012 - อุบัติการณ์ของโนรุนซังล่ะค่ะ

ทั้งที่จริงๆ แล้ว ฉันเป็นคนที่ชอบแมว แต่ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่ร่วมกับสุนัขล่ะ! เอาจริงแล้วก็เป็นหมาป่าน่ะ ไม่ใช่สุนัขหรอก ซึ่งมันก็เป็นอะไรที่ดีนะ เพราะตอนนี้ฉันไม่รู้สึกเหงาอีกแล้ว ตอนนี้ก็เข้าสู่กลางเดือน 10 แล้ว ฤดูหนาวเริ่มย่างกรายเข้ามาแล้วล่ะ พูดง่ายๆก็คืออากาศเริ่มเย็นลงแล้ว เพราะงั้นจึงเก็บเกี่ยวผักในสวนรอบสุดท้ายของปี เพื่อรอการมาของฤดูหนาว ถึงเวลาต้องสะสมเสบียงแล้ว ทำให้ฉันออกล่าสัตว์บ่อยขึ้น อย่างน้อยในกรณีที่แย่ที่สุด ถ้ายังมี【เวทย์รังสรรค์】อยู่ ก็ไม่อดหรอกนะ หืม ? ทำไมกลับมาพูดห้วนๆ ห้าวๆ ไม่เสียงสองเหมือนเดิมแล้วล่ะ เหรอ? อ่า.. อื้อ ก็ขี้เกียจแล้วง่ะ อ้อ ใช่ วันก่อนไปป๊ะเข้ากับออร์คกลุ่มใหญ่เข้าน่ะ ราว 10 ตัวเห็นจะได้ เอ๋ ? รอดมาได้ยังไงเหรอ ? มันก็ เหนือความคาดหมายของฉันไปเยอะเหมือนกันล่ะมั้ง ? หนนี้【ตรวจจับ】ของฉันไม่ได้เป็นพระเอกหรอกนะ โนรุนต่างหาก ใช่ คุณแม่หมาป่าที่เพิ่งมาอยู่ด้วยกันนั่นหละ เธอเป็นคนเตือนว่ามีออร์คอยู่แต่ไกล นั่นเอง เลยทำให้ฉันลอบโจมตีระยะไกลได้ง่ายๆ ซึ่งนั่นทำให้ฉันได้เนื้อหมู หรือจะเรียกให้ถูกก็เนื้อออร์คมาเพียบเลย เนื้อออร์คทานได้ มีขายทั่วไป ซ้ำรสชาติยังคล้ายเนื้อหมู แต่ข้อเสียคือราคาแพง มิน่าล่ะ นั่นเองเป็นสาเหตุว่าทำไมสมัยยังอยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ฉันไม่เคยได้ทานเลยสักครั้ง อาา ใช่ๆ ฉันแอบรู้สึกว่า โนรุนเนี่ย ฉลาดมากเลยทีเดียว เพราะอย่างงั้น หลังจากที่ล้มพวกออร์คได้หมดแล้ว ฉันเลยลองใช้【ประเมินค่า】กับคุณแม่หมาป่าดู

โนรุน		อายุ 50 ปี
เผ่าพันธุ์ :	เฟนริล	อาชีพ :	สัตว์ประหลาด, เพื่อนของเร็น
HP :	450/450	MP :	80/80
STR :	18	VIT :	15
DEX :	15	AGI :	30
INT :	15	MGC :	15
CHA :	15	LUK :	10
สกิล :	•เวทย์มนต์ธาตุ : น้ำ LV 3 •เวทย์มนต์ธาตุ : ลม LV 3 •เวทย์มนต์ธาตุ : น้ำแข็ง LV 3 •เวทย์มนต์ธาตุ : ไฟฟ้า LV 3 •เตือนภัย LV 7 •ตรวจจับ LV 7 •ล่องหน LV 7 •ความเข้ากันของเวทย์ธาตุ : น้ำ, ลม, น้ำแข็ง, ไฟฟ้า

