันเข้าไปที่กิลด์ด้วย ซึ่งสิ่งที่ฉันรู้เห็นมันสำคัญกับรูปคดีมาก นอกจากนั้นฉันก็มีความตั้งใจว่าจะเข้าไปลงทะเบียนอยู่แล้วด้วย

และตั้งแต่เจ้าคนคุ้มกันสองตัวนั้นไม่อยู่ เลยทำให้ที่ว่างบนรถม้าโล่งขึ้น ฉันเลยตั้งใจว่าคืนนี้จะนอนบนรถม้านี่แหละ แต่เอลซ่าค้านหัวชนฝา เพราะเต๊นท์ที่ฉันสร้างขึ้น ถูกปูพื้นชั้นล่างด้วยเสื่อนิ่มๆ เพราะงั้นจึงเปรียบเต๊นท์ของฉันกับพื้นรถม้าว่า สวรรค์กับนรก ก็แหงล่ะนะ
และเพราะเอลซ่ายังงอแงไม่หยุด ยืนยันว่าจะนอนในเต๊นท์ให้ได้ ฉันเลยตัดสินใจปูพื้นรถม้าด้วยเสื่อนิ่มอันนั้น แต่เดี๋ยวก่อนเอลซ่าจัง หน่มน๊มของฉันไม่ใช่หมอนนะจ๊ะ?

วันรุ่งขึ้นเราเริ่มออกเดินทางต่อ ดูเหมือนจุดตั้งแคมป์พักแรมจะใกล้กับฮาลูร่ามาก คุณนิโคลเร่งรุดเดินทางตรงดิ่งกลับเข้าเมือง หมายจะรีบดำเนินการแจ้งเรื่องผู้คุ้มกันทันที
จะเร่งขนาดไหนก็ไม่มีปัญหา ก็ในเมื่อที่ฉันทำมีแค่นั่งในรถม้าเฉยๆ

และวันนี้ฉันก็เป็นเพื่อนคุยให้กับเอลซ่าอีกแล้ว และพอถึงช่วงบ่ายวิวของเมืองฮาลูร่าก็เริ่มเข้ามาในคลองจักษุ

ถึงแล้วสินะ ฮาลูร่า