066 - คุณโนรุนน่ะ มหัศจรรย์มากเลยล่ะค่ะ

ก็ไม่รู้สินะ แต่ดูเหมือนฉันจะเกิดใหม่ที่ต่างโลกล่ะ
よくわからないけれど異世界に転生していたようです
แปล : Ayumin3310

   พวกเรานั้น ก้มๆ เงยๆ เก็บสมุนไพรกันจนใกล้พลบค่ำ

      “เราเก็บกันได้ค่อนข้างเยอะเลยนะเนี่ย”

      “ฉันคิดว่ายังไม่มากพอนะคะ”

      “ยอมแพ้เถอะนะลิลลี่~ สามัญสำนึกของเรากับคุณเร็นมันไม่เท่ากันหรอก”

   ยังประเมินชั้นแย่เหมือนเดิม ใจดีกับชั้นหน่อยสิยะ!

  แต่ว่านะ ถึงจะไล่เก็บสมุนไพรแบบไม่ได้หยุดหย่อนมาจนถึงเมื่อตะกี้ก็เถอะ แต่แบบว่าจะให้กลับมาที่นี่อีกรอบมันยุ่งยากนี่นาา? แล้วก็นี่มากันสามคน ถัวๆ แล้วมันควรจะได้เงินค่าตอบแทนที่ได้มันสมน้ำสมเนื้อหน่อยใช่มั้ยล่ะ?

   ดูจาก เนื้อหาของคำร้องขอ แล้ว มันควรจะได้เฉลี่ยกันคนละ 5 เหรียญทองกันแบบพอดีๆ เพราะงั้นไม่ต้องกังวลไป! ไม่ต้องห่วงเลย ไม่ต้องห่วง! เพราะเท่าที่ใช้【ประเมินค่า】ส่องดูรอบๆแล้ว แถวนี้ยังเหลือให้เก็บอีกเพียบเลยล่ะ 

   หันไปอีกทีโนรุนกับเบลก็กลับมาแล้วด้วย โล่งใจที่ไม่ได้คาบอะไรๆ ติดปากกลับมาด้วย แต่ทันใดนั้น อยู่ๆ ซากศพของสัตว์ประหลาดทั้งหลายก็ร่วงลงมากองตรงที่โล่งแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ห้ะ~!

   …...ดูเหมือนว่า พวกคุณเธอจะใช้สกิล【หีบใส่ของ】ได้แล้วล่ะ แล้วก็ดูท่าทางจะยัดซากสัตว์ประหลาดเข้าไป จนใช้พื้นที่ทั้งหมดเต็มพิกัดที่สกิลจะรับได้ด้วย 

   โอ๊ย จะเริ่มพิจารณาจากตรงไหนก่อนดีล่ะ…...ว่าแต่ เจ้าสิ่งที่ดูเหมือนนกยักษ์ที่กองอยู่ตรงนั้นมันอะไรน่ะ? ขนาดตัวใหญ่กว่าชั้นอีกใช่มะ? เอ๋? ค็อกคาทริส1 งั้นเหรอ? แล้วยังมีแม้กระทั่งไข่ด้วยเหรอ?

[1 コカトリス = Cockatrice(ค็อกคาทริส) สัตว์ประหลาดพื้นบ้านของยุโรป ค้นไปได้เก่าแก่ที่สุดที่ถูกกล่าวถึงคือศตวรรษที่ 14 มีหัวเป็นไก่ หางเป็นงู(บางตำราก็ว่ามีลำตัวเหมือนมังกร) มีพิษเคลือบทั่วตัว พ่นไฟได้ ความโหดร้ายอย่างที่สุดคือเพียงแค่สบตาก็ทำให้เหยื่อกลายเป็นหิน]

Cockatrice : http://ifs.nog.cc/tetragra.hp.infoseek.co.jp/p_cockatrice.htm

   ค็อกคาทริสเป็นสัตว์ประหลาดระดับ B เพราะงั้นการจะปราบได้ก็ต้องการปาร์ตี้ที่มีสมาชิกเป็นนักผจญภัยแรงค์ C ขึ้นไปสินะ?