เฮ้ยๆ เฟนริลเรอะ...นั่นมันมอนสเตอร์ในตำนาน ที่หายากมากๆ ไม่ใช่เรอะไงกัน ไม่สิ ถ้างั้นที่โนรุนตัวใหญ่กว่าหมาป่าปกติแบบนี้ก็พอเข้าใจได้…...ตอนที่เจอกันครั้งแรกขนาดตัวราวๆ 2 เมตรล่ะมั้ง ? ถ้าอิงจากตำนานแล้ว เฟนริลนั้นสามารถสื่อสารภาษามนุษย์ได้ แต่ดูเหมือนกับว่าโนรุนจะยังเด็กเกินไปเลยยังพูดไม่ได้ แต่ดูเหมือนเธอจะเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดได้อย่างชัดเจน เพราะงั้น จะเฝ้ารอวันที่เราสามารถคุยกันได้ล่ะนะ อย่างไรก็ตาม เมื่อเฟนริลเติบโตขึ้นถึงจุดนึง สถานะจะเปลี่ยนไป จากสัตว์ประหลาดจะยกระดับขึ้นเป็นเทพ แต่นั่นก็ต้องกินเวลาอีกเป็นร้อยหรือพันปีน่ะนะ แน่นอนว่าฉันคงรอไม่ไหว ขอโทษด้วยนะโนรุน 　ว่าแต่ ระดับสกิลของโนรุนสูงกว่าฉัน แล้วยังบาดเจ็บได้…….เข้าใจแหละ ว่าฉันก็เคยบาดเจ็บ แต่ไอ้การจะทำให้เฟนริลที่มีสกิล【เตือนภัย】LV 7 บาดเจ็บได้นี่ หมายความว่า ยังมีอะไรซักอย่าง หรือ ใครซักคน ที่เป็นตัวอันตรายขนาดนั้นอาศัยอยู่ในป่าอีกสินะ .. ที่ตรงนี้ก็ไม่ได้ปลอดภัยขนาดนั้น เพราะอย่างนั้นก็คงต้องคำนึงถึงเรื่องการย้ายไปที่ไหนสักแห่งเอาไว้บ้างสินะ อืมมม 　อา แถมสถานะของเบลให้เป็นโบนัสละกัน

เบล		อายุ 1 ปี
เผ่าพันธุ์ :	เฟนริล	อาชีพ :	สัตว์ประหลาด, ลูกสาวของโนรุน
HP :	20	MP :	5/5
STR :	5	VIT :	5
DEX :	5	AGI :	15
INT :	8	MGC :	8
CHA :	8	LUK :	5
สกิล :	•เตือนภัย LV 1 •ตรวจจับ LV 1 •ล่องหน LV 1 •ความเข้ากันของเวทย์ธาตุ : น้ำ, ลม, น้ำแข็ง, ไฟฟ้า

แหม ยังเล็กอยู่แท้ๆ…... แต่ค่าสถานะบางค่าอย่าง STR น่ะ สูงกว่าของฉันอีกไม่ใช่รึไงกัน ? ฉ..ฉันไม่ได้อิจฉาหรืออะไรหรอก ! เพราะงั้น มาให้น้วยขนเดี๋ยวนี้เลยนะー！ เอาเถอะ ล่าสัตว์วันนี้ก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว เตรียมตัวกลับบ้านเลยละกัน

