005 - มิติกักเก็บนี่ มันสกิลโกงชัดๆ เลยล่ะค่ะ

   หลายวันที่ผ่านมา ฉันปักหลักอยู่ที่เดิม ทดลองสกิลอย่างสุดโต่ง เพื่อหาขอบเขตความสามารถของมัน
 
   นับจากวันที่หนีออกมา ฉันยังไม่เจอเข้ากับสัตว์ประหลาด หรือสัตว์ป่าเลยซักตัว ตอนนี้ฉันเลยเริ่มที่จะลดความระแวดระวังลง จนแอบรู้สึกผิดอยู่หน่อยๆ แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ค่อยมาว่ากันทีหลังเนอะ

   เอาน่ะ อย่างน้อยฉันก็ได้รู้อะไรเกี่ยวกับ 【เวทย์รังสรรค์】มากขึ้น

   อันดับแรก วิธีใช้

   ขณะที่ใช้สกิลจะเกิดวงแสงขึ้นตรงจุดที่ร่าย เป็นวงแสงที่เกิดขึ้นมาจากเวทย์มนต์ สมกับที่เป็นโลกแฟนตาซีแล้วล่ะนะ

   และในขณะที่ใช้ เราสามารถป้อนวัตถุดิบเข้าไป โดยจะต้องอยู่ในวงแสงนั้น หรือจะร่ายโดยไม่ต้องมีวัตถุดิบอยู่เลยก็ยังได้

   แต่ว่าก็ไม่ได้หมายความว่าเราสามารถสร้างได้ทุกอย่างหรอกนะ มันขึ้นอยู่กับค่า MP และระดับสกิล ของผู้ร่ายด้วย

   แล้วก็ ถ้าผู้ร่าย มีความรู้เกี่ยวกับโครงร้างของวัตถุที่เราต้องการสร้าง  MP ที่ใช้ก็จะน้อยลง แต่ถ้าวัตถุยิ่งมีความซับซ้อน MP ก็จะใช้งานเยอะขึ้น

   อีกอย่างคือ ตอนที่ฉันใช้สกิลสร้างขี้ผึ้งทาแผล ฉันสังเกตเห็นว่า ถ้าเราเตรียมวัตถุดิบตั้งต้นในการสร้างไอเท็ม  MP ที่ใช้ก็จะลดลงมากเลย




   ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเราเตรียมเครื่องไม้เครื่องมือที่จำเป็นสำหรับการสร้างเอาไว้ MP ที่ใช้ก็จะยิ่งลดลงมากขึ้นไปอีก อันนี้ฉันทดลองกับตอนที่ฉันใช้สกิล ระหว่างวัตถุดิบที่หั่นรอไว้แล้ว และไม่หั่น MP ที่ใช้ก็จะต่างกัน

   มีอยู่หนหนึ่งที่ฉันพยายามสร้างดาบยาวเอาไว้ป้องกันตัว แต่ดูเหมือนว่า MP 50 หน่วยที่มี จะไม่พอ
   ส่วนขี้ผึ้งทาแผลที่สร้างไว้ใช้ ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีประสิทธิภาพสักเท่าไหร่ ฉันเลยสร้างยาที่เรียกว่า 『โพชั่น*』ขึ้นมา
[*ポーション]
   ซึ่งนับว่าคิดถูกมาก เพราะผลออกมาดีกว่าขี้ผึ้งใส่แผลเยอะ ทั้งที่ใช้วัตถุดิบไม่ค่อยต่างกันแท้ๆ
   นอกจากนั้น ไอ้วิธีทำน่ะ ฉันรู้แค่ วัตถุดิบที่ใช้ กับขั้นตอนการทำ แบบคร่าวๆ เท่านั้นล่ะ ที่เหลือสกิลมันจัดการให้หมดเลย
   ในฐานะนักวิจัยที่ทำงานทางด้านวิทยาศาสตร์แล้ว ไม่ค่อยอยากปล่อยผ่านเลยจริงๆ แต่ในเมื่อผลมันออกมาดีก็หยวนๆไป ไว้ค่อยมาศึกษาลงรายละเอียดเอาวันหลัง แถมสายงานที่เชี่ยวชาญในชาติที่แล้ว ก็คือธรณีวิทยาอีกตะหาก ไม่ได้เกี่ยวกะไรกับงานด้านการเคมีภัณฑ์ หรือการผลิตยาเลยซักกะนิด

   หลังจากนั้น ฉันก็เลยทดลองสร้างยาขึ้นมาหลายๆ แบบ เช่น ยารักษาแผล, ถอนพิษ, เพิ่มสมรรถนะของร่างกาย และ ยากันสัตว์ประหลาด

