006 - การแช่น้ำร้อนคือสุดยอดของวัฒนธรรมนะ

   สองเดือนที่แล้ว ขณะที่ฉันกำลังเสาะแสวงหาแหล่งน้ำอยู่นั้น ก็พบเข้ากับแม่น้ำสายหนึ่ง จึงเริ่มตั้งรกรากอยู่แถวนั้น

   เหตุการณ์รถม้าตกหน้าผานั้น เกิดในช่วงเดือนมีนาคม เพราะอย่างนั้น เวลาน่าจะล่วงพ้นฤดูใบไม้ผลิ กำลังย่างเข้าสู่หน้าร้อนแล้วสินะ

   อากาศเริ่มอบอุ่นขึ้น ในขณะที่ฉันสร้างกระท่อมเล็กๆ อยู่ใกล้ๆ แม่น้ำหลังนี้ หลายๆ อย่างก็เริ่มดีขึ้นเล็กน้อยแล้วล่ะค่ะ

  ในตอนแแรก บ้านที่ฉันสร้างขึ้นมาอย่างง่ายๆ เป็นแค่กระโจมรูปโคน หรือจะเรียกว่าเต๊นท์ก็ได้ล่ะมั้ง... โครงเป็นไม้ค้ำหลายอัน มุงด้วยหญ้าแห้ง...โดนลมพัดพังไปตั้งแต่คืนแรก ฉันนี่ร้องไห้แทบแย่เลยล่ะ
  หลังจากสร้างแล้วพัง สร้างแล้วพังอยู่หลายหน ฉันก็เริ่มคิดหาวิธีใหม่ เลยตัดสินใจสร้าง โพชั่นสำหรับฟื้นฟู MP ขึ้นมา ด้วยหวังว่าจะใช้เสริมความแข็งแรงของบ้าน หลังจากสร้างแล้วน่ะนะ ตอนนี้ ฉันได้กระท่อมที่ไม่ว่าลมแรงแค่ไหนก็จะไม่พังแล้ว จากนั้นเวลาเดือนนึง ที่แสนโหดร้ายและไม่น่าจดจำเท่าไหร่นั่น ก็ผ่านไป…

  เป้าหมายต่อไปคือปรับพฤติกรรมการกินสินะ
  อา แต่ในขณะที่ฉันให้ความสำคัญไปที่ความแข็งแรงของกระท่อมก็ลืมเรื่องฝนรั่วไปสนิทใจเลย ทำไมมันยากจังเลยล่ะวะค่ะ
  เอ๋?  อ่า ใช่ๆ ตะกี้พูดถึงเรื่องการปรับพฤติกรรมการกินอยู่สินะ กลับเข้าประเด็นๆ
  ขั้นแรก ฉันเดินตรวจสอบพื้นที่รอบๆไปแล้ว ว่ามีสัตว์ที่เป็นอันตราย หรือมีอะไรที่ทานได้อยู่บ้างมั้ย
  ฉันเจอผลไม้ที่ทานได้อยู่บ้าง แล้วก็พบดงเห็ดอยู่สองดง แล้วก็เจอสัตว์ที่ไม่อันตรายอยู่แถวๆนั้นด้วยล่ะค่ะ คิดไปแล้วตอนนั้นก็แอบแปลกใจ ที่อยู่ๆ ก็ได้สกิล【เตือนภัย*】กับ【ตรวจจับ**】มาซะเฉยๆ
[*警戒][**探知]

  【เตือนภัย】เป็นสกิลที่จะมีปฏิกิริยาและแจ้งเตือนกับภยันตรายทั้งหลาย รวมไปถึงการโดนซุ่มโจมตีด้วย ช่วยให้อุ่นใจขึ้นมาก

  ส่วน【ตรวจจับ】ก็จะเป็นสกิลที่จะช่วยให้เราสัมผัสถึงสิ่งที่อยู่รอบๆตัว ยิ่งสกิลนี้ระดับสูงขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งจำแนกประเภทและระดับของภัยคุกคามได้ละเอียดมากขึ้น

   
  อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมการกินของฉันเข้าขั้นแย่ ไม่มีความแน่นอน ทั้งคุณค่าทางอาหาร ทั้งปริมาณ ฉันเลยต้องสร้างบรรดาอาหารเสริมที่สร้างได้ง่ายมากทั้งหลายแหล่ มาทานพร้อมโอนิกิริ เพื่อเติมส่วนที่ขาด...ซึ่งนับว่าโชคดี ที่อย่างน้อยก็ไม่ต้องมานั่งกังวลเรื่องสารอาหารสำหรับร่างกายของเด็กวัยกำลังโต
  ขอโทษนะ พูดใหญ่พูดโตไปงั้นแหละ ที่จริงแล้ว เค้าแค่อยากกินอาหารดีๆบ้างงงงงงงงงง ! คิดถึงอาหารการกินที่ญี่ปุ่นชะมัดยาดเลย......

