009 - ได้ทานเนื้อแล้วล่ะค่ะ

   อิย๊าา เนื้อนี่ช่างน่ากลัวจังเลยล่ะค่ะ

   พูดให้ดูตลกไปอย่างนั้นแหละ ทั้งที่ก็เกือบตายเอาจริงๆ เหมือนกัน แต่เพื่อเนื้อแล้ว ถ้าจะกินก็มีแค่ต้องออกล่าเท่านั้น

　ถามว่ายังกลัวอยู่มั้ย ถ้าบอกว่าไม่ก็จะเป็นการโกหก 

   ถึงหนนี้จะออกมาโอเค แต่อีกเดี๋ยวก็คงต้องมานั่งพิจารณาถึงรูปแบบการต่อสู้ต่อจากนี้แล้วล่ะ ตอนที่สู้กับหมูป่าน่ะ ฉันพยายามโจมตีไป เคลื่อนไหวไป กระสุนเกือบทั้งหมด ไม่เข้าเป้าเลย  หมายความว่า ต้องพยายามยิงปิดงานให้ได้ ก่อนที่จะเกิดการต่อสู้ระยะประชิดสินะ …...เรื่องนั้นกองไว้ข้างๆ ก่อน ก่อนอื่นมาจัดการเนื้อที่ล่ามาได้ดีกว่าเนอะ  

   ความคิดแล่นไปพลาง เท้าเดินย้ายที่ออกมาในสวน

   ฉันรีบจ้ำกลับบ้านทันทีหลังจากจบเรื่อง ตอนนั้นฉันกลัว กลัวมากซะจนใช้ยาไล่สัตว์ประหลาดสองเท่าของปกติเลยล่ะค่ะ สุดท้ายก็กลับถึงบ้านโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

   ถึงตอนนี้ก็ยังผวาไม่หาย ถึงได้คิดวิธีรับมือ ถ้าเกิดอะไรแบบนั้นขึ้นอีก แต่ตอนนี้อยากกินเนื้อก่อน เพราะงั้นเลยย้ายออกมาจัดการเนื้อที่สวนนี่ไง

   

   ว่าแล้วก็เอาเนื้อฮอร์นแรปบิทออกมา แล้ว….ยืนมอง…..ต้องทำยังไงกับมันล่ะเนี่ย? เอาตรงๆ ฉันลอกหนังไม่เป็น คงถึงตา【เวทย์รังสรรค์】ผู้แสนสะดวกออกโรงแล้วสินะ ฉันวางกระต่ายลงบนวงแสงเพื่อเป็นวัตถุดิบตั้งต้น เพื่อจะแยกเนื้อและหนังออกจากกัน แต่...

   …...MP ไม่พอค่าาา ! 

   ขนาดมีมีดเป็นวัตถุตั้งต้นแล้วนะ ยังไม่พออีกเหรอไง ? เปิดดูสถานะเห็นค่า MP ที่ยังเหลืออยู่ 20 หน่วย แล้วก็คิด คราวนี้ใช้เวทย์มนต์ไปเยอะเหมือนกันนะ

   ถ้าเป็นวันพรุ่งนี้ รอจน MP ฟื้นกลับขึ้นมา ก็อาจจะใช้【เวทย์รังสรรค์】แยกเนื้อกับหนังออกจากกันได้ แต่อยากกินตอนนี้แล้วง่ะ ! 

   ฉันไล่ดูสกิลในหน้าต่างสถานะ ว่ามีอะไรที่ใช้แทนได้มั้ย 【ประเมินค่า】, 【เตือนภัย】, 【ตรวจจับ】, 【ล่องหน】,【เกษตร】...ไม่มีอันไหนใช้งานได้ซักกะนิด

   【เวทย์มนต์ที่ใช้ในชีวิตประจำวัน】ทั้งหลายล่ะ ? ถึงจะไม่น่ามีอันไหนใช้ได้ แต่ฉันก็ไล่ลองทีละอันอยู่ดี ซึ่งแน่นอน  ไม่ได้สิน้า~

   ส่วน【การครัว】เนี่ย ห้ะ…...ทำกับข้าวทั้งอย่างงี้เลยละกันนะ เดี๋ยวๆ ไม่ใช่ละ 

　......จะว่าไปแล้ว ก่อนหน้านี้ตอนอาบน้ำ ฉันเคยเรียกเนื้อแชมพูออกมาจาก【มิติกักเก็บ】โดยไม่ต้องเรียกออกมาทั้งขวดนี่นา ? จะใช้วิธีเดียวกันเพื่อแยกชิ้นส่วนของเนื้อได้มั้ยนะ......

   จากนั้น ฉันจึงเปิดใช้งานสกิล【มิติกักเก็บ】โดยจินตนาการ ถึงหนังของกระต่ายเพียงอย่างเดียว ผลคือ สิ่งที่คิดก็ออกมาตามนั้นจริงๆ ด้วย 

   เอ๋ ? อะไรเนี่ย ?