   แต่ไม่สามารถผลิตยาคุณภาพสูงได้ ด้วยเพราะระดับของสกิลที่ยังต่ำอยู่ สิ่งที่ฉันสร้างออกมาได้เลยเป็นของคุณภาพต่ำตามไปด้วย

   อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่ายิ่งฉันสร้างของมากเท่าไหร่ ระดับของสกิลก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น MP ที่ใช้ก็น้อยลดลง

   และดูเหมือนว่า ถ้าฉันใช้โพชั่นคุณภาพต่ำที่ผลิตได้มาป้อนเป็นวัตถุดิบ ฉันสามารถสร้างโพชั่นที่คุณภาพสูงกว่าเดิมออกมาได้ด้วย
 
   แต่พอทดลองที่สร้างโพชั่นคุณภาพระดับบนๆ ซักขวด ระดับของสกิลดันไม่ถึงเสียอย่างนั้น น่าเสียดายชะมัด

   ทันใดนั้น ฉันก็เพิ่งสังเกตได้ว่า อยู่ๆก็ได้รับสกิลใหม่ที่ชื่อว่า【ผสม*】ดูเหมือนว่า ถ้าเพิ่มระดับของเจ้าสกิลนี้แล้ว จะสร้างของเกรดดีๆ ออกมาได้ล่ะ
[*調合]

   นี่แหละ จะกลายเป็นแหล่งที่มาของเงิน หลังจากเดินทางเข้าเมืองได้แล้ว

   ส่วนอาการบาดเจ็บทั้งหมด หายดีแล้ว ด้วยบรรดายาทั้งหลายที่ทดลองทำก่อนหน้านั้นนั่นแหละ

   หลังจากนั้น MP สูงสุดของฉันก็เพิ่มขึ้นเป็น 60 ซึ่งถ้าจะบอกว่า ไม่เห็นมากมายอะไรนี่ ก็ให้ลองเอาไปเทียบว่า MP 10 หน่วยที่เพิ่มขึ้นมา เท่ากับ โอนิกิริ 1 ลูก ก็ดูมีค่าขึ้นมาทันที
  จากนั้นฉันก็ลองของ ด้วยการสร้างโอนิกิริแบบห่อสาหร่ายดู ผลคือลมแทบจับหลังจากที่เข้าไปดูจากหน้าต่างสถานะแล้ว พบว่า โอนิกิริลูกนี้ใช้ MP ถึง 30 หน่วยในการสร้าง มันจะไม่โหดร้ายเกินไปหน่อยเรอะ?
   แล้วฉันก็ยังสร้างเสื้อผ้าอีกหลายตัว โดยใช้ผ้าห่มที่ติดมือมาจากเทียมม้าเป็นวัตถุดิบ ถ้าจะบอกว่าสร้างมาเยอะเกิน ก็ไม่ต้องกังวล เพราะฉันมี【มิติกักเก็บ】ที่มีความจุเป็นอนันต์อยู่นี่นา แล้วก็ถ้าจวนตัวขึ้นมาจริงๆ พอถึงเมืองค่อยดึงออกมาขายทีหลัง

   【เวทย์รังสรรค์】นี่ จะสะดวกเกินไปแล้ว ถึงจะมีข้อเสียตรงแอบใช้ MP ล้างผลาญไปนิด และตอนนี้ก็ยังมีข้อจำกัดในการสร้างของไปซักหน่อย แต่ก็ยังพอทำอะไรกับข้อจำกัดตรงนี้ได้

   อีกอันก็คือ【ประเมินค่า】ที่ตอนนี้เป็น LV4 แล้ว
   ตามหลักแล้ว【ประเมินค่า】มันควรจะเป็นอะไรที่เพิ่มระดับได้ยากไม่ใช่รึ แต่ทำไมทางนี้ถึงดูไม่เห็นยากอย่างที่คิด เพราะระดับของสกิลดันเพิ่มเอาๆ
   ฉันไม่สามารถบอกได้เลยว่าเพราะอะไรกัน แต่จะให้เดาก็คงเพราะเผ่าพันธุ์เนี่ยแหละ ชาวสรวงสวรรค์นี่เยี่ยมจริงๆ
   และถ้าฉันใช้เวทย์มนต์ที่ใช้ในชีวิตประจำวันเสกน้ำออกมาเรื่อยๆ ก็ดูเหมือนว่า ความถนัดในเวทย์มนต์ธาตุน้ำของฉันก็จะเพิ่มด้วย จริงๆมันควรจะยากกว่านี้ไม่ใช่รึ ?
   ก็อีกนั่นแหละ ถ้ามันสะดวกก็ไม่ควรบ่นสินะ หลังจากนั้นก็ทดลองเสกน้ำร้อนดู ชีวิตง่ายขึ้นมากๆ
 