   …...จริงๆก็คิดมาซักพักแล้วล่ะนะ  แต่โนรุนน่ะขี้อวดได้โหดมาก เพราะตอนนี้คุณลิลลี่กับคุณอาริสะตะลึงจนแข็งเป็นหินไปแล้วด้วย

   เพราะงั้นแล้ว ฉันเลยตัดสินใจก็เก็บเจ้านกยักษ์นี่เข้าไปใน【มิติกักเก็บ】ซะก่อน ไว้ค่อยเอาเนื้อกับไข่ออกมากินทำลายหลักฐานทีหลัง ชิ้นส่วนอื่นๆ ก็เอาไว้ค่อยๆขายหรือใช้งานทีหลักก็ละกันเนอะ…...

   ถึงตรงนี้ ฉันก็ทำให้คุณลิลลี่กับคุณอาริสะกลับมามีสติได้อีกหน และคุยกันว่าจะเริ่มตั้งแคมป์พักแรม แล้วก็หุงหาอาหารกินกัน ฉันเลยตัดสินใจเอาบ้านออกมาตั้งล่ะ เพราะเราค่อนข้างสนิทกัน เชื่อว่าต่อให้เห็นแล้ว ทั้งสองคนคงไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครหรอก

   เพราะว่านะ ฉันว่าฉันชอบทั้งสองคนนี้ล่ะ เพราะงั้นก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เพราะไม่ว่ายังไงก็คงบอกพวกคุณเธอไปอยู่ดีไม่ว่าช้าหรือเร็ว 

   แล้วผลของการเอาบ้านออกมาน่ะเหรอ?

      “นี่มันอะไรเนี่ย~? ”

      “นี่มันอะไรคะเนี่ย ทำไมมีบ้านมาอยู่ตรงนี้”

      “บ้านฉันเองล่ะค่ะ”

      “......”

      “......”

      “ฉันใช้ความพยายามกับบ้านหลังนี้มากเลยนะคะ”

      “อ่ ะ ... โ อ เ ค ”

      “เ ข้ า ใ จ แ ล้ ว ค่ ะ ”

   จะตกใจกว่านี้ก็ไม่ว่ากันหรอกน้า?
  และจากเมื่อตอนเหตุรถม้า ที่พวกเธอกลัวจนไม่กล้าขึ้นไปนั่ง ฉันเลยเดินเข้าไปในบ้านก่อน แล้วค่อยเชิญทั้งสองคนตามหลัง จนในที่สุดทั้งคู่ก็ยอมเดินเข้ามา

      “อ่ะ กรุณาถอดรองเท้าวางไว้บนชั้นนะคะ แล้วก็ใส่สลิปเปอร์เดินในบ้านด้วยค่ะ”

   ฉันชี้บอกทั้งสองคนให้ถอดรองเท้าไว้ที่ชั้นวาง แล้วใส่สลิปเปอร์แทน ก็เค้าเป็นคนญี่ปุ่นง่ะ ใส่รองเท้าเดินในบ้านมันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ แล้วก็นะ สลิปเปอร์นั่นฉันก็ทำเองด้วยล่ะ

   จริงๆแล้วนี่อยากทำห้องญี่ปุ่นแบบที่ปูพื้นด้วยเสื่อตาตามิ1นะ แต่ในเมื่อมันหาหญ้ากก2ไม่ได้นี่นา ดูเหมือนว่าคงต้องไปเสาะหาตามแหล่งน้ำธรรมชาติดูล่ะ เพราะเจ้าหญ้าแบบนี้มันชอบขึ้นอยู่ริมน้ำน่ะ

[1 畳 = Tatami(ตาตามิ) เสื่อญี่ปุ่น]

Tatami : https://curama.jp/magazine/173/

[2 イグサ = หญ้ากก]

Ikusa : https://topics.smt.docomo.ne.jp/article/mamatenna/life/mamatenna-571976

      “......สุดยอดไปเลย”

      “สร้างเองเลยเหรอคะเนี่ย? ”

   ทั้งสองคนเดินดูไปทั่วห้องนั่งเล่น และห้องอาหาร มีโต๊ะอาหารและเก้าอี๊วางอยู่ตรงกลาง โซฟาถูกวางอยู่ติดกับกำแพงอีกด้าน ในขณะที่ครัว และเตาไฟอยู่ทางซ้ายของทางเข้า แล้วก็ยังมีเตาผิงอยู่ทางโน้นด้วย อ่ะ จะว่าไปแล้วฉันคงต้องติดตั้งอุปกรณ์เวทย์มนต์ให้ทำหน้าที่แทนเครื่องปรับอากาศ1ในเตาผิงเร็วๆ นี้แล้วล่ะ