“ความสำเร็จในการล่าวันนี้ ขอยกความดีความชอบให้โนรุนเลยล่ะนะ” หลายวันที่ผ่านๆมา อากาศเข้าขั้นเลวร้าย ล่าอะไรก็ไม่คอยดี แต่วันนี้แดดออก อากาศแจ่มใส เหมาะกับการออกล่าสัตว์ ซึ่งพวกเรา จัดการนกขนาดใหญ่ และออร์คได้อย่างละสองตัว เยี่ยมจริงๆ เฟนริลมีขนาดตัวที่ใหญ่ ฉันเลยคิดว่าสองแม่ลูกน่าจะกินจุ แต่ปรากฏว่ากินน้อย ผิดไปจากที่กะเกณฑ์ไว้ สิ่งที่ทำให้ประหลาดใจอีกอย่างคือ เจ้าพวกนี้กินเนื้อสุกได้เป็นปกติ และโนรุนจะจัดหาเนื้อที่จะกินเองตลอดทุกครั้ง “คืนนี้ทำอะไรกินดีนะ? เนื้อออร์ค ทำโชวกะยากิ1 ดีมั้ย? ส่วนเนื้อนกเอาไปย่าง เทริยากิ2 ก็เข้ากันดี…...อืมม แต่ว่าโชวยุเหลือน้อยแล้ว ส่วนเครื่องปรุงรสก็ต้องหาเพิ่มสินะ ” [1โชวกะยากิ : หมูผัดขิงแบบญี่ปุ่น; 2เทริยากิ : ซอสย่างเนื้อขาวของญี่ปุ่น มีรสหวานแหลม ใช้โชวยุ ผสมกับเหล้า, น้ำตาล] อื้ม ใช่แล้วล่ะ ช่วงนี้ฉันทำแต่อะไรง่ายๆ น่ะ ว่าแต่ ถึงฉันจะสามารถเจียวน้ำมันออกจากไขมันของออร์คเพื่อมาใช้ผัดกับข้าวได้ แต่ในเมื่อยังหาแป้งขนมปังป่นมาไม่ได้ โครงการทำของทอดแบบชุบแป้งขนมปัง คงต้องพับไปก่อน อีกอย่าง หลังจากลองหลายๆ อย่าง ฉันสังเกตว่าฉันคงไม่เหมาะกับน้ำมันที่เป็นไขมันสัตว์สักเท่าไหร่ ถ้ากินมากๆ เข้า โดยเฉพาะของทอด...อาจเกิดปัญหาเรื่่องระบบย่อยเอาได้ อาการที่เคยเจอมันรุนแรงขนาด 1 hit KO เลยล่ะนะ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันกำลังค้นหาพืช ที่เป็นแหล่งทำน้ำมันพืชอยู่ แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เจอเลยซักต้น น่าหงุดหงิดจริงๆ…… “......! ” “โนรุน? ” ขณะที่เดินทอดน่องสบายๆ จินตนาการถึงมื้อเย็นที่ยังมาไม่ถึง อยู่ๆ โนรุนก็มีปฏิกิริยากับอะไรบางอย่าง ฉันรีบวิ่งออกไปทันที หลังจากที่เห็นโนรุนทะยานตัวนำออกไปก่อนแล้ว ไม่ช้านานสกิล【ตรวจจับ】ของฉันก็แจ้งเตือนถึง ก๊อปลิน 3 ตัว และ มนุษย์ 1 คน มนุษย์กำลังโดนโจมตีอยู่สินะ ? ช่วยดีมั้ย ? อื้ม ช่วยแหละ ฉันตัดสินใจเรียกโพชั่นเพิ่มขีดจำกัดของร่างกายเกรดต่ำ : AGI +2 ออกมาจาก【มิติกักเก็บ】แล้วส่งโพชั่นเข้าสู่กระแสเลือดทันที ข้อดีของวิธีการนี้คือไม่ต้องรอให้ยาซึมเข้าสู่ร่างกายด้วยวิธีการกินตามปกติ ตัวยาออกฤทธิ์ได้ทันที อย่างไรก็ตาม ข้อเสียอันใหญ่หลวงของวิธีนี้คือ ระยะเวลาในการออกฤทธิ์จะสั้นลง และร่างกายจะต้องรับภาระสูง แค่คิดว่าพรุ่งนี้จะต้องทนนอนปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ ก็ทรมานล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ขอบคุณนะ ก๊อปลินสามตัว โผล่เข้ามาใน ขอบเขตของสกิล ดูเหมือนยังไม่รู้สึกถึงการเข้ามาของพวกเรา