   เวทย์มนต์นี่มันสะดวกชะมัด ! ...นี่ขนาดยังไม่พูดถึงเวทย์มนต์อลังการๆ แฟนตาซีเลยนะ

   ในขณะที่จะสร้างโพชั่นเนี่ย ต้องบอกขั้นตอนให้ชัดๆ เพราะไม่อย่างนั้น ก็จะมีแต่น้ำโพชั่นเท่าที่โผล่มา
   เช่น สิ่งที่ต้องทำคือต้องสร้างขวดสำหรับใส่ขึ้นมาก่อน ฉันเคยลองพยายามสร้างขวดแก้ว แต่มันใช้ค่า MP มากเกินไป ตอนนั้นทำเอาแอบท้อแท้ไปเลย จากนั้นเลยสร้างขวดขุ่นที่ทำจากดินแถวนั้นแทน
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ได้ความถนัดในเวทย์มนต์ธาตุดินมาเป็นผลพลอยได้ล่ะนะ

   จากนั้นฉันก็เบนความสนใจมาสร้างอาวุธต่อ
   สิ่งที่จะทำอย่างแรกคืออาวุธ เรื่องเกราะป้องเอาไว้ทีหลัง ตอนนี้คงต้องทำอาวุธดีๆ ขึ้นมาก่อน
   หลังจากที่ใช้วิธีเอาโพชั่นเกรดต่ำเป็นวัตถุดิบ สร้างโพชั่นคุณภาพสูงออกมาได้แล้ว ฉันเลยคิดว่าน่าจะใช้วิธีการเดียวกันนั้น กับมีดที่มีอยู่
   ผลออกมาคือฉันคิดถูก จากการใช้【ประเมินค่า】กับมีดที่สร้างขึ้นมา ซึ่งจากเดิมเป็นมีดเหล็กคุณภาพต่ำ ที่ตอนนี้กลายเป็นมีดเหล็กกล้าคุณภาพสูงไปแล้ว ยังไงก็ตาม ฉันเสีย MP ไปถึง 50 หน่วย วันนั้นจึงหมดแรง ทำอะไรไม่ได้ไปเป็นวันเลยทีเดียว
   นี่ขนาดแค่เปลี่ยนโครงสร้างคาร์บอนในเนื้อมีดเล็กๆ ยังสูบพลังมากขนาดนี้... แล้วถ้าเป็นดาบยาวจะโหดร้ายขนาดไหน นี่ยังไม่พูดถึงการสร้างอาวุธขึ้นมาจากอากาศธาตุนะ จะกิน MP มากขนาดไหนกันนะ? คิดแล้วหนทางยังอีกยาวไกล

   อย่างไรก็ตาม อาวุธก็พร้อมแล้ว ก็ไปขั้นต่อไปได้

   ซึ่งก็คือแหล่งน้ำ ถ้ามีอุปกรณ์ ก็ใช้เวทย์มนต์เสกน้ำออกมาอาบน้ำได้สบายแล้วล่ะนะ

   ตอนนี้ฉันเปลี่ยนแผน ตั้งใจแล้วว่าจะอาศัยอยู่ในป่านี้
   ถ้าถามว่าทำไมถึงตัดสินใจแบบนั้น? คำตอบมีหลายข้อเลย แต่หลักๆ ก็เพราะสกิล【เวทย์รังสรรค์】ยังไงล่ะ
   นี่มันเพิ่มโอกาศในการเอาชีวิตรอดให้สูงขึ้นมากเลยนะ ไม่ต้องกังวลทั้งอาหาร เครื่องนุ่งห่ม และที่อยู่อาศัย ซึ่งสองข้อแรกก็แก้ปัญหาไปหมดแล้วด้วย
   คำตอบอีกข้อคือ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันเดินทางกลับเข้าไปในเมืองตอนนี้ ถ้าโดนจับได้ก็คงต้องถูกส่งตัวไปหาเจ้าพ่อค้านายทุนสถานรับเลี้ยงฯ นั่น
   ตอนนี้ก็สองอาทิตย์ล่วงมาแล้วนับจากวันที่เกิดอุบัติเหตุ มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ที่ลำพังเท้าเล็กๆ ของเด็กจะพาร่างออกไปจากป่านี่ได้ ถึงจะออกไปได้ ก็คงต้องมีผู้ใหญ่เข้ามายุ่มย่าม พอมีผู้ใหญ่เข้ามายุ่มย่ามก็คงไม่แคล้วโดนสืบเค้นประวัติ แล้วก็โดนส่งตัวกลับไปหาผู้รับผิดชอบดูแล ซึ่งก็คือเจ้าพ่อค้าคนนั้น
   ซึ่งมาคิดดูแล้ว ไม่เห็นจะต้องรีบออกไปจากป่านี่เลยซักกะนิด ในเมื่อโชคดี ได้รับสกิลที่ช่วยให้อยู่เองได้โดยไม่ลำบากขนาดนี้แล้ว
   จะเป็นไปได้หรือ? ง่ายมาก ต้นไม้ก็เต็มป่าไปหมด ก็ใช้ไม้นี่แหละ สร้างกระท่อมจากสกิล แล้วค่อยๆ ขยับขยายเอาทีหลัง ฮูเร่ห์ เวทย์รังสรรค์! เราเชิดชูนาย เวทย์รังสรรค์ ! ถึงจะบูชากันขนาดนี้ แต่อัตราการสวาปาม MP ก็คงไม่ลดลงหรอกเนอะ