  ว่าไปแล้ว ฉันก็เคยพยายามที่จะสร้างอาหารพร้อมกิน แบบที่ปรุงรสเต็มที่อยู่ แต่ก็พบว่า MP ไม่พอจนต้องล้มเลิกไป
  เพราะแบบนั้น ฉันเลยลองสร้างเกลืออยู่หนหนึ่ง ทำให้พบว่าเกลือปริมาณน้อยนิดนั่น ต้องแลกมากับค่า MP ที่ใช้สร้างสูงลิบ
  เครื่องเทศปรุงรสก็ไม่ใช่ปัญหา สมุนไพรและพริกไทยมีขึ้นอยู่ทั่วไป แล้วก็เพราะว่าชาติก่อนฉันทำกับข้าวเป็น เรื่องขั้นตอนการทำเลยไม่เป็นปัญหาอะไร ที่เหลือก็แค่หาเครื่องปรุงให้ได้สินะ ?
  อาหารการกินดี ชีวิตก็จะดี เพราะงั้นเรื่องนี้จะมองข้ามไม่ได้

  ตอนนี้ ที่อยู่อาศัยแข็งแรงแล้ว เสื้อผ้าโอเค อาหารการกินก็อุดมสมบูรณ์ มีความปลอดภัยในชีวิตระดับนึงแล้ว จากนี้ไป ฉันจะค่อยๆ พัฒนาคุณภาพชีวิตโดยรวมไปทีละนิด

  ใช่แล้วสิ่งที่ฉันจะทำต่อไปคือ การแช่น้ำร้อน*ยังไงล่ะคะ
[*風呂 หมายถึงอาบน้ำแบบญี่ปุ่นที่ต้องแช่น้ำร้อน]

  เอ๋ ? ควรสร้างบ้านให้เป็นกิจจะก่อนเหรอ ? ไม่ๆ ต้องแช่น้ำร้อนก่อนสิ ! ก็น้ำในแม่น้ำน่ะ มันเย็นเกินไป ! แล้วก็ไม่อยากอาบน้ำปลอมๆ ด้วย『ชำระล้าง』อีกแล้ว ! ถึงทุกวันนี้จะแก้ความเหมื่อยล้าได้ด้วย โพชั่นสำหรับคลายความเมื่อยล้าได้ก็เถอะ แต่มันไม่ช่ายยย

  ทุกวันนี้ฉันอาบน้ำด้วยการทำแอ่งเล็กๆ แยกออกมาจากตลิ่งของแม่น้ำด้วยเวทย์มนต์ธาตุดิน แล้วก็ปูด้วยหิน จากนั้นก็ใส่น้ำร้อนลงไป
  ถึงอย่างนั้น ถ้าเป็นวันที่มีฝนก็จะลงไปอาบไม่ได้ นี่ยังไม่ต้องพูดถึงฤดูหนาวที่ยังมาไม่ถึงอีก ฉันเลยตั้งใจว่าจะทำที่อาบน้ำไว้ในตัวบ้าน
  นั่นแหละเป็นเหตุผลที่วันนี้ ฉันจัดหาหินและไม้มารอเตรียมไว้ เพราะปัญหาที่พบเจอคือ MP ฉันไม่พอสำหรับการแต่งเติมบ้านโดยไม่ได้ใช้วัตถุดิบ แม้ว่า MP สูงสุดของฉันจะเพิ่มมาเป็น 70 หน่วยแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังไม่พออยู่ดี
 
  “......ถึงจะใช้โพชั่นฟื้นฟูMP ช่วยแล้ว แต่มันก็มีขีดจำกัดที่จะใช้ได้อยู่ดี คงต้องหาทางอื่นแล้วสินะ”

