005 - อะไรคือการตื่นขึ้นมาแล้วกลายเป็น…!?
แปล : Ayumin3310
และ
เมื่อรุ่งเช้ามาเยือน
ผมที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นจากนิทรา
หิมะที่ตกตอนเช้ามืดดูเหมือนจะหยุดแล้ว แสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านช่องว่างของผ้าม่านสาดส่องเข้ามา
กี่วันแล้วนะที่ไม่ได้เห็นแสงอาทิตย์เลย
“อื้อ…...”
ขณะที่เงยหน้าขึ้นและขยี้ตามองไปรอบๆ
ก็สังเกตเห็นว่าตอนนี้นั่งอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือ ไม่ได้นอนอยู่บนที่นอนเหมือนปกติ ความทรงจำของเมื่อคืนก็ค่อยๆ ฟื้นกลับขึ้นมา
นั่งหลับฝุบไปบนโต๊ะทั้งคืนเลยนี่เอง
มีกระทั่งคราบน้ำลายเปื้อนหน้า…..
“อื้มー”
ผมยืนขึ้นแล้วบิดตัว เพื่อให้หายเมื่อยจากการนั่งฟุบหลับบนโต๊ะทั้งคืน
(นี่มัน ??)
อยู่ๆ ก็มีอะไรมาบดบังใบหน้า
ผม...ยาวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ จำได้ว่าตัดผมครั้งสุดท้ายเพิ่งผ่านไปยังไม่ถึงเดือนดี
แล้วทำไมรู้สึกหนักๆ ช่วงอกกันนะ นี่อ้วนขึ้นงั้นเหรอ?
ความโหวงๆ ที่ช่วงเป้านี่อีก
กางเกงก็รู้สึกว่าคับขึ้น แถวๆ ก้นกลับรู้สึกแน่นแปลกๆ
ตอนแรกก็คิดว่าอาจจะยังไม่ตื่นดี
แต่ตอนนี้ความรู้สึกเริ่มชัดเจนขึ้น
จุดศูนย์ถ่วงของร่วงกายมันเพี้ยนไปหมด
ความข้องใจ เกี่ยวกับหลายๆ ส่วนในร่างกายค่อยๆ ผลิดอกขึ้นในจิตใจ
(หว๋า….)
หรือจะยังไม่ตื่นดีจริงๆ ? ยังงัวเงียหัวเลยยังไม่โล่ง?
ที่ร่างกายแปลกๆ อาจจะเกิดจากการนอนผิดท่า ไม่สิ นั่งหลับผิดท่าต่างหาก
นั่งหลับฟุบกับโต๊ะทั้งคืน เพราะหลับไปด้วยท่าทางแปลกๆ เลยทำให้เป็นแบบนี้เรอะ?
ไม่เอาล่ะ ต้องรีบออกจากห้อง ลงไปชั้นล่างเตรียมตัวเปิดร้าน
ทำความสะอาด เคลียส์ขยะ เก็บล้างแล้วไหนจะยังต้องเตรียมมื้อเช้าอีก
มีสิ่งที่ต้องทำเต็มไปหมด
อันดับแรกต้องเตรียมตัวเอง ทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย คิดตามนั้นพลางเดินออกจากห้อง
เมื่อคืนหลังจากกลับเข้ามาในห้องแล้วก็ไม่ได้ออกไปอีกเลย
ไม่ได้ทำมื้อเย็นด้วย
พ่อคงกินบะหมี่ถ้วยหรือเครื่องกระป๋องอีกแน่นอน
ขยะอย่างกระป๋องเบียร์ ขยะเศษอาหาร หรือถ้วยบะหมี่คงยังกองอยู่ในห้องครัวข้ามคืนแหงๆ
(ให้ตายเถอะ...)
แต่พอคิดถึงเรื่องเมื่อคืนก็จี้ดขึ้นหัวแล้ว
แม่เป็นภูติหิมะ
อะไรดลใจให้เจ้าพ่อบ้าพูดอะไรแบบนั้นออกมานะ
และถ้าเมื่อคืนพ่อดื่มเบียร์เข้าไปจริง ตอนนี้น่าจะยังไม่ตื่น
ก้าวข้ามประตูห้องน้ำ ยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้า ฉวยแปรงและยาสีฟันเพื่อที่จะทำกิจวัตรเช่นทุกวัน
ทันใดนั้นก็ปรากฏเงาของเด็กสาวขึ้นในกระจกเหนืออ่างล้างหน้า
เป็นเด็กสาวที่คุ้นตาอย่างประหลาด อาจจะเพราะว่าเธอหน้าคล้ายผมนั่นเอง
“...”
ทำไมมีเด็กผู้หญิงมาอยู่ตรงนี้…
แล้วทำไมมีแต่เงาของเด็กคนนี้ล่ะ? แล้วผมล่ะ? เงาสะท้อนตัวผมหายไปไหนกัน?
ความสับสนโจมตีหนักขึ้นเรื่อยๆ
แล้วทำไมเด็กคนนี้ต้องมาทำตามผมด้วยล่ะ
ยกมือขวาตามผมไม่พอ ยังมาทำท่าทางตกใจเหมือนกันอีก
ชี้ไป ก็ยังมาชี้กลับ
แน่ะ ยังจะมาอ้าปากตาม
“อ๊าาาาาー!!! ”
ในท้ายที่สุด สมองก็จำแนกได้ว่า ….เด็กคนนี้คือผมเอง….