   ......เอาน่ะ คงต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปสินะ

   หลังจากที่ตั้งเป้าหมายใหม่ได้แล้ว ฉันก็ออกเดินทางไปทางตะวันออก เพื่อหาแหล่งน้ำ

   ฉันออกเดินทางโดยระแวดระวังรอบข้างตลอดเวลา พร้อมกันนั้น ก็สังเกตการณ์รอบๆไปด้วย พืชป่ากินได้และสมุนไพร ต้นไหนที่ฉันเห็น ก็จะหายวับไปอย่างพิศวง เกิดอะไรขึ้นกันนะ?  อ๋อ... ฉันทำเองอ่ะแหละ
   ที่หายวับไปทั้งหมดนั่น ตอนนี้อยู่ใน【มิติกักเก็บ】ทั้งหมด


   ตอนแรกก็บรรจงเด็ดด้วยมือแล้วค่อยใส่ลงไปใน【มิติกักเก็บ】หรอกนะ แต่ตอนนี้ ฉันแค่ส่งมันเข้าไปตรงๆ ใน【มิติกักเก็บ】เลยน่ะ

   หลังจากที่รู้สึกว่ามันยุ่งยาก ฉันก็แค่ยืนมองแบบเซ็งๆ แล้วหวังว่า น่าจะเก็บเข้าไปในนั้นตรงๆ ได้เนอะ ทันใดนั้น พืชทั้งหลายที่มองเล็งเอาไว้ก็หายวับไปต่อหน้าต่อตา ฉันเลยรีบค้นดู【มิติกักเก็บ】ก็พบว่า พืชนั่นถูกเก็บเข้าไปเรียบร้อยแล้ว ผมนี่อึ้งไปเลย
   แล้วความยากลำบากที่ผ่านมานั่น เพื่ออะไรรร...ไม่ๆ มองโลกแง่ดีเข้าไว้สิ อย่างน้อยงานน่ารำคาญพวกนั้นก็น้อยลง

   สิ่งที่ประสบต่อมาคือ ฉันใช้【ประเมินค่า】ไปโดยไม่ได้คิด
   ทีนี้เลยกลายเป็นว่าทุกสิ่งที่ผ่านสายตาจะถูกประเมินค่าโดยไม่ได้ตระหนักเลย พืชป่าทั้งหลายที่พบถูกส่งตรงเข้าไปใน【มิติกักเก็บ】หลังจากทำไปได้ซักพัก เลยกลายเป็นว่าทำตามสเต็ปนี้ ไปโดยอัตโนมัติประหนึ่งออกมาจากจิตใต้สำนึก

   ด้วยความที่เคยเป็นนักวิทยาศาสตร์ ทำงานในสายงานวิศวะกรรม และนักวิจัย การคิด และทำงานหลายอย่างในเวลาเดียวกันเป็นสิ่งที่ต้องทำให้ได้ ฉะนั้นนี่จึงเป็นอะไรที่ง่ายมาๆ สมองรับไหวรึ ? ขึ้นอยู่กับว่าจะใช้มันยังไงต่างหาก
   ทักษะการคิดหลายๆ อย่างในเวลาเดียวกันเนี่ย ถูกถ่ายทอดกันมาจากเพื่อนร่วมงานสติเฟื่องคนหนึ่ง สำหรับสายงานที่เคยทำแล้ว มันสะดวกเอามากๆเลยทีเดียว
 
   เรื่องนั้นเอาไว้ข้างๆก่อน ปัญหาจริงๆ มันจะเกิดเอาตอนที่อยู่ในเมืองมากกว่า ต้องคอยมีสติ คอยระวังอย่าเผลอไปหยิบฉวยของใครเข้า
   แต่อะไรใช้ได้ก็ใช้ๆ มันไปเถอะเนอะ ความสะดวกยังไงก็คือความสะดวก

    คืนนั้น หลังจากเปิดดูหน้าต่างสถานะก็พบว่า【ประเมินค่า】เพิ่มระดับไปเป็น LV5 เรียบร้อยแล้ว

   ......ไม่แปลกสินะ ถ้าจะโหมใช้ขนาดนี้ล่ะก็......

<Prev - Index - Next>