  ตอนแรก การสร้าง โพชั่นฟื้นฟูMP เป็นอะไรที่เปลืองมาก แต่ก็พบว่าการใช้โพชั่นฟื้นฟูMP ช่วย เติม MP ทดแทนกับที่ใช้ไปเรื่อยๆ เพื่อทำงานเสริมความแข็งแรงให้บ้านหลายงานๆ ให้เสร็จในทีเดียวนั้น มีประสิทธิผลมากมาย แต่ถึงอย่างนั้น มันก็มีขีดจำกัดในเรื่องจำนวนครั้งที่จะใช้ได้อย่างที่บอกไปก่อนหน้า

  “แล้วถ้า ฉันสร้างเป็นโพชั่นที่จะเพิ่มค่า MP สูงสุดแบบชั่วคราวล่ะ......? ”

  ก่อนหน้าฉันได้รับสกิลที่ทำให้สามารถสร้างโพชั่นแบบที่ใช้สำหรับเพิ่มค่าสถานะแบบชั่วคราวมา เพราะอย่างนั้น เลยเกิดข้อสงสัยขึ้นมาว่า จะสร้างโพชั่นที่ใช้เพิ่มขีดจำกัดของ MP ได้รึเปล่านะ ?
  พอคิดได้ตามนั้นก็ทำทันที  ความสำคัญในการไขข้อสงสัย มาก่อนความปลอดภัยนี่ถูกต้องแล้วใช่มั้ย ?  บางที ฉันอาจจะเป็นหนึ่งในบรรดานักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องอย่างที่เพิ่งว่าคนอื่นไปไม่นานมานี่ก็ได้ งั้นต่อไปคงว่าใครไม่ได้แล้วสินะ !

  ผลคือสร้างได้
  แต่ค่า MP สูงสุดที่เพิ่มได้เนี่ย เอาซะหัวเราะไม่ออกเลย ใช่ หัวเราะไม่ออกจริงๆ......

  แถมด้วย สมุนไพร และวัตถุดิบทั้งหมดสำหรับการสร้างโพชั่น ก็ระเหยไปทั้งหมด อุว๊าาาาาา!!!

  จากนั้นฉันต้องเสียเวลาไปอีกราว 1 อาทิตย์ สำหรับการเสาะแสวงหาวัตถุดิบใหม่ทั้งหมด สำหรับการสร้างโพชั่นฟื้นฟูMP และใช้เวลาอีก 3 วันสำหรับการเตรียมตัว และผลของการทำงานหนักในทุกๆ วัน โดยอัดโพชั่นที่สร้างขึ้นมาพร้อมๆกันด้วย นั้นก็คือ

  ตอนนี้ฉันอาบน้ำในบ้านได้แล้วล่ะ

  แค่คิดว่าต้องเตรียมของมากมายเพียงเพื่อการนี้ก็ชวนให้หดหู่แล้ว แต่อะไรผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเนอะ มีความสุขกับปัจจุบันดีกว่า อย่าคิดมาก อย่าคิดมาก พูดวนสองรอบนี่เพราะเป็นเรื่องสำคัญหรอกนะ
  การแช่น้ำร้อนนี่เป็นสุดยอดของวัฒนธรรมจริงๆน่ะแหละ

  ผลของความมุมานะที่ผ่านมา ทำให้ได้บ้านเดี่ยวสองชั้นมาล่ะ ดินและหินที่ขุดขึ้นมาก่อนหน้าก็เอามาสร้างกำแพงสูงราวสองเมตร แถมมีสวนอยู่มุมหนึ่งด้วยนะ
  ทันทีที่เข้าบ้านมาก็จะเจอกับห้องนั่งเล่น และห้องครัวในอีกด้านหนึ่ง ส่วนห้องอาบน้ำและสุขาก็อยู่ด้านหลังของบ้าน
  ชั้นล่างของบ้านก็ประกอบไปด้วยห้องรับแขก และห้องเก็บของ ส่วนชั้นบนก็จะเป็นห้องนอน กับห้องอ่านหนังสือ แล้วก็ยังมีห้องใต้ดินอีกด้วย
  ถึงจะงมอยู่นาน แต่บ้านก็เสร็จเรียบร้อยดี เฟอนิเจอร์ก็จะเพิ่มเข้าไปเร็วๆนี้ ว่าไปแล้ว การสร้างระบบระบายน้ำเป็นอะไรที่ลำบากมาก แต่เวทย์มนต์ธาตุดินของฉันก็จัดการได้
  ส่วนการจัดการของเสีย ฉันวางแผนว่าจะจัดการด้วย【เวทย์รังสรรค์】โดยเอาไว้ทำปุ๋ย เพราะงั้นแล้ว ระบบจัดการของเสียเลยทำเป็นบ่อเกรอะล่ะ แต่ดูเหมือนกับว่าในเมืองใหญ่ๆ จะใช้เป็นระบบน้ำทิ้งแทน