[1 เครื่องปรับอากาศในญี่ปุ่น มีทั้งระบบทำความเย็น และทำความร้อนอยู่ในเครื่องเดียวค่ะ]

      “เอาล่ะ คืนนี้ทั้งสองคนนอนในห้องนี้นะคะ มีเตียงอยู่สองหลัง”

      “แล้วคุณเร็นจะนอนที่ไหนล่ะคะ? ”

      “ห้องของฉันอยู่ชั้นสองน่ะค่ะ เพราะงั้นจะนอนที่ห้องนั้นแหละ”

   เปิดประตูห้องที่อยู่ทางขวามือของห้องนั่งเล่นก็จะเจอกับห้องนอนแขก ฉันจึงพาทั้งสองคนเข้าไป ในห้องมีเตียงสองหลัง โต๊ะกับเก้าอี้เล็กๆ ตั้งอยู่ ฝาผนังก็มีตะขอแขวนเสื้อติดตั้งไว้ ฉันจึงชี้บอกทั้งสองคนให้แขวนเสื้อนอกเสื้อคลุมไว้บนนั้น

   จากนั้นก็กลับออกมาที่ห้องนั่งเล่น จึงพาเข้าไปดูห้องน้ำกับห้องอาบน้ำที่อยู่ด้านหลัง เพื่อการใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายแล้ว ฉันไม่ยั้งมือหรอกนะ 

   และเพราะว่ามาตรฐานห้องน้ำในโลกนี้เป็นห้องน้ำแบบญี่ปุ่น1 และกระโถนเป็นหลัก แต่ห้องน้ำในบ้านนี้ดันเป็นแบบตะวันตก2 ฉันเลยต้องสอนวิธีใช้ให้กับทั้งสองคน ห้องน้ำในบ้านนี้มีฝารองนั่งด้วย เพราะงั้นจึงไม่ทำให้เย็นสะท้านในหน้าหนาว ซึ่งพออธิบายให้ทั้งสองคนฟัง ต่างก็พยักหน้าหงึกหงักเห็นดีเห็นงามด้วย

[1 ส้วมซึม; 2 ชักโครก]

   ส่วนชั้นสองเนี่ยไม่ได้พาขึ้นไปดูหรอกนะ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะพาขึ้นไปดูห้องนอนของฉันอยู่แล้วนี่นา! แต่ด้วยเหตุผลอะไรซักอย่าง ทั้งคู่ต่างตื้อขอขึ้นไปดูให้ได้ซะอย่างนั้น!

      “จะว่าไปแล้ว ขอโทษด้วยนะคะคุณลิลลี่”

      “หา? ขอโทษอะไรเหรอคะ? ”

      “ก็เห็นเตรียมตั้งแคมป์ไว้พร้อม พกอุปกรณ์มาอีกแต่ก็ไม่ได้ใช้…..”

      “เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลเลยค่ะ! บ้านนี้อยู่สบายกว่าตั้งเยอะ! ”

   คุณลิลลี่อุตส่าห์เตรียมเต๊นท์มาเผื่อทุกคน เตรียมอุปกรณ์เครื่องไม้เครื่องมือตั้งแคมป์มาด้วยตัวเอง เพราะงั้นนี่เลยตั้งใจว่าจะต้องขอโทษให้ได้ เพราะเหมือนกับไปทำให้ความพยายามของเธอต้องสูญเปล่าเลยนี่นะ

   เพราะงั้นขอโทษด้วยการทุ่มฝีมือทำมื้อเย็นเป็นไง? ทำโอยาโกะด้ง1ด้วยเนื้อค็อกคาทริสที่เพิ่งได้มาสดๆ ร้อนๆ ตะกี้เลยดีกว่า วัตถุดิบลงตัวสมบูรณ์แบบเลยด้วย เพราะได้ไข่ค็อกคาทริสมาด้วย เพราะงั้นเลยตั้งมั่นว่าจะทำโอยาโกะด้งแบบดั้งเดิมล่ะ 

[1 親子丼 = Oyakodon(ข้าวหน้าไก่ไข่แม่ลูก) ]