   เดี๋ยวนะ【มิติกักเก็บ】นี่มันจะสะดวกเกินไปมั๊ยเนี่ย  !

   คนที่น่าจะไม่พอใจถึงความไม่สมเหตุสมผลของโลกใบนี้ที่สุดก็น่าจะเป็นฉันนี่แหละ แต่ในทางกลับกัน ก็คงเป็นฉันอีกนั่นแหละ ที่พอใจกับผลประโยชน์ของมันมากที่สุด

　หนังกระต่ายที่นำออกมาในตอนแรกนั้น ไม่มีเลือดติดออกมาด้วยแม้แต่หยดเดียว นับเป็นข้อดีมาก  แต่พอเรียกเนื้อส่วนที่เหลือออกมา ทะเลเลือดก็สาดออกมาพร้อมกันอย่างน่าสยดสยอง

   ถัดมา คือขั้นตอนแยกเครื่่องใน เนื้อ ไขมัน และ กระดูกออกจากกัน ส่วนสมองสามารถใช้แทนน้ำมันสำหรับฟอกหนัง ซึ่งอันนี้เก็บไว้ทีหลัง ค่อยทำด้วย【เวทย์รังสรรค์】ก็ได้ จากนั้นฉันใช้【มิติกักเก็บ】เรียกชิ้นส่วนที่ต้องการออกมาทีละอย่าง ทำให้งานทั้งหมดเสร็จในพริบตา พอจัดการแยกชิ้นส่วนกระต่ายตัวที่สองเสร็จ ฉันก็นั่งมองทะเลเลือดตรงหน้า

   “ถ้าไม่ต้องเรียกชิ้นส่วนออกมาทีละชิ้นได้ก็คงจะดีล่ะนะ”

   จ่างจ๊างงง ! ปรากฏว่าทำได้ล่ะจ้า 

　ฉันสามารถเรียกใช้งาน【มิติกักเก็บ】โดยคำนึงถึงว่าอยากให้ชิ้นส่วนไหนแยกออกจากกันบ้าง โดยที่ไม่ต้องเรียกออกมาเลยด้วยซ้ำ อะไรกันเนี่ย ทำไมมันขี้โกงได้ขนาดนี้ เพราะงั้นแล้ว คุณหมูป่าก็ถูกแยกร่างออกอย่างสมบูรณ์แบบ ในเวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น ทั้งที่ยังมีความรู้สึกค้างคาอะไรซักอย่างอยู่ อย่างอธิบายไม่ได้ 

   

   เห๋~ ทำไมรู้สึกเหนื่อยใจแทนล่ะเนี่ย ?

   คืนนั้น ฉันใช้เวลาพักใหญ่ สร้างเครื่องครัวจากเหล็กที่ได้จากทรายที่มีแร่เหล็กผสมอยู่จากริมแม่น้ำ ทั้งทัพทีและหม้อ แล้วก็เริ่มปรุงสตูเนื้อฮอร์นแรปบิทหม้อโต แต่งรสชาติด้วยเครื่องเทศ จากนั้นก็เก็บส่วนที่ทานไม่หมดเข้าไปใน 【มิติกักเก็บ】

   สตูที่ทำมาอร่อยมาก เนื้อสัตว์มื้อแรกในรอบครึ่งปี ว่าไปแล้วก็ทำให้นึกถึงสมัยยังอยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็ก ที่จะได้ทานเนื้อสัตว์เพียงแค่เดือนละ 1 หนเท่านั้น

   คืนนั้น หลังจากทานจนอิ่ม ฉันก็หลับสนิท 

   โชคดีที่ฉันไม่ได้ทิ้งเลือดที่เหลือจากการแยกชิ้นส่วนไป เพราะสามารถแยกเกลือออกมาจากเลือดได้ล่ะ แม้แต่กระดูกก็นำไปต้มซุป หรือทำปุ๋ยได้ ไม่มีอะไรเหลือทิ้งเลยจริงๆ

　วันถัดมา ฉันมานั่งพินิจ และพัฒนาถึงวิธีการต่อสู้ของตัวเอง

   จากเหตุการณ์ล่าสัตว์ที่เกิดขึ้น ทำให้รู้ว่าการยิงกระสุนหินให้เข้าเป้า ในการต่อสู้ระยะประชิดเป็นอะไรที่ลำบากมาก ถึงกระสุนนัดสุดท้ายนั้นเข้าเป้าเพราะโชคช่วย แต่ผลจะออกมาดูไม่จืดเลย แต่ถ้านัดนั้นพลาด

   อืมมม ปืนต้องมีลำกล้อง เพื่อช่วยให้กระสุนพุ่งตรงไปในทิศทางที่แม่นยำ ด้วยความเร็วที่ต้องการ เพราะอย่างงั้น ถ้าจะใช้อะไรซักอย่างมาเป็นลำกล้องก็น่าจะดี  คำถามก็คือ จะใช้อะไรเป็นวัตถุดิบ ?