  อา เวทย์มนต์นี่มันสะดวกจริงเลยน้า

ขณะที่คิดอะไรเรื่อยเชื่อยไป ฉันก็กำลังสร้างสบู่อาบน้ำจากพืชไป   อ้ะ สบู่นี่น่าจะขายได้นะ ?  แชมพูก็ด้วย   อื้มม...มีเป้าหมายเพิ่มมาอีกอย่างแล้ว ! แต่ก็ยังไม่มีแผนจะออกจากป่าเลยนี่นะ ! จะว่าไปการสร้างของพวกนี้จาก【เวทย์รังสรรค์】ก็กินเปลือง MP เอามากๆ เพราะงั้นถ้าจะขายแพงๆ ก็คงไม่มีใครว่าอะไรล่ะนะ   ฉันมองแถวๆเป้าของตัวเอง ในขณะที่ฉันกำลังอาบน้ำอยู่นั่นเอง อื้ออออ รู้สึกซับซ้อนแปลกๆ แฮะ   ของที่ควรมีจากชาติก่อนมันหายไป แต่จะบอกว่าไม่สบายใจก็พูดได้ไม่เต็มปาก เพราะก็เข้าใจความรู้สึกของการไม่มีมันมาตั้งแต่ต้น ซับซ้อนจริงๆนั่นล่ะ

  เมื่อเทียบกับในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ตอนนี้ฉันสงบ และสบายใจขึ้นมาก แต่อิทธิพลทางความคิดความทรงจำ และค่านิยมของคนญี่ปุ่น ก็ยังสูงอยู่มากเลยทีเดียว
  ส่วนจิตสำนึกในความเป็นชายยังมีเหลืออยู่ และมันก็มากพอที่จะทำให้รู้สึกรังเกียจการมีปฏิสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเพศชายด้วยกันเลยล่ะ
  ไม่เอาละ เลิกคิดเรื่องพวกนี้ไปก่อน เดี๋ยวจะเครียดซะเปล่าๆ เอาไว้ถึงเวลาค่อยว่ากัน อื้ม ตามนั้น

  แต่นอกเหนือจากนั้น ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าความทรงจำจากชาติก่อนมีผลกับความคิดหลายๆ ด้านในตอนนี้ขนาดไหน และฉันก็กำลังกระตือรือล้นมาก ในการใช้ทุกสิ่งที่มีปรับปรุงคุณภาพชีวิตขณะที่อยู่ที่นี่

  ความคิดสะระตะล่องลอยไปในขณะที่ฉันแช่ตัวสบายๆ ในอ่าง
  สิ่งที่สำคัญจริงๆ คืออนาคต และการวางแผนว่าจะทำยังไงต่อไปต่างหาก
  เอาจริงแล้ว นับตั้งแต่เหตุการณ์รถม้าตกผา ฉันไม่ได้คิดอะไรอย่างอื่นเลย นอกจากแค่อยากเป็นอิสระเท่านั้นแหละ เพราะการอยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้านั่น มันสิ้นหวังอย่างถึงที่สุด ไม่ต้องคิดถึงเรื่องอนาคตเลย เพราะไม่ว่ามองไปทางไหนก็มืดมนไร้หนทาง
  แต่ตอนนี้ก็รอดพ้นมาได้แล้ว ฉันเป็นอิสระแล้ว สามารถทำอะไรที่อยากทำ มีชีวิตในแบบที่อยากเป็น
  ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ว่า.......ฉันน่ะ อยากทำอะไรกันแน่ ยอมรับตรงๆ เลยว่า ตอนนี้ฉันมีชีวิตอยู่บนโลกนี้โดยยังไม่มีเป้าหมายชีวิตเลย
  จนถึงตอนนี้ก็หายใจเพื่ออยู่จริงๆอ่ะ ฉันไม่อยากใช้ชีวิตที่เหลือไปแบบนี้หรอกนะ

  แล้วชาติก่อนฉันเป็นคนยังไงกันล่ะเนี่ย ?