Oyakodon : Oyakodon : https://kinarino.jp/cat4-グルメ/34378-みんな大好き【親子丼】。基本のレシピ＆多彩な味の

   พอเริ่มตั้งน้ำซุปในกระทะ ปรุงรสด้วยมิรินและโชวยุ และโรยหอมใหญ่ซอยลงไป พอน้ำซุปเริ่มเดือดก็ใส่เนื้อไก่ขนาดชิ้นพอดีคำตามลงไป…...หรือจะเรียกว่าเนื้อค็อกคาทริสหั่นพอดีคำดีนะ? นะ จะอะไรก็ช่าง มันก็เนื้อเหมือนๆ กันแหละเนอะ
  ส่วนน้ำซุปนี่ เป็นน้ำซุปที่ได้มาจากการต้มปลาโบนิโตะตากแห้งกับสาหร่ายคมบุที่ได้มาจากหมู่บ้านชาวประมงทางใต้ล่ะ

   สุดท้าย พอเนื้อเริ่มสุก ฉันก็ใส่ไข่ที่ตีจนนวลแล้วลงไป ปิดฝา รอจนไข่กึ่งสุกกึ่งดิบ แล้วรีบยกขึ้น อ่ะ ระหว่างทำก็ต้องปรับระดับไฟไปด้วยอย่าให้แรงเกินไปจนไข่สุกเกินด้วย ตกลงนะ? จากนั้น ฉันก็ตักทั้งหมดราดลงบนข้าวสวยร้อนๆ และโรยด้วยใบมิตสึบะ1 วางผักกาดขาวปลีดองเปรี้ยว2 ลงไปข้างๆ ก็เสร็จเรียบร้อย ความเรียบง่ายอย่างนี้นี่แหละดีที่สุด
[1 三つ葉 = Mitsuba(ผักชีญี่ปุ่น)]

[2 白菜の柚子漬け]

   ฉันทำส่วนของโนรุนกับเบลให้เสร็จก่อน แล้วค่อยตามด้วยคนอื่นที่เหลือ จากนั้นก็ตามทั้งสองคนมาทานข้าว

      “อาหารพร้อมแล้วค่า~ ”

      “มาแว้ววว~ ”

      “อาริสะ! รักษามารยาทด้วยสิ! ”

      “ลิลลี่โมโหบ่อย เดี๋ยวแก่เร็วน้า~ ”

   เอาล่ะ ไม่ต้องทะเลาะกันน้าเด็กๆ

      “ทานให้อร่อยนะคะ~ ”

      ““ขอบคุณสำหรับอาหารค่ะ! ””

   พวกเราเริ่มลงมือทานกันทันที ขณะที่ฉันใช้ตะเกียบ อีกสองคนใช้ช้อนกับส้อม ทั้งคู่ก็พอใช้ตะเกียบได้อยู่หรอก แต่ไม่คล่องเอาเสียเลย

   พอกัดเนื้อค็อกคาทริสเข้าปากไปเท่านั้นแหละ หืม? เนื้อนี่มันอะไรกันเนี่ย…… อร่อยมากจริงๆ ไขมันที่แทรกอยู่ในเนื้อทำให้รสชาติยอดมากรสอูมามิแผ่ซ่านเต็มไปหมด มีความคล้ายเนื้อไก่อยู่แต่นุ่มและชุ่มกว่ามาก ไข่นี่ก็ดี รสชาติและความนุ่มนวลที่ฟุ้งกระจายไปทั่วปากนี่อีก อร่อยซะจนวางตะเกียบไม่ได้แล้วอ่ะ

   เพราะงั้นแหละจานขวงพวกเราเลยเกลี้ยงกันด้วยความไวแสง! เนื้อค็อกคาทริสช่างน่ากลัว น่ากลัวจริงจัง ไม่ได้การ ต้องตุนเนื้อของเจ้านี่เก็บไว้แล้วล่ะสินะ  เอาไว้ขอร้องโนุรนให้ช่วยทีหลังดีกว่า 

   ว่าแต่โนรุนนี่มหัศจรรย์มากจริงๆ โดยเฉพาะการหาอะไรที่รสชาติดีขนาดนี้มาได้เนี่ย อย่างที่คิดไว้นั่นแหละ เธอมันเทพยดาชัดๆ……!

<Prev - Index - Next>