ใบหน้าค่อนข้างอวบ แก้มนวลเด้ง ดวงตากลมสดใส
ถ้าจะให้คำจำกัดความเด็กสาวตรงหน้าคือ
“บอบบาง และนุ่มนิ่ม”
ไม่ใช่แค่ใบหน้าหรอกนะ แต่เป็นทั้งตัวเลย…
ส่วนที่ควรจะตรงกลับคอด แล้วก็มีความเว้าโค้งเกิดขึ้นทั่วตัวเต็มไปหมด
“เอ๋ー!?”
แม้แต่เสียงก็เปลี่ยนไป แหลมสูงขึ้นอย่างแปลกประหลาด
เสียงมันก็เสียงของผมหรอกนะ แต่มันเปลี่ยนไปจากเดิม
ผมยกมือขึ้นท่าบที่คอขณะที่ทดลองออกเสียง
“อาー อ่า”
“ลูกกระเดือก...ลูกกระเดือกหายไปแล้ว….”
ผมก้มลงไปดูโดยสัญชาติญาณ แม้สมองจะบอกอยู่หรอก ว่าเราไม่สามารถเห็นลูกกระเดือกโดยการก้มลงไปดูได้ แต่สิ่งที่พบกลับเป็น หน้าอก
ทรวงอกที่เห็น นูนออกมาอย่างชัดเจนเมื่อเทียบกับหน้าอกผู้ชายเมื่อก่อนหน้า
แต่ถึงอย่างนั้นถ้าไปเทียบกับทรวดทรงของผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ก็เรียกได้ว่าแบน
“อ-อะไรเนี่ย?”
ทีนี้ก็รู้แล้วว่าที่รู้สึกหนักช่วงหน้าอกในตอนเช้านั่นมันคืออะไร
ไม่ผิดแน่ เจ้าก้อนกลมสองก้อนที่ยื่นออกมาจากหน้าอก ที่แม้แต่เพื่อนผู้หญิง ในชั้นยังไม่ค่อยมีกันเลย เจ้าสิ่งนี้น่ะ มันคือ…
(น-หน่มน้ม?)
ผมคว้าหมับเข้าไปที่เจ้าก้อนกลมที่หน้าอกของตัวเอง
สัมผัสได้ถึงความนุ่มในมือ แล้วในขณะเดียวกัน ไหนจะความรู้สึกดีแปลกๆ ที่ ”ปลายยอด” ขณะที่เผลอไปโดนนั่นอีก
“อ๊ะ…..”
ความรู้สึกใหม่ๆ ที่ไม่เคยได้รู้สึก เมื่อเทียบกับสองวันก่อนแล่นแปล๊บเข้าสู่สมอง
“อ-เอาจริงเหรอเนี่ย?”
นี่มันของจริง ดูยังไงก็หน้าอกของจริง
ว่าแต่ หน่มน้ม ที่ควรจะมีอยู่บนตัวเด็กผู้หญิง มันมาอยู่บนตัวผมได้ยังไงกัน
“แล้ว ตรงนี้ล่ะ….”
ผมย้ายจุดสนใจลงมาที่ช่วงล่าง
ถ้าเป็นแบบนี้ ก็มีความเป็นไปได้ถึง 99.9% ที่ช่วงล่างของผมจะหายไปแล้วแน่ๆ
ผมค่อยๆ เลื่อนฝามือตัวเองลงไป คว้าขอบกางเกงนอนแล้วเปิดออก เพื่อหา「สิ่งๆ นั้น」
สิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดเป็นคู่หูที่อยู่ด้วยกันมานานหลายปี มัน-
“หายไป..แย้ว...”
ผมควานมือลงไปหาหลายต่อหลายครั้ง
แต่ไม่ว่าจะหายังไงก็พบเพียงเนินนุ่มนิ่ม
“อะ อาー”
ยิ่งไปกว่านั้น ขณะที่กำลังหาของที่ควรมีแต่ไม่มีอยู่นั้น มือก็ดันไปโดนอะไรซักอย่างที่เป็นหลักฐานของความเป็นผู้หญิงเข้า ความรู้สึกรุนแรงประหนึ่งกระแสไฟฟ้า แล่นเปรี๊ยะไปทั่วร่างกาย
“อ-อว๊าาาาาาา1”
[1 ต้นฉบับใช้ ぎゃああああああ : กิย๊าาาาา]
เสียงที่ร้องออกมาโดยไม่ตั้งใจนั่น ฟังดูยังไงก็ห่างไกลจากความเป็นเด็กผู้ชาย
“นี่มัน….ยังไงอ่ะะะ…..”
ด้วยอะไรหลายอย่างที่เกิดขึ้นเร็วมากเกินไป แรงขาเลยหายไปทรุดร่างลงไปนั่งเสียเฉยๆ
พลางก้มลงมองที่พื้นอย่างว่างเปล่า จากนั้นเสียงทุ้มต่ำจากชายผู้เป็นพ่อก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง
“อาー ว่าแล้วー กลายเป็นผู้หญิงจริงๆ ด้วยสินะー”
หันไปทางต้นเสียงเจอพ่อยืนอยู่ข้างหลังด้ววยท่าทางสบายๆ
มองมาที่ผมที่ตอนนี้กลายเป็นเด็กผู้หญิงไปแล้ว
ทั้งยังไม่ได้แสดงความตื่นตกใจอะไร เหมือนรู้อยู่ก่อนแล้วยังไงยังงั้น
Comments
Post a Comment