  ตัวฉันในชาติก่อน คงเป็นคนจำพวกน่าหงุดหงิด ล่ะมั้งนะ ด้วยว่าเป็นพวกเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ฉันต้องมาก่อน อะไรที่อยากทำก็จะทำ ส่วนอะไรที่ไม่อยากทำ หรือเห็นเป็นปัญหา ก็จะไม่ทำ หรือเลี่ยงให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
  แน่นอน ปัญหาที่ว่านี่รวมไปถึงผู้คนด้วย มนุษย์เจ้าปัญหาทั้งหลายฉันก็ไม่ค่อยอยากยุ่มย่ามด้วย  แล้วดันไม่ได้เกลียดที่ตัวเองเป็นคนแบบนั้นล่ะนะ นอกจากนั้นก็ยังขี้เหนียว ไม่อยากเสียเงินซื้อข้าวข้างนอกทาน เลยฝึกทำอาหารด้วยตัวเองซะจนพูดได้เต็มปากว่าเก่งเทียบชั้นมืออาชีพ ซึ่งดีแล้วเพราะตอนนี้มันช่วยได้มากเลย

  อ๊ะ กลับมาก่อน เฉออกไปเสียไกล  
  ถ้ายังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี งั้นก็คงต้องอิงกับตัวตนในชาติก่อน เพราะถึงยังไงก็เป็นคนๆ เดียวกันน่ะนะ
  ฉันเกลียดการถูกบังคับ ไม่ชอบปัญหาทั้งปวง เพราะอย่างนั้น ถ้ามีอะไรไม่ถูกใจก็หนี เอาตามนี้แหละเนอะ
  ส่วนเรื่องที่อยู่ ก็ขออยู่แถวๆนี้ไปก่อน ถึงจะคิดไว้ว่าซักวันนึงก็ต้องออกไปจากป่านี้ก็เถอะ แต่ตอนนี้ขอใช้ชีวิตปลีกวิเวกสบายๆ จนกว่าจะมีเหตุแล้วค่อยคิดอีกทีละกัน
  ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องพยายามเพิ่มระดับของสกิลไปด้วย เพราะมันจำเป็นสำหรับการอยู่บนโลกใบนี้

  ว่าไปแล้ว ฉันก็มีสิ่งที่อยากทำเยอะแยะเลย
  มีทั้งสิ่งที่ทำไม่ได้ และยังทำไม่สำเร็จในชาติก่อน แต่ตอนนี้มีสิ่งที่เรียกว่าเวทย์มนต์แล้ว อาจจะทำสิ่งเหล่านั้นได้สำเร็จทั้งหมดก็ได้

  โดยเนื้อแท้แล้ว ฉันก็ยังไม่มีเป้าหมายในชีวิตสำหรับโลกนี้อยู่ดีสินะ? หรือจะเดินทางไปรอบโลกดีล่ะ เดินทางรอบโลกเรอะ? ฟังดูน่าสนใจดีนะ
  สิ่งที่ฉันรู้เกี่ยวกับโลกใบนี้ก็มีเพียงเมืองที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งอยู่เองน่ะนะ นอกจากนั้นก็รู้น้อยมาก หรือแทบจะไม่รู้อะไรเลย รวมไปถึงความรู้พื้นฐาน รวมไปถึงสามัญสำนึกของโลกใบนี้ฉันก็ยังขาด ทำไมมันยากจัง เวลาแบบนี้ถ้ามีอินเตอร์เน็ตก็ดีสิ ทำให้รู้เลยว่าความรู้เป็นสิ่งสำคัญมากจริงๆ
  เพราะงั้น หลังจากออกจากป่าแล้ว สิ่งที่ควรทำก่อนคือหาความรู้พื้นฐานพวกนี้สินะ

  พอคิดได้ดังนั้นแล้ว ฉันก็ก้าวออกจากอ่างน้ำ

  อา นี่ฉันใช้เวลาอาบน้ำอย่างนวยนาดขนาดนี้เลยเหรอ ทั้งที่เป็นแค่เด็กกำพร้าแท้ๆ ? ขณะที่คิดอะไรแบบนั้น ฉันก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงแสนนุ่มสบายที่ได้มาจาก【เวทย์รังสรรค์】และความรู้จากโลกเก่า ฉันนี่มันขี้โกงชะมัด......



TL:เร็นเริ่มลงท้ายประโยคว่า です แล้วล่ะค่ะ เอาจริงๆไม่แน่ใจว่าจะใช้ครับ หรือค่ะดี แต่ยังไงเร็นก็เป็นเด็กผู้หญิง เพราะงั้นค่ะละกัน

<Prev - Index - Next>