จะต้องสร้างกระบอกขึ้นหน้างาน ทุกครั้งที่จะใช้งานมั้ย ? หรือควรจะเตรียมพร้อมทุกอย่างเอาไว้พอเกิดเหตุจะได้ใช้ได้ทันที ? แล้วเรื่องกำลังส่งที่จะใช้ในลำกล้องอีกล่ะ ?

   อีกหนึ่งปัญหาคือ เนื้อเหล็กที่จะใช้ เพราะไม่ใช่แค่สักแต่ว่าเหล็กที่ไหนก็ใช้ได้ เหมือนที่เอาไปทำหม้อหรือเครื่องครัวอื่นๆ เพราะเหล็กที่จะใช้ทำลำกล้อง ต้องคำนึงถึงอัตราส่วนของคาร์บอนในเนื้อเหล็ก1 แล้วยังไหนจะเป็นเรื่องการรวบรวมเนื้อเหล็กจากทราย เพราะลำพังแค่หม้อใบเดียวยังต้องใช้เวลาร่วมสัปดาห์ และสองสัปดาห์สำหรับกระทะหนึ่งใบ ซึ่งนั่นก็เป็นเหตุที่ทำให้ได้ 【งานตีอาวุธ】กับ【งานโลหะ】มาล่ะนะ

[1 เปอร์เซ็นต์ของคาร์บอนในเนื้อเหล็ก มีผลกับความแข็ง-ความเหนียวของเนื้อเหล็ก ถ้ามากเกินไป เหล็กจะเปราะหักง่าย หรือถ้าน้อยเกินไปเหล็กก็จะนิ่มเกินไปจนงอได้ง่าย] 

   หรือจะล้มเลิกเรื่องลำกล้องแล้วหาวิธีอื่นดีนะ…...ไม่สิ เดี๋ยวก่อน จำเป็นจะต้องใช้อะไรที่เป็นรูปร่าง จับต้องได้จริงๆ เหรอ ? ขนาดพลังงานที่ใช้ส่งลูกกระสุนหินออกไปยังเป็นพลังงานจลน์ที่จับต้องไม่ได้เลย งั้นถ้าใช้อากาศเป็นลำกล้องล่ะ…...

　อื้มม อยากรู้ก็ต้องลองสินะ

   หลังจากที่ลองหลายๆวิธีการ ผลสุดท้ายที่ได้คือการสร้างท่ออากาศมาใช้เป็นลำกล้อง ถึงจะใช้ MP มากกว่าปกติในการยิงก็เถอะ เพราะงั้นแล้ว ขอเรียกว่าลำกล้องอัดอากาศก็ละกัน

   ซ้ำฉันยังเพิ่มลูกเล่นเข้าไปอีก ด้วยการสร้างเกลียวในลำกล้อง โดยหวังว่าจะเพิ่มผลของการยิงให้ดีขึ้น ซึ่งสิ่งที่ผิดคาดคือการทำเกลียวในลำกล้องอากาศนั้น ง่ายกว่าที่คิดมาก ทั้งยังให้ผลลัพท์ออกมาดีอย่างที่คาด ถึงจะเกิดแรงเสียดทานมากขึ้น แล้วก็ใช้ MP มากกว่าเดิมอีกเท่าตัวนึงก็เถอะ 

   แรงทะลุทะลวงขอกระสุนดีขึ้นมาก คงเพราะด้วยหัวกระสุนมีขนาดที่เล็ก แต่ระยะหวังผลก็น่าจะสั้นลง เพราะอย่างงั้นก็ต้องจำเรื่องนี้ให้ขึ้นใจเอาไว้  จริงๆ แล้ว ฉันอยากใช้ลูกกระสุนที่ทำจากเหล็กมากกว่านะ…… หรือจะลองใช้เป็นมีดขว้างออกไปแทนดี ?  ทั้งนี้ทั้งนั้นอีกเรื่องคือ จะสร้างมีดขึ้นมาเอง หรือจะไปซื้อมีดจากในเมืองมาดีล่ะ 

   จากนั้น ฉันยังฝึกยิงกระสุนหินในขณะที่เคลื่อนที่ไปด้วย ถึงฉันไม่ใช่พวกที่ถนัดในกีฬาก็เถอะ เมื่อเวลาผ่านไป ฉันเริ่มย้ายสถานที่ฝึกไปในป่า ผลออกมาดีจนได้รับสกิล 【ซุ่มยิง1】ติดมาด้วย นี่จะทำให้อะไรง่ายขึ้นอีกเยอะ จนอดไม่ได้ ออกไปล่าสัตว์ตอนนั้นเลย

[1狙撃]

   ผลน่ะเหรอ ? ครั้งนี้ฉันล้มกวางได้ง่ายๆ ซะจนเหมือนความยากลำบากครั้งก่อนหน้า เป็นเรื่องโกหกเลยแหละ 

<Prev - Index - Next>