ตัวที่อยู่ห่างออกไปที่สุดกำลังเงื้อดาบ อยู่ตรงหน้าเงาตะคุ่มๆ ที่เห็นคร่าวๆ ว่าเป็นมนุษย์ ฉันเตรียมกระสุนหินออกมา “โนรุนคะ ช่วยจัดการกลุ่มที่อยู่ไกลออกไปด้วยนะคะ” “วู๊ฟ!” ฉันยิงกระสุนหินที่สร้างด้วยเวทย์มนต์ดิน โดยเล็งเป้าไปที่หัวของตัวที่ยืนแยกออกไป หัวของก๊อปลินตัวนั้นระเบิดเป็นเสี่ยงๆ ทันที กว่ากลุ่มที่เหลือจะสังเกตเห็น โนรุนก็พุ่งชาร์จเข้าไปขย้ำที่ต้นคอจากทางด้านหลังเรียบร้อยแล้ว ฉันพุ่ง พร้อมกระโดดถีบเข้าไปที่กลางหลังของก๊อปลินอีกตัว ที่หันหลังกลับตั้งท่าจะเข้าไปโจมตีโนรุน กร๊อก ! ความรู้สึกขยะแขยง และไม่สบายใจแล่นขึ้นมาตามฝ่าเท้า ขณะที่ลูกถีบสัมผัสเข้ากับเป้าหมาย ฉันแอบทึ่งในความยืดหยุ่นของร่างกายตัวเอง เมื่อแลนด์ดิ้งลงพื้นอย่างปลอดภัย ในขณะนั้นเองฉันหันไป โนรุนก็กำลังกัดและกระชากเหยื่ออยู่ด้านหลัง ก๊อปลินผู้น่าสงสารชักเกร็งอย่างน่ากลัวอยู่อึดใจ แล้วแน่นนิ่งไป ……...จบแล้วล่ะมั้งนะ ? หลังจากตรวจสภาพก๊อปลินที่แน่นนิ่ง ว่าตายแล้วแน่นอน ฉันก็ดึงฮู้ดจากเสื้อคลุมขึ้นมาปิด ไม่นานมานี้ อากาศเริ่มเย็นขึ้นมาก ฉันเลยสร้างเสื้อคลุมไหล่จากหนังสัตว์ที่ล่ามาได้ และเสื้อคลุมตัวนี้ก็มีฮู้ด ฉันจึงดึงขึ้นมาปิดไว้ก่อน ก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะปิดเพื่ออะไร แต่เผื่อไว้มันก็น่าจะดีกว่าล่ะนะ ? โพชั่นหมดฤทธิ์ไปแล้ว เหมือนจะออกฤทธิ์แค่ราวๆ 30 วินาทีเท่านั้น…..เพราะงั้นถ้าเปิดใช้แล้วก็ต้องรีบจัดการกิจตรงหน้าให้เร็วที่สุดสินะ? ทั้งนี้ทั้งนั้น ที่ชื่อโพชั่นใช้คำว่าเพิ่มขีดจำกัดของร่างกายเนี่ย มันฟังดูไม่เป็นพิษเป็นภัยกับร่างกายที่สุดแล้ว ทั้งหมดนั่นคิดเองเออเองทั้งเพ เอ้อ คนที่โดนก๊อปลินจู่โจมเป็นยังไงบ้างนะ? ฉันมองหา …...ผู้หญิง...ไม่สิ เด็กผู้หญิง แถมยังเด็กอยู่มาก เด็กกว่าฉันอีก อาจจะ 7 หรือ 8 ปีล่ะมั้ง ? แหม แต่ก็ใช่ว่าฉันจะโตกว่าอะไรมากมาย จากนั้นเบลที่วิ่งช้ากว่าก็ตามมาสมทบ

“เป็นอะไรมั้ยคะ? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” “อ...อ๊าา...” อื๋อ ? มองไปที่ไหนกันน่ะ ? ...ฉันหันตามไป เห็นโนรุนกำลังฉีกทึ้งศพของก๊อปลินกินอย่างเอร็ดอร่อย โออ….นี่มันฉากในหนังคัลท์แนว splatter film1 รึยังไง !? [1 すぷらったー เป็นแสลงหมายถึงหนังแนว splatter film ซึ่งเน้นฉากรุนแรง และเต็มไปด้วยฉากศพ, ชิ้นเนื้อ และเลือด เช่น Dawn Of The Dead, Cannibal Holocaust ]

ฉันผงะไปเฮือกใหญ่…...อะไรดลใจให้คุณเธอมาหิวตอนเน้ เสียงตุบเหมือนอะไรหล่นดังเบาๆ เห็นอีกทีเด็กน้อยก็เป็นลมล้มพับไปเรียบร้อยแล้ว …...โนรุนไม่ได้จะกินเธอซักหน่อย

<Prev - Index - Next>